Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα του κόσμου, όπου όποιος θέλει, όποτε θέλει και όπως θέλει, ζει τον μύθο του! Παραδείγματα ατέλειωτα. Πρωτοσέλιδα χιλιάδες! Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Στην πολιτική – όρα προσφάτως Κασσελάκης- στο ποδόσφαιρο –όρα Κοσκωτάς ή Τσάκας- στην τηλεόραση, στο τραγούδι, στην επιχειρηματικότητα, παντού… Μα συνήθως ο μύθος είναι διάττων αστέρας, φτάνει ψηλά, λάμπει λίγο και μετά πάει στο σκοτάδι.
Η συζήτηση περί Χάρη Δούκα έχει ανοίξει εσχάτως κι οι προβληματισμοί πέριξ του προσώπου που φιλοδοξεί να γίνει αρχηγός του ΠαΣοΚ αρκετές. Και δη την ώρα που ακόμη δεν έχει ζεστάνει την καρέκλα του στον δήμο της Αθήνας κι η πρωτεύουσα αναδύει ήδη οσμές βρόμας και σκουπιδιών…
Η αλήθεια είναι ότι τον Χάρη Δούκα δεν το γνώριζε κανένας πριν τον ανασύρει από την απόλυτη αφάνεια ο Νίκος Ανδρουλάκης και τον ορίσει υποψήφιο δήμαρχο της Αθήνας. Μέχρι τότε ήταν γνωστός μόνο μια στενή παρέα 5-6 συναδέλφων του και κάποιους άλλους από τον περίγυρο του ΕΜΠ. Κι αυτοί τον χαρακτήριζαν…. άοσμο, άγευστο, άνευρο και χωρίς βαθιά πολιτική σκέψη.
Μια άλλη αλήθεια είναι ότι έφτασε στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών λόγω των παλαιόθεν ισχυρών μηχανισμών του ΠαΣοΚ στην Αθήνα. Κάπου εκεί συνέβησαν δυο πράγματα:
Το πρώτο και όχι τόσο σημαντικό, ήταν η στήριξη που του παρείχε στον Β’ γύρο ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ που είχε αποκλειστεί κι αναζητούσε με αξιώσεις ενεργό ρόλο. Όμως, παρά τη στήριξη του Κ. Ζαχαριάδη και παρά το γεγονός ότι στο πλευρό του συντάχθηκαν ακόμη και γνωστές περιθωριακές ομάδες της πόλης, πέριξ των Εξαρχείων, το δημαρχείο δύσκολα του ήταν ορατό.
Τότε συνέβη το δεύτερο: Ο Κώστας Μπακογιάννης, με περισσή αλαζονεία, υπερεκτίμησε την απήχηση που είχε σε μεγάλη μερίδα αστών Αθηναίων. Οι οποίοι ταλαιπωρημένοι κυρίως από τέσσερα χρόνια σκαμμένων κεντρικών δρόμων, έμειναν σπίτι τους. Ταυτοχρόνως, πάλι με περισσή αλαζονεία, προχώρησε σ’ έναν debate με το οποίο σύστησε τον αντίπαλό του στους Αθηναίους και στο πανελλήνιο! Ουσιαστικά, με τους Αθηναίους καθισμένους στον καναπέ, του άνοιξε την πόρτα του δημαρχείου. Την ώρα μάλιστα που ο Δούκας ήταν έτοιμος να γίνει επιθεώρηση λέγοντας πράγματα που δεν λέει άνθρωπος που πατά τη γη, όπως ότι θα μειώσει τη θερμοκρασία της Αθήνας κατά πέντε βαθμούς!
Ο Χάρης Δούκας, μόλις κάθισε στην καρέκλα του δημάρχου, φρόντισε να ψάξει να βρει το πώς θα εκθέσει τον Μπακογιάννη, κατά τρόπο εκδικητικό που έφτανε στα όρια της μικροψυχίας. Πότε προσπαθώντας να ακυρώσει έργα που ήταν σε τελική φάση ή και με συνεχή αναζήτηση …οικονομικών ζητημάτων. Άνθρακες ο θησαυρός που πίστευε ότι θα βρει. Τον ίδιο καιρό, ήταν ολοφάνερο ότι ψήλωσε πολλούς πόντους. Άρχισε συνεχείς δηλώσεις για την Αθήνα (θεμιτό, αλλά υπερβολικά επαναλαμβανόμενο) και τοποθετήσεις περί παντός επιστητού, πέραν των καθηκόντων του. Κι αν στη Χαριλάου Τρικούπη δεν έλαβαν τα μηνύματα, έκαναν άλλη μια κάκιστη εκτίμηση. Όμως, οι λάθος εκτιμήσεις πληρώνονται, κυρίως στην πολιτική.
