45 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο Νοέμβρης μας συγκινεί και μας εμπνέει.
Μας υπενθυμίζει ότι τίποτα δε χαρίζεται αλλά και τίποτα δεν είναι αδύνατο. Και μας επιφορτίζει με την ευθύνη να έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας στις αγωνίες και στις ανάγκες της νέας γενιάς αυτού του τόπου που πάντοτε ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή των μεγάλων αλλαγών προς τα εμπρός.
Θυμόμαστε, λοιπόν, εμπνεόμαστε και συνεχίζουμε. Με αλληλεγγύη, ενότητα, αποφασιστικότητα.
Δίνουμε το παρών στους νέους αγώνες κατά της νεοφιλελεύθερης απολυταρχίας, του φασισμού, των νοσταλγών της χούντας, και της άκρας Δεξιάς στη χώρα μας και στην Ευρώπη.
Για μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια και επιτροπεία.
Για δίκαιη ανάπτυξη, με τους ανθρώπους της δουλειάς και της δημιουργίας στο προσκήνιο.
Για περισσότερη δημοκρατία, ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη.
Για ένα καλύτερο αύριο για τους νέους και το λαό μας.
Όπως είπε ο ποιητής :
‘’Τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια που τα ‘λεγαν αλήτες’’, μας εμπνέουν ακόμα.
