Διατροφική Ασφάλεια, ύμνος συλλογικότητας
Πραγματοποιήθηκε η δημόσια διαδικτυακή συζήτηση για την ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες ορεινές περιοχές & τα μικρά κυκλαδονήσια, στο Αιγαίο, στις 21/10/2020, η οποία βρίσκεται μαγνητοσκοπημένη στο Skywalker https://www.facebook.com/323590504929/videos/347112193181828, .
Την συζήτηση οργάνωσε η κα Μάγδα Κοντογιάννη (6932094231, Κτηνοτρόφος, Γεν. Γραμματέας του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αττικής), μετά από πρόταση του κ Πασχάλη Συρίγου (6947723706, Σικινιώτης, παλαιός πρόεδρος Ομοσπονδίας Συλλόγων Μικρών Κυκλαδονήσων), με την υποστήριξη της κας Ελισάβετ Καλαρούτη (210 9730280, Δ/ντρια Δράσεων Skywalker-Εργασία στην Ελλάδα).
Η Δημόσια Διαδικτυακή Συζήτηση προβάλλονταν στις 21/10/2020, ταυτόχρονα στο facebook στο προφίλ του Skywalker-Εργασία στην Ελλάδα και στο site vgainoumemprosta.skywalker.gr, και συμμετείχαν 44 ηλεκτρονικά, ενώ την είδαν 8.675 και, κάποιοι που την θεώρησαν σημαντική, την προώθησαν 435 φορές.
Μετείχαν στην ζωντανή συζήτηση οι: κα Μάγδα Κοντογιάννη (κτηνοτρόφος), κ Πασχάλης Συρίγος (Σικινιώτης), κ Δημήτρης Ρουκάς (Συνεργάτης ΠΕ Πιερίας), καθ Γιάννης ΧατζηΓεωργίου (Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), καθ Πηνελόπη Μπεμπέλη (Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), κ Ανδρέας Μπέκας (υπ. Διδάκτωρ Τοπικής Ανάπτυξης) και κ Γιάννης Σάρρος (ΑΓΡΟΣυνέργειες), με συντονιστή τον κ Δημήτριο Μιχαηλίδη (ΑγροΝέα).
Έγινε απόλυτα σαφές ότι τα μικρά νησιά, κάτω των 1000 κατοίκων, ήταν, τον προηγούμενο αιώνα, αυτάρκη και βιώσιμα διατροφικά και μάλιστα, όπως είπε ο κ Πασχάλης Συρίγος, «τάιζαν» τους «Πειραιώτες» & «Αθηναίους» δωρεάν, κανονικά και τακτικά με τους εβδομαδιαίους «ταχυδρόμους»-μεταφορείς καλαθιού από νησιά.
Η σημερινή χειμερία «νάρκη» των μικρών νησιών, η τουριστική μονομέρεια που καθιστά την κοινωνία «κοινωνία με ειδικές ανάγκες»-μη αυτάρκη, και η πλήρης εξάρτηση των νησιωτικών κοινωνιών ακόμα και για «μικροποσότητες επιβίωσης» από τα logistics του κέντρου, πχ του Πειραιά, και τις δυσκολίες στις συγκοινωνίες, έχουν σχεδόν παραλύσει την διαδικασία της Τοπικής Ανάπτυξης.
Δεν ξεχνιέται ότι Τοπική (κοινοτική) Ανάπτυξη είναι η ευημερία των κατοίκων που εξασφαλίζεται από και με την συμμετοχή των ιδίων των κατοίκων και των συλλογικοτήτων τους, με στόχο την αειφορία (βιωσιμότητα) των κοινωνιών.
