Διάβασα προχθές ότι 50 μέλη νεοναζιστικής οργάνωσης επιτέθηκαν σε Εβραϊκή κοινότητα στο κέντρο της Βουδαπέστης. Ταυτοχρόνως, διάβασα κι είδα στην τηλεόραση τις εικόνες νεαρών κομμουνιστών να επιτίθενται με καδρόνια στην αστυνομία στην Αθήνα. Κι ύστερα διαμαρτύρονταν κιόλας επειδή οι αστυνομικοί πέταξαν χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Κι αυτό συνέβη λίγες ημέρες μετά το δολοφονικό κτύπημα του κνίτη στον αστυνομικό. Για το οποίο δεν συνελήφθη παρ’ ότι είναι γνωστός.
Διάβασα ένα άρθρο της ευρωβουλευτού της ΝΔ Μαρίας Σπυράκη, στο οποίο ουσιαστικά ισχυρίζεται ότι για να τα έχουμε καλά με το ΚΚΕ δεν πειράζει να κάνουμε και μια έκπτωση στην αλήθεια και την ιστορία. Το είπε απολογούμενη επειδή αυτή κι οι συνάδελφοί της (πλην Ασημακοπούλου) δεν ψήφισαν την καταδίκη του κομμουνισμού και του ναζισμού στο ευρωκοινοβούλιο.
Με τέτοια και πολλά παρόμοια δεν μπορούμε ν’ αναρωτιόμαστε για ποιον λόγο η Αριστερά εδώ και δεκαετίες κατέχει την ιδεολογική ηγεμονία.
Προχθές το ΚΚΕ ζήτησε-απαίτησε να μην υπάρξει επιστολική ή ψηφιακή ψήφος για τους αποδήμους κι ο Θεοδωρικάκος δεν είπε κουβέντα αναζητώντας συναίνεση. Φυσικά συναίνεση εις βάρος της ουσίας που περιορίζουν το εύρος του συγκεκριμένου νόμου.
Γράφω και ξαναγράφω ότι ΔΕΝ μπορεί εν έτει 2020 να σέρνεται ολόκληρη κοινωνία στις σταλινικές ιδεοληψίες και απαιτήσεις. Δεν μπορεί το ΚΚΕ να εργαλειοποιεί ιδεολογικά και πολιτικά την πορεία της Ελλάδας. Δεν μπορεί η Νέα Δημοκρατία να χαϊδολογιέται με το ΚΚΕ. Τότε γιατί κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έκανε το ίδιο με τη Χρυσή Αυγή;
Προέταξα αυτές τις σκέψεις την ώρα που ετοιμαζόμαστε για να γιορτάσουμε πάλι το έπος του ’40. Στο οποίο ο μεν ναζιστές βίασαν την ανθρωπότητα την ώρα που ουσιαστικά είχαν συμμαχήσει με τους κομμουνιστές. Οι δεν κομμουνιστές επιτέθηκαν στον ναζισμό μόνο όταν αυτός κτύπησε τη δική τους πόρτα.
Ναζισμός και Κομμουνισμός.
Ναι ξέρω, πολλοί στον τόπο μας δεν τους κατατάσσουν με τα ίδια μέτρα και σταθμά στο φασιστολόγιο. Μα αυτό αλλάζει ραγδαία. Οι μεν ναζιστές ήδη εξοβελίστηκαν από την Βουλή οι δε κομμουνιστές βρίσκουν σιγά σιγά τους ιδεολογικούς αντιπάλους που αποκαλύπτουν τα δικά τους τερατουργήματα.
Σκέφτομαι ότι τα παιδιά δεν μαθαίνουν πολλά πράγματα στο σχολείο. Αντιθέτως κατηχούνται από ανεξέλεγκτους μηχανισμούς νεολαιίστικων (δήθεν) μηχανισμών των ναζιστών και κυρίως των κομμουνιστών.
Σκέφτομαι πως ναι, τα παιδιά μας πρέπει να τρέξουν στο Δίστομο. Με πρωτοβουλία δασκάλων και καθηγητών. Να δουν και να μάθουν τις θηριωδίες του Ναζισμού και τις εκατόμβες νεκρών που άφησαν πίσω τους. Να μάθουν για το Άουσβιτς, την Τρεμπλίνκα, το Νταχάου, το Μαουτχάουζεν… Και να πουν … ποτέ ξανά!!
Να τρέξουν, όμως και στον Μελιγαλά. Πάλι με δασκάλους και καθηγητές. Για να δουν και να μάθουν την κομμουνιστική θηριωδία. Την κομμουνιστική φρίκη! Να μάθουν για τα Γκουλάγκ, τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, καταστολής και τιμωρίας εκατομμυρίων δυστυχισμένων και κατατρεγμένων πολιτών που έτυχε να βρεθούν στον δρόμο του «πατερούλη» και των συν αυτώ. Αντιφρονούντες «εχθροί του λαού», διανοούμενοι, επιστήμονες, έμποροι, χωρικοί που αντιστάθηκαν στην κολεκτιβοποίηση. Να μάθουν τα παιδιά για τις σταλινικές εκκαθαρίσεις αθώων θυμάτων των παρανοϊκών μυστικών υπηρεσιών. Να μάθουν για τα τείχη που κρατούσαν φυλακισμένους τους ανθρώπους στους κομμουνιστικούς παραδείσους…
Να δουν και να μάθουν την υπέροχη ταινία «Η ζωή είναι ωραία» αλλά ταυτοχρόνως και τις «Ζωές των άλλων». Ν’ ακούσουν το «Μαουτχάουζεν» του Θεοδωράκη:
«Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου με το καθημερνό της φόρεμα κι ένα χτενάκι στα μαλλιά. Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία. Κοπέλες του Άουσβιτς, του Νταχάου κοπέλες, μην είδατε την αγάπη μου;» https://youtu.be/GvNm0F8L96Q. Μα να διαβάσουν και Σολζενίτσιν ή να μάθουν για τον Ζαχάροφ, τον Γιάκοβλεφ και τόσους Σοβιετικούς συγγραφείς, ποιητές και διανοούμενους που αντιτάχθηκαν στην… φασιστική μπότα του κομμουνισμού!
Ιδού λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρό. Εκδρομές των παιδιών στο Δίστομο μα και στον Μελιγαλά. Κι ύστερα αυτά τα παιδιά θα είναι σχεδόν έτοιμα για να γίνουν πολίτες του κόσμου…
