Αν δεν το έχετε καταλάβει, η χώρα μας απεμπόλησε εδαφική της κυριαρχία στα Ίμια.
Δεν είναι, όπως λένε κάποιοι, δυο βράχοι στη θάλασσα στους οποίους, μόλις χθες, οι Τούρκοι εγκατέστησαν θερμικές κάμερες για να καταγράφουν κάθε κίνηση.
Είναι πολλά περισσότερα. Είναι ότι περιορίζεται η ελληνική ΑΟΖ, είναι η υφαλοκρηπίδα, είναι πολλά που δεν είναι αντικείμενο του παρόντος άρθρου.
Η ουσία είναι ότι με την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου και την παρουσία του Προκόπη Παυλόπουλου στην κορυφή της χώρας, η Ελλάδα συρρικνώνεται.
Άνοιξαν άγαρμπα κι επιπόλαια όλα μαζί τα εθνικά θέματα. Το Σκοπιανό, το Αλβανικό, ανέχονται τις τουρκικές προκλήσεις.
Ας μη ξεχνάμε ότι με τους Τούρκους ξεκίνησε η οξύτητα επειδή ο Τσίπρας είπε ψέματα και κορόιδεψε τον Ερντογάν, ότι θα του παραδώσει τους οκτώ φυγάδες αξιωματικούς.
Κι όμως! Δεν μιλάει κανένας!
Οι Έλληνες βγήκαν στους δρόμους κι έκαναν συλλαλητήρια για ένα ζήτημα υπό συζήτηση, το Σκοπιανό, αλλά δεν βγάζουν τσιμουδιά για το τετελεσμένο των Ιμίων.
Εμβολίστηκε ελληνικό πολεμικό πλοίο από τους Τούρκους κι οι Τσίπρας – Καμμένος και Παυλόπουλος έβαλαν την ουρά στα σκέλια!
Ναι, αναμφισβήτητα στο κάδρο των ευθυνών είναι και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Εκείνος ανέχθηκε κι ανέχεται τον κυβερνητικό θίασο και τις παλινωδίες και το μόνο που έχει βρει να πει τόσα χρόνια είναι ότι περίπου φταίει ο… μινώταυρος του νεοφιλελευθερισμού!
Εκείνος άνοιξε κουβέντα περί Λωζάννης στην επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, χωρίς ο Τούρκος να έχει πει μέχρι εκείνη τη στιγμή τίποτα επισήμως, πλην των συνεντεύξεών του.
Εκείνος παρακολουθούσε αμέτοχος την περιοδεία Ερντογάν στη Θράκη, όταν διπλωματικοί κύκλοι και πολιτικοί αναλυτές ανέφεραν ότι η κυβέρνηση κάνει παραχωρήσεις.
Εκείνος παρακολούθησε χωρίς αντίδραση τον υπουργό Άμυνας να το βάζει στο πόδια πριν δυο εβδομάδες που πήγε για στεφάνι στους ήρωες των Ιμίων (1996) και του το απαγόρεψαν οι Τούρκοι!
Εκείνος είναι εξαφανισμένος εδώ και τόσες ημέρες από το συμβάν που έπληξε την εθνική μας κυριαρχία.
Εκείνος δεν έχει μέχρι στιγμής καλέσει τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Άμυνας να ζητήσει ευθύνες για την ουρά που βάλαμε κάτω από τα σκέλια.
Εκείνος μένει απαθής στη μη σύγκληση της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας κι Εξωτερικών υποθέσεων της Βουλής για το μέγα εθνικό θέμα.
Με λόγους περί εθνικής κυριαρχίας εκ του ασφαλούς, δεν μπορεί να προστατευθεί η χώρα. Κι ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν μπορεί να μένει απαθής.
Εδώ δεν έχουμε έναν απλό τηλεοπτικό καυγά Κασιδιάρη – Κανέλλη.
Έχουμε εθνική ήττα. Έχουμε εθνική ταπείνωση.
Κι αν στα οικονομικά ζητήματα τα «εγκλήματά» της κυβέρνησης πλήττουν μόνο τους Έλληνες, οι χειρισμοί της στα εθνικά ζητήματα πλήττουν την χώρα και το έθνος.
Κι όλα αυτά ο πρόεδρος Παυλόπουλος τα παρακολουθεί απλώς.
Όπως τότε που ήταν υπουργός και κάηκε η Αθήνα μ’ εκείνον απλό παρατηρητή.
Η αλήθεια είναι ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος, το γνωρίζουν κι οι πέτρες, δεν είναι φτιαγμένος από στόφα ανθρώπου των μεγάλων, σημαδιακών κι ιστορικών αποφάσεων.
Μα, δεν μπορεί να παρακολουθεί απλώς μια κυβέρνηση να διαλύει τη χώρα.
Ναι, δεν διαθέτει εξουσία κι αρμοδιότητες.
Μα αυτό σημαίνει έναν λόγο παραπάνω για να επέμβει.
Όταν η χώρα συρρικνώνεται, η ιστορία γράφει ότι αυτό συνέβη επί των ημερών της δικής του προεδρίας.
Κι εκείνος το ανέχεται, κρύβει κάτω από το χαλί του προεδρικού Μεγάρου όλες τις αβελτηρίες της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου και με τη στάση του στηρίζει τις επιλογές της.
Τι θα μπορούσε να κάνει;
Ίσως τη μοναδική πατριωτική και ρεαλιστική επιλογή που διαθέτει.
Την παραίτηση που θα οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές.
Τότε, μπορεί η ιστορία να φανεί γενναιόδωρη μαζί του.