Δεν κατάλαβαν τίποτα ούτε όταν επιχείρησε να διορίσει το υιό του Γιώργου Παπανδρέου σε υψηλόμισθη θέση… άνευ αντικειμένου. Ούτε όταν ανέθεσε έργο… συμβουλευτικών υπηρεσιών στην πρώην βουλευτή του ΠαΣοΚ Κατερίνα Μπατζελή, με αντίτιμο… 30 χιλιάδες ευρώ! Μόλις συνέβη αυτό, η κυρία έθεσε θέμα ηγεσίας για το ΠαΣοΚ και δήλωσε τη στήριξή της στον Δούκα για να γίνει ο επόμενος πρόεδρος!
Όταν λοιπόν στο ΠαΣοΚ, μετά τις ευρωεκλογές, θεώρησαν ότι έχασαν επειδή δεν αναδείχτηκαν δεύτερο κόμμα και ξέσπασε το τσουνάμι των αντιδράσεων εναντίον του Ανδρουλάκη, ο Δούκας πρώτος πρώτος βρέθηκε στη γραμμή της επανάστασης. Με περισσή αμετροέπεια και παντελή απουσίας πολιτικής ενσυναίσθησης, με ανούσιες κοινοτοπίες και συνθήματα περασμένων δεκαετιών, θεώρησε ότι ο δήμος της Αθήνας του πέφτει λίγος κι είπε να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣοΚ. Να σώσει εκείνο και μετά την … Ελλάδα. Χωρίς καλά καλά να ξέρει κανένας τι πιστεύει. Πλην ίσως της πρόθεσής του, να ενώσει το ΠαΣοΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως θεωρεί ότι έκανε στο δήμο της Αθήνας. Όμως αυτό είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν το επιθυμεί η πλειοψηφία των στελεχών του ΠαΣοΚ (ο μόνος καταγεγραμμένος ότι το επιθυμεί είναι ο συνοδοιπόρος του Μ. Χριστοδουλάκης) και των ψηφοφόρων του.
Το επιθυμούν όμως, ισχυρά επιχειρηματικά κέντρα που επιδιώκουν κάτι τέτοιο , το επιθυμεί η απρόβλεπτη «μεταβλητή» που ακούει στο όνομα Τσίπρας, το επιθυμούν και Δεξιές γνωστές συνιστώσες που θα συμμετείχαν με άνεση σε μια «πανστρατιά» για να ρίξουν τον Μητσοτάκη. Το επιθυμούν κι εκείνοι που καλλιεργούν νέα ηγεσία στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα διευκόλυνε την… πανστρατιά…
Όσοι γνωρίζουν ισχυρίζονται ότι το πολιτικό βεληνεκές του Δούκα είναι περιορισμένο έως πολύ μικρό. Προφανώς, παντελώς δυσανάλογο των πολιτικών του φιλοδοξιών. Με έντονα στοιχεία πολιτικού καιροσκοπισμού ο Δούκας αναζητά να γίνει βασιλιάς ή αυτοκράτωρ, με δυο καρπούζια κάτω από τη μασχάλη (αφού ο ίδιος αναφέρει ότι δεν θα παραιτηθεί από δήμαρχος αν εκλεγεί πρόεδρος του ΠαΣοΚ), λησμονώντας ότι θα είναι πρόεδρος εκτός Βουλής… Το αντέχει αυτό πάλι το ΠαΣοΚ;
Θα το αποφασίσουν οι ψηφοφόροι του, ίσως κι οι φίλοι Δούκα των Εξαρχείων που θα σπεύσουν να στηρίξουν τον εκλεκτό τους.
Όπως και νάναι, είπαμε στην αρχή, στην Ελλάδα ο καθείς μπορεί να ζήσει τον μύθο του…