Οι ισορροπημένες κοινωνίες των μικρών νήσων (το ίδιο ισχύει και για τις ορεινές απομακρυσμένες περιοχές) αποσταθεροποιήθηκαν και υπέστησαν μια απαράδεκτη «αιμορραγία» κεφαλαίων (συνήθως για να πάρουν ένα σπίτι στην πόλη ή για σπουδές), «αιμορραγία» ανθρώπινου δυναμικού που πήγε στις πόλεις (ενώ ήταν απαραίτητο για την βιωσιμότητα των τοπικών κοινωνιών), αφαίρεση πόρων (με το καλάθι από το νησί) και πολλά άλλα. Όλα αυτά ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΑΦΗΣΑΝ στην ύπαιθρο και σιγά σιγά δημιούργησαν συνθήκες οικονομικής καχεξίας και ερημοποίησης της υπαίθρου.
Και όσες επενδύσεις έγιναν μοιάζουν κυρίως να έχουν μορφή αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης, παίρνοντας τοπίο, κλίμα, πολιτισμό, γαστρονομία, ακόμα και τα εκχρηματισμένα κέρδη, που τα πηγαίνουν εκτός νησιών. Σημειώνεται, όσο πιο ισχυρά μπορεί, ότι η καταγραφή της έρευνας της PwC (Ιουν 2017) δείχνει ότι ΜΟΝΟ το 7% των συνολικών δαπανών μιας τουριστικής επιχείρησης στην Ελλάδα πηγαίνει στην Ελλάδα (ούτε καν στον τόπο ή στο νησί). Οι τουριστικοί επιχειρηματίες στην Ελλάδα προμηθεύονται προϊόντα από όλο τον κόσμο, παρά την εξαιρετική ποιότητα των ελληνικών αγροτικών προϊόντων, ακόμα και για υπαλλήλους και υπηρεσίες οι «αποικιοκράτες» επιχειρηματίες παίρνουν αλλοδαπούς εργαζόμενους, ούτε έλληνες, και πολύ περισσότερο ούτε ντόπιους …
Το τραγικό είναι ότι δίπλα μας, στην Ιταλία, οι επιχειρηματίες τουρισμού δαπανούν το 70% των εξόδων τους για προϊόντα & υπηρεσίες από την Ιταλία. Ένδειξη που αποδεικνύει ότι είναι εφικτό, αρκεί να θέλουν να συμμετέχουν στην ανάπτυξη του τόπου. Αντί αυτού το μόνο που καταγράψαμε, είναι συνεχής επίκληση ενισχύσεων και προγραμμάτων στήριξης του τουρισμού από το ελληνικό κράτος (δηλαδή από όλους τους Έλληνες), χωρίς να προβλέπεται κάποια σοβαρή ανταπόδοση στον τόπο.
Μετά, ή εν μέσω covid 19, η πρωτογενής παραγωγή ΠΡΕΠΕΙ να επαναπροσδιορισθεί ως προτεραιότητα στρατηγικής επιλογής ανάπτυξης της Ελλάδος, μετά την ζωή των πολιτών. Η πρωτογενής παραγωγή παράγει πραγματικό πλούτο-αξίες, εκεί που η μεταποίηση δημιουργεί υπεραξίες (μόνο αν υπάρχουν οι αξίες) και ο τριτογενής τομέας προσφέρει υπηρεσίες, αλλά ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ πραγματικό πλούτο.
Από την συζήτηση έγινε σαφές ότι η επακαλλιέργεια-φροντίδα των αδρανών γαιών, με ντόπιους-εγκλιματισμένους σπόρους και αυτόχθονες φυλές, ακόμα και μικρότερης παραγωγής, αλλά προσαρμοσμένους/ες στην σπανιότητα των πόρων (των ορεινών περιοχών και των μικρών νησιών), το ξηροθερμικό περιβάλλον και την ισορροπία του οικοσυστήματος είναι η μόνη ενδεδειγμένη πρόταση.
