Ένα σημείο της πολιτικής αντιπαράθεσης που έχει γενικευθεί, αναφορικά με το ζήτημα των Σκοπίων, αφορά το εάν ή όχι είχαν αποδεχθεί τον όρο Μακεδονία οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Το θέμα, μάλιστα, πάει πολύ πιο πίσω από το 1992 που προέκυψε επισήμως το πρόβλημα και φτάνει ακόμη και τις μετεμφυλιακές εποχές.
Ας μη κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
Τον όρο Μακεδονία τον έχει το γειτονικό μας κράτος ακόμη και στην προσωρινή ονομασία του (FYROM), από το 1995 και την αποδοχή της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου.
Και δεν είναι τόσο το όνομα της γειτονικής χώρας, όσο τα αλυτρωτικά της συνταγματικά δεδομένα. Αυτά οφείλουν ν’ αλλάξουν πρωτίστως και μετά έπονται τα επόμενα.
Όμως, στην Ελλάδα που το συναίσθημα κυριαρχεί της λογικής, στην Ελλάδα που ακόμη και την ιστορία μας τη μάθαμε στρεβλά, στην Ελλάδα που πολιτική ασκεί η εκκλησία, οι περισσότεροι παίζουν με τις λέξεις, ξεχνούν τι έλεγαν στο παρελθόν και κάποιοι άλλοι ετοιμάζουν τις μακεδονικές σάρισες.
Η κυβέρνηση άνοιξε ένα θέμα χωρίς να έχει η Ελλάδα ιδιαίτερη πρεμούρα. Και το άνοιξε άκομψα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς προετοιμασία της κοινής γνώμης και κυρίως χωρίς ενημέρωση της αντιπολίτευσης κι αναζήτηση συναινέσεων. Χρησιμοποίησε δε αυτό που γνωρίζει άριστα. Τον λαϊκισμό. Προκαλώντας ακόμη και κρίση στο εσωτερικό της, ανεξαρτήτως της διαφαινόμενης «kolotoumpas» του Πάνου Καμμένου.
Όμως, δεν είναι μόνο η κυβέρνηση.
Είναι κι η αξιωματική αντιπολίτευση. Με θέση που προκαλεί σύγχυση.
Θέλει, ναι ή όχι, τη σύνθετη ονομασία; Συναινεί, ναι ή όχι, στη χρήση του όρου Μακεδονία.
Ουδείς απαντά κατηγορηματικά.
Κι αυτό επειδή υπάρχουν πολλοί που είναι αρνητικοί στην σύνθετη ονομασία και κάποιοι άλλοι που είναι πιο διαλλακτικοί, προτάσσοντας πρωτίστως το λογικό, δηλαδή την απάλειψη του αλυτρωτισμού από το σκοπιανό Σύνταγμα.
Η Ντόρα Μπακογιάννη, που πάντα είχε το θάρρος της γνώμης της και δεν στρογγύλευε τις γωνίες ( όρα ταυτότητες, πρώτο μνημόνιο, αντίθεση στα «Ζάππεια» κλπ), τόσο με την αρθρογραφία της, όσο και με τις συνεντεύξεις της, αναφέρει ξεκάθαρα αυτό που επιμελώς πολλοί ξεχνούν στο κόμμα της.
Ότι η εθνική γραμμή το 2008, προ και κατά τη διάρκεια της σύσκεψης του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, ήταν για σύνθετη ονομασία που εμπεριείχε τον όρο Μακεδονία. Η δε Ελλάδα, έθεσε βέτο, όχι για το όνομα μα για την άρνηση των Σκοπιανών να απαλείψουν από το Σύνταγμά τους τον αλυτρωτισμό.
Είπε και λέει, δηλαδή, αυτό που γνωρίζει ακόμη και κάποιος που ασχολείται αποσπασματικά με τα πολιτικά δρώμενα.
Κι όταν ερωτάται για τη σημερινή θέση της Νέας Δημοκρατίας, απαντά ότι στη συνεδρίαση των κομματικών τομεαρχών, υπό την προεδρία του Κυριάκου Μητσοτάκη στις 9 Ιανουαρίου, η γραμμή του κόμματος εκφράστηκε από εκείνον.
Τι είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σ’ αυτή τη συνεδρίαση;
Ότι η χώρα έχει εθνική γραμμή για το ζήτημα, που χαράχτηκε στο Βουκουρέστι από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή.
Κι είχε προσθέσει, ότι «το ελάχιστο που έχει να κάνει η κυβέρνηση είναι να προασπίσει το κεκτημένο του Βουκουρεστίου».
Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Έκτοτε, η ρητορική διαφόρων στελεχών θόλωσε αυτή τη θέση.
Κι εμφανίζονται σήμερα οι διαφορετικές απόψεις.
Οι οποίες, σε τελική ανάλυση, είναι θεμιτές.
Δεν κυβερνά, ούτε διαπραγματεύεται η Νέα Δημοκρατία.
Κυβερνούν ο Σύριζα κι οι ΑΝΕΛ.
Κι εκείνοι οφείλουν να έχουν ενιαία θέση…
