Πριν αλέκτορα φωνήσαι, η κριτική που άσκησε η Δημοκρατική Ευθύνη στην κυβέρνηση για την προσωρινή Συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ δικαιώνεται απολύτως. Ακόμη και από την εξέλιξη των αμέσως επόμενων ημερών αποδείχθηκε ότι στη συμφωνία αποτυπώθηκε η πλήρης αποτυχία της κυβέρνησης να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα, αφού η Ελλάδα, καίτοι ο ισχυρός της διαπραγμάτευσης, προβαίνει σε εξ ολοκλήρου παραχωρήσεις στην ΠΓΔΜ χωρίς να λάβει τίποτε ως αντάλλαγμα.
Ο σύνθετος όρος “Βόρεια Μακεδονία” σε αναντιστοιχία με τους “Μακεδόνας” για τους κατοίκους της ΠΓΔΜ και “μακεδονική” για την γλώσσα τους δεν είναι erga omnes και προοιωνίζει την ντε φάκτο κατάργησή του και την επικράτηση του όρου “Μακεδονία”. Του όρου δηλαδή που επισήμως χρησιμοποιεί παντού ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, ακόμη και ενώπιον του Έλληνα Πρωθυπουργού.
Η συμφωνία είναι προφανώς προϊόν εξωτερικών πιέσεων και παρασκηνιακής συναλλαγής και όχι ρεαλιστικής διαπραγμάτευσης και ζημιώνει το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απεμπόλησε μ’ αυτή κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Έχουν ήδη δημιουργηθεί τετελεσμένα με την πρόβλεψη ότι η πρόσκληση του ΝΑΤΟ είναι μη ανακλητέα, ακόμη και αν η συμφωνία Ελλάδας και ΠΓΔΜ δεν κυρωθεί. Και αυτά γιατί η κυβέρνηση αντιμετώπισε το μεγάλο αυτό εθνικό θέμα ως «χαμένη υπόθεση» και δεν χρησιμοποίησε τα όπλα του ισχυρού της διαπραγμάτευσης.
Όμως στα εθνικά δίκαια δεν υπάρχουν «χαμένες υποθέσεις». Η Δημοκρατική Ευθύνη έχει πάρει ξεκάθαρη θέση ότι οποιαδήποτε συμφωνία με την ΠΓΔΜ δεν πρέπει να έχει το όνομα “Μακεδονία” με εξαίρεση μόνο το όνομα “ΠΓΔΜ”. Σε μία κανονική χώρα, στην οποία οι θεσμοί θα λειτουργούσαν, η κυβέρνηση αυτή δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε μία μέρα. Είναι επιζήμια για τη χώρα. Η κυβέρνηση πρέπει σήμερα να ανακαλέσει την υπογραφή της στη Συμφωνία των Πρεσπών ή διαφορετικά να προκηρύξει εκλογές για ένα πραγματικό και υπαρκτό αυτή τη φορά – και όχι κατά προσχηματική επίκληση – εθνικό θέμα, ώστε τη λύση να δώσουν οι πολίτες.
Δυστυχώς, η πλήρης αποθέσμιση της χώρας και η λειτουργία της κυβέρνησης αυτής και του πολιτικού συστήματος έχουν οδηγήσει τους Έλληνες στη λογική «ό,τι και αν κάνουμε δεν αλλάζει τίποτε» και σε γενική παραίτηση. Όμως τα πράγματα θα αλλάξουν όταν οι πολίτες αποφασίσουν ότι μπορούν να αλλάξουν. Με τη βούληση και τη συμμετοχή όλων μας.
