Η είδηση του θανάτου του Γιώργου Τράγκα κινητοποίησε αντανακλαστικά και συναισθήματα πολλών ανθρώπων. Κι ομολογώ ότι ήθελα να γράψω κάποιες λέξεις αφού περάσουν οι πρώτες ώρες, οι πρώτες ημέρες. Να μην είμαι εν θερμώ, αφού με τον εκλιπόντα βρεθήκαμε συχνά στην ίδια επαγγελματική στέγη αλλά και στις κερκίδες ή τα δημοσιογραφικά θεωρεία της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Οι παλιότεροι ισχυρίζονται –και έτσι είναι- ότι ο Τράγκας ήταν ένας δαιμόνιος αστυνομικός ρεπόρτερ, που δεν γύριζε ποτέ στη «Βραδυνή» χωρίς θέμα και φωτογραφία! Καλά δικτυωμένος στην αστυνομία, ήταν εκ των πρώτων που μάθαιναν οτιδήποτε συνέβαινε. Άλλωστε τότε, μόνο εφημερίδες και περιοδικά υπήρχαν και φυσικά το μονοπώλιο της ΕΡΤ.
Αργότερα, όταν ανακάλυψε το ραδιόφωνο έγινε ο πρωτοπόρος του κίτρινου λαϊκισμού. Στην αρχή συγκαλυμμένα ή και απροκάλυπτα υποστήριζε τον Μητσοτάκη. Ξαφνικά, κάνει μεταγραφή στον Skai κι αρχίζει έναν ανελέητο πόλεμο εναντίον του! Μιλάμε οβιδιακή μεταμόρφωση. Ήταν η εποχή που ο μακαρίτης πατήρ Αλαφούζος έπνεε μένεα εναντίον του Μητσοτάκη για ζητήματα που αφορούσαν τα πλοία του, όπου η ΕΕ –και κατ’ επέκταση η ελληνική κυβέρνηση- ζητούσαν τα δεξαμενόπλοια να έχουν διπλούς πυθμένες (το λέω απλά) προς αποφυγή πιθανών οικολογικών καταστροφών. Κάτι που δεν είχαν τα πλοία του ιδιοκτήτη του Skai.
Έκτοτε ο Γιώργος Τράγκας υπήρξε» υπηρέτης» ισχυρών των media, ενώ κι ο ίδιος έκανε τα δικά του βήματα στον εκδοτικό χώρο. Όχι επιτυχημένα πάντα αλλά σημαντικά σε επίπεδο εφημερίδων και περιοδικών. Ταυτοχρόνως ήρθε κι η τηλεόραση. Το μέσο που περισσότερο απ’ όλα ταιριάζει το κίτρινο.
Ε δεν ήθελε πολύ. Ο Γιώργος Τράγκας με την ευγλωττία του και τις απαραίτητους θεατρικούς μορφασμούς κατέστη κορυφαία περσόνα με καταγγελτικό λόγο. Πάντα από την πολύ πολύ δεξιά σκοπιά των πραγμάτων, στα όρια ιδεοληψιών αλλά και του πλήρους πολιτικού ανορθολογισμού. Η κατανάλωση όσων «πωλούσε» κι έλεγε ήταν σημαντική σε χαμηλά στρώματα, ευεπίφορα στο κίτρινο λόγω άγνοιας. Ο δε Γιώργος Τράγκας μπήκε στον ρόλο του και θεώρησε συχνά ότι κυβερνά την Ελλάδα. Από ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συχνότητες έκανε τον πρωθυπουργό, τον υπουργό Εξωτερικών, διαμόρφωνε ρεύματα στα ταξί (του … κίτρινου χρώματος), στα κουρεία και όπου έβρισκε πρόσφορο έδαφος. Ειδικά στην περίοδο της οικονομικής κρίσης. Ήταν φρικτά όσα έλεγε! Φαιδρά!
Κάπως έτσι, ταυτίστηκε με την εικόνα του. Πέταξε! Κι όταν ο ρόλος του τέλειωσε στο τελευταίο εκδοτικό συγκρότημα του έγκυρου και τον πέταξαν, άρχισε να καταναλώνει τον μύθο του και να κατακρημνίζεται. Κι όλο μεγεθυνόταν το αδιέξοδο. Από τους θριάμβους και το κυνηγητό του Μητσοτάκη, του Σημίτη, της Μέρκελ (που ήταν ο … νέος Χίτλερ!) κι όλων εκείνων που κατά τη γνώμη του επιβουλεύονταν τη χώρα (την Ελλάδα όχι την εφημερίδα του), έφτασε στο σημείο να περιφέρεται σε περιφεριακά κανάλια της αισθητικής συμφοράς. Η αντισυστημική ρητορεία του που κατέβαζε κόσμο και κοσμάκη στις πλατείες με τις αγχόνες, είχε πια θολώσει. Αλλά είχε προλάβει να δημιουργήσει κίτρινα ρεύματα! Ο δε κάλαμός του εξακολουθούσε τεράστιος. Μέχρι κόμμα έφτιαξε, με εκπρόσωπο τύπου τον… αοιδό Πετράκο!
Κάπου εκεί, μπερδεύτηκε. Νόμιζε ότι η πανδημία ήταν παιγνίδι με το οποίο θα «παίξει μπάλα». Άρχισε ν’ αμφισβητεί και να αμφιβάλλει όσα έκανε η παγκόσμια κοινότητα για ν’ αντιμετωπίσει τον ιό. «Όχι» έλεγε ο Τράγκας. Κι έγινε ο «Άη Γιώργης ο τροπαιοφόρος» του ψεκασμού και της άρνησης. Με υποκείμενα νοσήματα ο ίδιος, αρνιόταν να εμβολιαστεί παρά τις δραματικές εκκλήσεις του σπουδαίου επιστήμονα Χρήστου Ζούπα που τον παρακολουθούσε. Κι όταν ο κορονοϊός κτύπησε την πόρτα του, πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα που θα μπορούσε και τελικά ουσιαστικά «αυτοκτόνησε» μέσα στις ιδεοληψίες καις στις αρνήσεις. Το δρεπάνι του χάρου πήρε το δικό του κεφάλι! Με το ερώτημα να παραμένει: Πόσους είχε επηρεάσει;
Όχι, δεν δεδικαίωται ο Γιώργος Τράγκας. Ικανός σε σημείο υπέρτατο, αναλώθηκε πέριξ μιας μίζερης καθημερινότητας που την έβλεπε με κίτρινο χρώμα. Χωρίς αναισθητικό, όπως βροντοφώναζε…
