Το κράτος δεν υπήρξε ποτέ αποτελεσματικός επιχειρηματίας. Άλλωστε, οι όροι «δημόσια» και «επιχείρηση» αποτελούν σχήμα οξύμωρο. Ακόμη κι αν η διορισμένη διοίκηση ενός κρατικού οργανισμού είναι ικανή, το «επιχειρείν» βρίσκεται υπό τη συνεχή απειλή του εισαγγελέα. Διότι «επιχειρείν» σημαίνει «ρίσκο», και με το δημόσιο χρήμα δεν μπορείς να ρισκάρεις. Πολλώ δε μάλλον, όταν όλες οι διοικήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων είναι κομματικές επιλογές, συνήθως αποτυχόντες πολιτευτές.
Έτσι, ήταν αναμενόμενο η αμυντική μας βιομηχανία να καταλήξει στο σημερινό αδιέξοδο: υπέρογκα χρέη, πλεονάζον προσωπικό, διορισμένο με ρουσφετολογικά κριτήρια (είχε φτάσει τις 3.350 άτομα, με δυσανάλογη σχέση διοικητικών/τεχνικών, ενώ σήμερα είναι 1.270 περίπου άτομα), έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, χαμηλή παραγωγικότητα, με κοινό παρονομαστή όλων αυτών τον «πανταχού παρόντα και τα πάντα διαλύοντα» κρατικό συνδικαλισμό, ο οποίος έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο υπερεξουσιών, που απαγορεύει στην ΕΑΒ ακόμα και τον έλεγχο τήρησης των διαδικασιών και των προδιαγραφών ασφάλειας, καταγγέλλοντάς τον ως “αστυνόμευση” των εργαζομένων! Φυσικά, οι διευθύνοντες την εταιρεία (22 προέδρους μετράει η ΕΑΒ, στα 44 χρόνια ζωής της), υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος, αποφεύγουν να αντιταχθούν σ’ αυτήν την ολέθρια, για την ασφάλεια της χώρας, “αντίληψη.”
Κι ενώ οι αμυντικοί μηχανισμοί μας –με δεδομένη την απειλή εξ Ανατολών– θα έπρεπε να βρίσκονται σε ύψιστο σημείο ετοιμότητας, η ΕΑΒ καθυστερεί την παράδοση του πρώτου εκσυγχρονισμένου αεροσκάφους, ειδικού για ανθυποβρυχιακό πόλεμο, P3-B Orion, λόγω “εσωτερικών προβλημάτων”. Είναι πολύ πιθανόν, τα ίδια προβλήματα να επηρεάσουν και τον εκσυγχρονισμό των F-16, στην έκδοση Viper. Στα υπόστεγα της επιχείρησης βρίσκονται, εδώ και χρόνια, καθηλωμένα 10 μεταφορικά C-130, 17 μαχητικά F-4E και 3 ελικόπτερα Super Puma, περιμένοντας να ολοκληρωθεί η συντήρησή τους, η οποία ή έχει μπλοκαριστεί, λόγω γραφειοκρατικών διαδικασιών, ή προχωράει με ρυθμό χελώνας.
Στο παρελθόν, το ΥΠΕΘΑ προκήρυξε διαγωνισμό εκσυγχρονισμού των C-130. Όλες οι υποψήφιες εταιρείες πρότειναν συνεργασία με την ΕΑΒ και υπόσχονταν ότι, αν κέρδιζαν, θα της έδιναν το 50% της ουσιαστικής δουλειάς. Όμως, πώς να διαλέξει, νομότυπα, κάποια από αυτές η διοίκηση της EAB; Έπρεπε να προκηρύξει παράλληλο διαγωνισμό με το ΥΠΕΘΑ, ο οποίος θα έπρεπε να καταλήξει στην επιλογή του ίδιου υποψηφίου με το ΥΠΕΘΑ. Όπως ήταν αναμενόμενο, η υπόθεση έμεινε στο υπόστεγο, δίπλα στα πεπαλαιωμένα C-130.
Φυσικά, δεν αναμένουμε να δώσει λύση η νέα Επιτροπή «σοφών» υπό τον κ. Σταϊκούρα. To πρόβλημα είναι καθαρά συστημικό.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ καλεί την κυβέρνηση να προχωρήσει σε άμεση εξυγίανση της ΕΑΒ, εφαρμόζοντας, κατ’ αρχάς, ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στη λειτουργία της: διοίκηση από τον ιδιωτικό τομέα, σχετική με το αντικείμενο, η οποία θα έχει την κάλυψη της κυβέρνησης, για να εφαρμόσει σύγχρονες διαδικασίες παραγωγής και ελέγχου, απολύοντας τα ρουσφέτια “γενικών καθηκόντων”, αξιοποιώντας τους εξειδικευμένους τεχνίτες που διαθέτει η ΕΑΒ και προσλαμβάνοντας νέους, όπου χρειάζεται, με τελικό στόχο την απεμπλοκή του Δημοσίου και την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΕΑΒ.
Θυμίζουμε ότι οι εταιρείες, που εξοπλίζουν και τροφοδοτούν τον ισχυρότερο στρατό του κόσμου, των ΗΠΑ, (Lockheed Martin, Boeing, Raytheon, BAE Systems, Northrop Grumman, General Dynamics, United Technologies, L-3 Technologies, Huntington Ingalls Industries, Honeywell International, Rolls-Royce, Leidos, Textron κ.ά.) είναι ιδιωτικές.
