Έχουμε πει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ κατακρεούργησε τη Μεσαία τάξη, «δολοφόνησε» τη δημιουργικότητα των πολιτών και συνεχίζει χωρίς ουδείς να κάνει κάτι για να το αλλάξει.
Το περιστατικό που θα σας διηγηθώ συνέβη σε πόλη της Θράκης.
Μια κοπέλα που τελείωσε το Πανεπιστήμιο κι έκανε Μεταπτυχιακό, όπως πολλές άλλες κι άλλοι της γενιάς της έψαχνε εναγωνίως δουλειά. Δουλειά αναλόγως των δυνατοτήτων και των προσόντων της. Δεν έβρισκε πουθενά. Όπως πολλές και πολλοί της ηλικίας της.
Κάποια στιγμή, απελπισμένη, σκέφτηκε να αξιοποιήσει ένα άλλο ταλέντο που είχε. Τη μαγειρική. Από χημικός –μηχανικός… μαγείρισσα!
Στην αρχή μαγειρεύει και παραδίδει το φαγητό σε 3-4 οικογένειες που συμφώνησε μαζί τους, δεδομένου ότι δεν είχαν χρόνο και αναγκαστικά έτρωγαν καθημερινά «πλαστικό» φαγητό.
Αυτό διήρκησε περίπου τρεις μήνες κι οι 3-4 οικογένειες έγιναν (από στόμα σε στόμα) 12!
Οπότε, η κοπέλα της ιστορίας μας (ας την ονομάσουμε Αφροδίτη) άρχισε να σκέπτεται την επέκταση της συγκεκριμένης δραστηριότητας. Ήξερε, συν τους άλλοις, ότι μπορεί να προσφέρει εξαιρετική ποιότητα σε ιδιαιτέρως προσιτές κι ανταγωνιστικές τιμές.
Αρχίζει, λοιπόν, να σχεδιάζει επί χάρτου και να κάνει όνειρα. Δημιουργεί ένα υποτυπώδες επιχειρηματικό σχέδιο (business plan), έρχεται σε επαφή με εταιρείες συσκευασίας, βρίσκει και την αναγκαία χρηματοδότηση από τις γνωστές… τσόντες παππούδων, γιαγιάδων και συγγενών. Κι επιπλέον, αρχίζει ν’ αναζητά χώρο που θα στεγάσει τα όνειρά της και ανθρώπους που θα εργαστούν κοντά της. Περίπου 10 θέσεις εργασίας.
Όταν πήγε στην εφορία να κάνει έναρξη εργασιών, συνειδητοποίησε ότι η γραφειοκρατία δεν της επιτρέπει να κάνει μόνη της ότι απαιτείται. Κι απευθύνεται σε λογιστή και δικηγόρο.
Τότε, κατανοεί ότι όσα απαιτεί η ελληνική σοβιετία αλλά και οι φορολογικές – ασφαλιστικές υποχρεώσεις που προκύπτουν με «την καλημέρα», θα την κάνουν, στην καλύτερη περίπτωση, να δουλεύει για το κράτος! Να δουλεύει για τον κάθε Καρανίκα και τους λοιπούς ταγούς του δημοσίου.
Τα όνειρά της αρχίζουν να θολώνουν. Τα φτερά που είχε ανοίξει μαζεύονται. Απογοητεύεται! Με τις καλύτερες προϋποθέσεις (κι αφού θα έχει επενδύσει σε κόπο, γνώση και χρήμα) θα κερδίζει ένα μικρό χαρτζιλίκι. Που ούτως ή άλλως το είχε, μαγειρεύοντας για τις 12 οικογένειες της αρχικής της προσπάθειας.
Μα ψάχνει κι άλλο. Εδώ, εκεί, παραπέρα. Οι επιστημονικές της γνώσεις τη βοηθούν. Βρίσκει τρόπο συσκευασίας που κάνει το χθεσινό φαγητό που μαγειρεύει να είναι λαχταριστό σαν να βγήκε από τον φούρνο ή την κατσαρόλα τώρα. Καταλήγει.
Βουλγαρία!
Η επιχείρηση δημιουργείται δέκα λεπτά από τα ελληνικά σύνορα. Αστραπιαία και σε μηδενικό χρόνο. Με συγκεκριμένη και μικρή φορολογία. Που γίνεται ακόμη πιο μικρή αφού τα μαγειρεμένα φαγητά …εξάγονται στην… Ελλάδα!
Προσέξτε:
Τα μαγειρεμένα φαγητά της Αφροδίτης καταφτάνουν καθημερινά σε Ορεστιάδα, Σουφλί, Διδυμότειχο και Αλεξανδρούπολη, ο τζίρος της επιχείρησής της τριπλασιάστηκε μέσα σε έξι μήνες κι έχει αλματώδεις προοπτικές.
Προσέξτε κι αυτό:
Ενώ στα αρχικά επιχειρηματικά της σχέδια για την Ελλάδα προέβλεπε δέκα (10) θέσεις εργασίας, ήδη στη Βουλγαρία έχει φτάσει τις είκοσι δύο (22)!!!
Ποιος έχασε; Η απάντηση είναι προφανής.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ αλλά κι η μεγάλη μερίδα της κοινωνίας συζητούν για τις συνταξούλες, τ’ αναδρομικά, τα επιδοματάκια , τους διορισμούς που θα έρθουν και οτιδήποτε άλλο πλην του απολύτως απαραίτητου. Που είναι ο τρόπος με τον οποίο θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, από τις οποίες θα ζήσουν τόσο οι άνθρωποι όσο και το κράτος.
Τι κατάφερε αυτή η ανεκδιήγητη κυβέρνηση;
Να βιάσει την ικανότητα, τη δημιουργικότητα και τα όνειρα της Αφροδίτης. Και να βρουν δουλειά 22 Βούλγαροι.
Κι αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό το κράτος – Μινώταυρος κι ο κρατισμός δολοφονούν καθημερινά τις… Αφροδίτες για να μοιράζουν επιδόματα φτώχειας και χαρτζηλίκια υπό μορφή επιδομάτων…
Περαστικά μας!