Ακόμα επιβάλλεται να γίνει τοπική επεξεργασία της αγροτικής παραγωγής με διαδικασίες οικοτεχνίας (νομικός όρος) ή μικρών εργαστηρίων, με παραδοσιακές τεχνικές και συνταγές, κυρίως ή μόνο για αποκλειστική τοπική κατανάλωση. Σπαστήρας μπιζελιών, λαθουριού & άλλων για τοπική φάβα, κινητό (πλωτό?) μικρό σφαγείο, μικρά τυροκομεία (εργαστήρια ή οικοτεχνίες), μικρά εργαστήρια μεταποίησης φυτικής παραγωγής ή επεξεργασίας αρωματικών, μικρά εργαστήρια σαπουνιών και κοσμετολογίας, μπορούν να δικτυωθούν με την τοπική αγορά, ακόμα και τον τουρισμό, με μικρές Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις. Τοπικά Σύμφωνα Ποιότητας τουρισμού ή cluster μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά.
Η εμπειρία και γνώση των συμμετεχόντων υποδεικνύει ότι μπορούν μικρές, ποιοτικές παραγωγές απομακρυσμένων περιοχών να ανταγωνισθούν επιτυχώς το διεθνές σύστημα διανομής και μαζικής παραγωγής. Προϊόντα από αυτοφυή φυτά και αυτόχθονες φυλές με παραδοσιακές πρακτικές αειφόρου καλλιέργειας και κτηνοτροφίας μπορούν να πετύχουν καλά αποτελέσματα σε ένα νησί.
Το «κλειδί» για όλες τις επιλογές φάνηκε ότι είναι η αποτύπωση της κοινής επιθυμίας όλων των πολιτών ή/& των συλλογικοτήτων τους σε μια νέα τοπική συλλογικότητα ή από μια υπάρχουσα δομή πολιτών.
Σε αυτήν την συλλογικότητα, που θα εξασφαλίζει την σταθερότητα, συνέπεια και συνέχεια της στόχευσης, μπορεί να έλθουν αρωγοί δημόσιοι ή ιδιωτικοί χορηγοί, φορείς επιστημονικής γνώσης ή τεχνογνωσίας, ακόμα και δομές με ισχυρή συναισθηματική ή/& ιδεολογική σχέση με τον κάθε τόπο-νησί, για να δημιουργηθούν ΒΙΩΣΙΜΕΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ στηριγμένες στην συνεργασία όλων.
Οι εθνικοτοπικοί & πολιτιστικοί σύλλογοι είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κανάλι υποστήριξης της Τοπικής Ανάπτυξης, ακόμα και με ενίσχυση επιστροφής κεφαλαίων, ακόμα και με υποστήριξη επιστροφής ανθρώπινου δυναμικού, ακόμα και με αξιοποίηση υπαρχουσών διαθέσιμων αδρανών περιουσιών, ακόμα και με ενεργοποίηση επιστημονικών φορέων (όπως το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο), ακόμα και με την ενοποίηση-σχηματοποίηση κοινού τοπικού αναπτυξιακού οράματος, ακόμα και συνεισφέροντας στηνδημιουργία διεξόδων στην σημερινή δύσκολη οικονομική & υπαρξιακή συγκυρία.
Η κα Μάγδα Κοντογιάννη (κτηνοτρόφος, 6932094231) ευχαρίστησε τον κ Πασχάλη Συρίγο για την πρόταση συζήτησης της 21/10/2020, και όλους τους συμμετέχοντες για την δήλωση ενδιαφέροντος προσφοράς στην Τοπική Ανάπτυξη.
Οι δημόσιες συζητήσεις της Τετάρτης, 12.00 συνεχίζονται με την συζήτηση για την Αγροτική Εκπαίδευση (4/11/2020) και την Ασφάλιση της Αγροτικής δραστηριότητας (11/11/2020), ενώ γίνεται προσπάθεια για την καθιέρωση κλειστών συζητήσεων κάθε Τρίτη (12,00) για τις γυναίκες της υπαίθρου, τις ΑΓΡΟΤΙΣΣΕΣ.
Για την καταγραφή, Δημήτριος Μιχαηλίδης, ΑγροΝέα
