Θα μπορούσε κανείς να αντιμετωπίσει το νέο αγωνιστικό σόου της ΠΟΕΔΗΝ ως μια ακόμα φαιδρή προσπάθεια επικοινωνιακής προβολής μιας ανυπόληπτης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Όταν όμως στις ανακοινώσεις της η ΠΟΕΔΗΝ αναφέρει ότι η «κυβέρνηση ετοιμάζεται να «εγκληματίσει κατά των ψυχικά πασχόντων» και ότι «αφήνει στους δρόμους 30.000 ασθενείς που νοσηλεύονται κατά έτος στα ψυχιατρικά νοσοκομεία» τότε χρειάζεται απάντηση:
Τα 3 ειδικά ψυχιατρικά νοσοκομεία δεν σχεδιάζεται να καταργηθούν με fast track διαδικασίες. Αυτό επιχειρήθηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και απέτυχε παταγωδώς. Τα ψυχιατρεία, όμως, είναι ασυλικές δομές και χώροι εγκλεισμού που πρέπει να μετασχηματιστούν στο πλαίσιο της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Για να γίνει αυτό, κρίσιμη προϋπόθεση είναι να αναπτυχθούν ψυχιατρικές κλινικές και τμήματα οξέων στα γενικά νοσοκομεία της περιφέρειας, μονάδες ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης στην κοινότητα (ξενώνες, οικοτροφεία, προστατευόμενα διαμερίσματα) και δομές παροχής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Ψυχικής Υγείας (Κέντρα Ψυχικής Υγείας, Κοινοτικά Κέντρα Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων, Κινητές Μονάδες). Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται το υπουργείο Υγείας ενισχύοντας στοχευμένα τις σημερινές δημόσιες δομές με πάνω από 350 θέσεις μόνιμου προσωπικού (ψυχιάτρους, παιδοψυχιάτρους, νοσηλευτές και άλλους επαγγελματίες ψυχικής υγείας) και αξιοποιώντας πόρους του ΕΣΠΑ για την ανάπτυξη και στελέχωση νέων δομών σε όλη τη χώρα.
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι δεν πρόκειται για μια συνδικαλιστική διαμαρτυρία σε μια υποτιθέμενη απαξίωση του δημόσιου συστήματος ψυχικής υγείας αλλά για απροκάλυπτη υπεράσπιση του ασύλου και της ανθρώπινης αναξιοπρέπειας.
Η ΠΟΕΔΗΝ δεν επιζητεί διάλογο ούτε ενδιαφέρεται για την ποιότητα της φροντίδας των ψυχικά ασθενών. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η δημιουργία κλίματος εργασιακής ανασφάλειας και η χειραγώγηση των εργαζομένων στα ψυχιατρικά νοσοκομεία, σε μια περίοδο που δρομολογείται η ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, της οποίας κύριο συστατικό είναι η υπέρβαση του ασύλου, η κοινοτική ψυχιατρική, η ανθρωποκεντρική φροντίδα και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των ψυχικά ασθενών.
