Πριν από κάποιους μήνες, τον Οκτώβριο του 2021, ο αστροφυσικός και επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, Διονύσης Σιμόπουλος, είχε μιλήσει στο Πρώτο πρόγραμμα του ραδιοφώνου της ΕΡΤ για την πιο μεγάλη μάχη της ζωής του. «Έχω καρκίνο στο πάγκρεας. Δύσκολη περίπτωση. Όταν το είχα μάθει, σκέφτηκα ότι θα έχω 2-3 μήνες ζωής, το πολύ. Ο γιατρός μου είπε αν δεν κάνω τίποτα θα ζήσω έξι μήνες, και αν κάνω αυτά που πρέπει θα ζήσω παραπάνω. Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε, κι εγώ ακόμα ζω και βασιλεύω και πιστεύω ότι θα δω και την τέλεια ανακαίνιση του Πλανηταρίου το 2023».
Δεν πρόλαβε. Έφυγε να πάει να συναντήσει τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής του, τα άστρα. Να βρεθεί δίπλα τους, να τα επεξεργαστεί από κοντά, να τους δώσει και λίγη από τη δική του λάμψη.
Ναι, οι Έλληνες βουρκώσαμε με τη φυγή του. Οι περισσότεροι από εμάς τον γνωρίσαμε ως παιδιά να μας ξεναγεί στο πλανητάριο και να προσπαθεί να μας μεταλαμπαδεύσει την αγάπη του για τα άστρα και το χάος του σύμπαντος.
Είμαι από τους τυχερούς που τα βιβλία του –υπογεγραμμένα – κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου. Νομίζω όλα. Από τα τρυφερά παιδικά «Πες μας παππού… πώς γεννιούνται τα άστρα» και το «πες μας παππού… πώς πήγαμε στο φεγγάρι», μέχρι το «Είμαστε αστρόσκονη» και στο «Από τα Ψηλαλώνια στο φεγγάρι».
Ο Διονύσης Σιμόπουλος, κορυφαίος επιστήμων, κορυφαίος Έλληνας, διέθετε ένα σπουδαίο και πολυσχιδές έργο. Χιλιάδες άρθρα του φιλοξενήθηκαν στις σελίδες του Τύπου και επιστημονικών περιοδικών κι έγιναν αφορμή μεγάλων συζητήσεων πέριξ του… ουρανού, ενώ συστηματικά μεταλαμπάδευε γνώσεις και ήθος μέσω επιμορφωτικών σεμιναρίων σε φοιτητές πανεπιστημίων ανά την υφήλιο αλλά και σε στελέχη επιχειρήσεων σε συνέδρια.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του για τον θάνατο: «Είμαι Επικούρειος», έλεγε. «Ο Επίκουρος ανέφερε ότι ο θάνατος είναι εκεί που βρίσκεται. Όσο είναι μακριά μας, δεν μας ενδιαφέρει. Αν επέλθει ο θάνατος, πάλι δεν μας ενδιαφέρει, γιατί εμείς θα έχουμε φύγει. Δεν υπάρχει πρόβλημα με μια τέτοια φιλοσοφία»!
Όπως και έναν αξιομνημόνευτο φιλοσοφικό του στοχασμό. Ανέφερε σε συνέντευξή του: «Είμαστε αστρόσκονη και θα ξαναγυρίσουμε στα άστρα. Τα χημικά στοιχεία ενός οργανισμού που πεθαίνει απορροφούνται από σκουλήκια ή φυτά και διασκορπίζονται στο περιβάλλον. Όση ώρα συζητάμε, ξέρετε ότι έχουμε εισπνεύσει μερικές χιλιάδες μόρια που είχαν εισπνεύσει πριν από εμάς ο Κολοκοτρώνης, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και ο Χριστός; Γι’ αυτό, λοιπόν, πιστεύω ότι ερχόμαστε και επιστρέφουμε στα άστρα»…
«Δεν ήμουν από μικρός ερωτευμένος με το Σύμπαν, το χάος και την Αρμονία», έλεγε. «Άλλωστε τέτοιας μορφής έρωτες δεν μπορεί να είναι κεραυνοβόλοι, αλλά γεμίζουν το είναι σου σιγά-σιγά, σε μια αγάπη δυνατή και γεμάτη ζεστή θαλπωρή».
Εδώ και λίγες ώρες, αυτός ο σπουδαίος Έλληνας, βρίσκεται δίπλα στο άστρα και στην αρμονία… Δηλαδή, εκεί που ανήκει… Ώρα του καλή…
Εκεί που ήδη βρίσκεται εδώ και λίγες ώρες…
