Η σημερινή στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ είναι η δεύτερη μέσα στον Φεβρουάριο με το ίδιο θέμα: στήριξη των αιτημάτων των απασχολούμενων σε “κοινωφελή” εργασία με τα προγράμματα του ΟΑΕΔ.
Ποια είναι αυτά; Τα εξής τρία:
– Άμεση ανανέωση – παράταση των συμβάσεών τους.
– Καμία απόλυση συμβασιούχου του προγράμματος.
– Μόνιμη και σταθερή δουλειά σε όλους τους εργαζομένους στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Είναι προφανές ότι το πρώτο και το δεύτερο ταυτίζονται. Είναι προφανές επίσης ότι η λέξη απόλυση χρησιμοποιείται καταχρηστικώς, για να το φορτίσουν συναισθηματικά. Όταν κάνεις μια σύμβαση εργασίας 8 μηνών και περάσει το 8μηνο, λήγει η σύμβαση – δεν απολύεσαι. Το τρίτο αίτημα δεν είναι για σχόλιο. Είναι για γέλια και για κλάματα. Και μόνο το ότι κάποιος μπορεί να υποστηρίζει σοβαρά ως αίτημα προς το κράτος την μόνιμη και σταθερή δουλειά σε όλους και στον ιδιωτικό τομέα, είναι απόδειξη ότι δεν έχει στοιχειώδη νοημοσύνη, άρα δεν κάνει για καμμία δουλειά.
Όμως, τι ήταν τα 8μηνα του ΟΑΕΔ, αυτά που έληξαν, και τα καινούργια που ετοιμάζονται για 35.000 δικαιούχους; Ήταν συμβάσεις εργασίας επειδή υπήρχε κάποια ανάγκη εργασίας; Όχι. Ήταν ένας μηχανισμός ψηφοθηρίας, που κλέβει χρήματα από τους πραγματικά εργαζόμενους για να τα μοιράσει, χωρίς να υπάρχει κανένας εργασιακός λόγος, ως αργομισθίες σε κάποιους που είναι ή εμφανίζονται ότι είναι άνεργοι για πάνω από έναν χρόνο.
Όποιον και να ρωτήσετε στην παραγωγική οικονομία θα σας πει ότι δεν βρίσκει ανθρώπους να δουλέψουν. Σε μια χώρα με ανεργία ρεκόρ, κανένας δεν πάει για δουλειά. Οι μποναμάδες του ΟΑΕΔ, τα κοινωνικά μερίσματα, οι επιδοτήσεις ηλεκτρικού και ενοικίου και τα κοινωνικά παντοπωλεία, φαρμακεία, κουπόνια για τη λαϊκή κ.λπ. ισοδυναμούν με εισόδημα ίσο ή και μεγαλύτερο από αυτό που θα είχε κάποιος δουλεύοντας. Κάνει και 4-5 μεροκάματα μαύρα, γιατί να πιάσει κανονική δουλειά;
Πληρώνει λοιπόν σήμερα ο ιδιωτικός τομέας την ΑΔΕΔΥ που έχει κατεβάσει ρολά ζητώντας οι 8μηνες συμβάσεις να μετατραπούν σε 40χρονες και να έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα! Δεν μας διευκρίνισε: στην Ελλάδα μόνο ή παγκοσμίως;
Υ.Γ. Δεν ρωτάμε τι κάνει η κυβέρνηση. Υποθέτουμε πως και ο πιο καλοπροαίρετος έχει πλέον καταλάβει πως δεν είναι διατεθειμένη να συγκρουστεί με τίποτε και με κανέναν. Άλλωστε τιμά τους αγώνες της Αριστεράς, κι ο σημερινός είναι ένας από αυτούς. Θα επαναλάβουμε μόνο, για πολλοστή φορά, πως αν δεν αλλάξει ο συνδικαλιστικός νόμος η χώρα είναι μη κυβερνήσιμη.
