Έμαθα ότι άρχισε η μεγάλη δίκη των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ –ΔΕΗ, του γνωστού Φωτόπουλου και των άλλων που κάθε λίγο και λιγάκι ανεβοκατέβαζαν τους διακόπτες της δημόσιας επιχείρησης και βύθιζαν στο σκοτάδι τη χώρα αδιαφορώντας για τις συνέπειες στην Οικονομία και στην ανάπτυξή της.
Όλοι αυτοί, κατηγορούνται για απάτη και απιστία στην υπηρεσία και συμφώνως με το βούλευμα που τους παρέπεμψε σε δίκη αλλά και με το πόρισμα του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, είχαν φεσώσει τη ΔΕΗ με ένα εκατομμύριο ευρώ!!!
Και ξέρετε ποιο είναι το περίεργο; Ότι η ΔΕΗ που ζημιώθηκε με αυτό το τεράστιο ποσό, ΔΕΝ δήλωσε παράσταση πολιτικής αγωγής στην ποινική δίκη των συνδικαλιστών.
Με αυτά και μ’ εκείνα η σκέψη μου πήγε στις χιλιάδες συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα, που εισπράττουν παχυλούς μισθούς και επιδόματα, ΧΩΡΙΣ να εργάζονται καν στην υπηρεσία στην οποία έχουν προσληφθεί. Κι όχι μόνο αυτό. Εισπράττουν ΚΑΙ υπερωρίες!
Κι αφού δεν εργάζονται ή δεν εργάζονταν τόσα και τόσα χρόνια και μη έχοντες κάτι εποικοδομητικό να κάνουν, προκήρυσσαν και κάνουν το ίδιο, συνεχώς απεργίες.
Ξέρετε ποιο είναι το πιο περίεργο;
Ότι μόνο μια μικρή μειονότητα εργαζομένων στο δημόσιο είναι εγγεγραμμένοι στα συνδικάτα, αλλά όλοι πληρώνουν γι’ αυτά με υποχρεωτική παρακράτηση επί του μισθού τους. Δηλαδή τα συνδικάτα μας, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, είναι στην ουσία κρατικοδίαιτα, αφού νόμος επέβαλε την υπέρ αυτών παρακράτηση μισθού, είτε είσαι συνδικαλισμένος είτε όχι.
Να υπενθυμίσω ακόμη ότι οι συνδικαλιστές έχουν διά νόμου (από τα χρόνια του ΠαΣοΚ) διασφαλίσει τη μη απόλυσή τους, ώστε να μπορούν ακινδύνως – να κάνουν κατάχρηση των όποιων δικαιωμάτων τους.
Να πούμε και κάτι ακόμη;
Από το 1979 που ουσιαστικά επιβεβαιώθηκε η είσοδος της χώρας στην –τότε- ΕΟΚ, έως το 2010, είχαν καταγραφεί στην Ελλάδα 5.280 απεργίες κλαδικού ή γενικού αντικειμένου.
Κι από αυτές, το 96% ήταν στο…. δημόσιο!!! Στο δημόσιο των προνομίων, της σταθερής καταβολής μισθών και της μονιμότητας!!!
Έτσι, μέσα σε 21 χρόνια χάθηκαν 1385 ημέρες ή 3 χρόνια και 10 μήνες εργασίας.
Ή αλλιώς και δη σε κόστος; Ανυπολόγιστο! Τόσο στο δημόσιο χρέος όσο και στο ασφαλιστικό σύστημα.
Οι κρίσεις δικές σας…
