Εντυπωσιακά πλούσια είναι η μεταφραστική παραγωγή των μυθιστορημάτων, ιδίως κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Από μια μεγάλη γκάμα, το ΑΠΕ-ΜΠΕ επιλέγει και προτείνει δέκα ξεχωριστούς τίτλους, που καλύπτουν ποικίλες αναγνωστικές απαιτήσεις και απευθύνονται σε πολλαπλά ενδιαφέροντα, εκπροσωπώντας χώρες και συγγραφείς από πολύ διαφορετικές κουλτούρες και εποχές.
Εκκίνηση με ένα αστυνομικό μυθιστόρημα από την Κούβα, τη «Διαφάνεια του χρόνου» του Λεονάρδο Παδούρα (μετάφραση Κώστας Αθανασίου, εκδόσεις Καστανιώτη). Ο Μάριο Κόντε πλησιάζει τα εξήντα του χρόνια και καθώς αναζητεί τρόπους να ξεπεράσει την προσωπική του κρίση, ένας παλιός συμμαθητής ζητάει τη βοήθειά του προκειμένου να βρει το άγαλμα μιας Μαύρης Παρθένου που του έχουν κλέψει. Η έρευνα θα οδηγήσει τον ντετέκτιβ σε ένα ταξίδι στον χρόνο, από τον ισπανικό Εμφύλιο και την Κούβα μέχρι τα Πυρηναία της Καταλονίας και τις Σταυροφορίες.
Και από την Κούβα στην Ισπανία. Ο Ενρίκ Μάρκο (σήμερα είναι 97 χρόνων), από τη Βαρκελόνη, παρουσιαζόταν για μεγάλο διάστημα στην κοινή γνώμη με ένα άκρως κολακευτικό προφίλ: ως επιζήσας ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης, ως αναρχικός αντιφρανκιστής, αλλά και ως παλαίμαχος του Εμφυλίου. Ο Χαβιέρ Θέρκας μετατρέπει με τον «Απατεώνα» (μετάφραση Γεωργία Ζακοπούλου, εκδόσεις Πατάκη) την απίθανη ιστορία του Μάρκο σε ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα.
Ταξίδι σε παλαιότερους καιρούς με τη «Θύελλα» του Ηλία Έρενμπουργκ (πρώτος τόμος, μετάφραση Πλάτων Καραντάνης, Σύγχρονη Εποχή), που αντλεί τη θεματογραφία της από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την τρομώδη όσο και γενναία εποχή του. Ο Ρώσος μυθιστοριογράφος αναδεικνύει σελίδα προς σελίδα την εποποιία της καθημερινής ζωής και την αφοσίωση των ανώνυμων πολιτών στον αγώνα κατά των δυνάμεων του ναζισμού.
Ο δύσκολος, κλειστός και συχνά αδιέξοδος κόσμος του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ αποτυπώνεται στον τόμο «Θα πέθαινα για σένα και άλλα χαμένα διηγήματα» (μετάφραση Έφη Τσιρώνη, Κλειδάριθμος) όπου συγκεντρώνονται τα τελευταία, αδημοσίευτα διηγήματά του. Το γράψιμο και το στιλ του Φιτζέραλντ αποκαλύπτουν όχι μόνο τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και της ιδιοσυγκρασίας του, αλλά και τον τρόπο και τη στάση ζωής στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1930.
Από τον Γάλλο συγγραφέα Ντιντιέ Ντεκουάν, που μεταφράζεται πρώτη φορά στα ελληνικά, μας έρχεται ένα μυθιστόρημα για την Ιαπωνία του 12ου αιώνα και το ιεραρχικό της σύστημα. Στην «Υπηρεσία Κήπων και Λιμνών» (μετάφραση Ιφιγένεια Μπουτουροπούλου, Στερέωμα), το μακρύ ταξίδι της Μιγιούκι προς το παλάτι είναι μια διαδρομή πένθους και αυτογνωσίας. Αντιμετωπίζοντας πλήθος αντιξοότητες και περιπέτειες κατά τη διάρκεια της πορείας προς τις λίμνες των ναών του Χεϊακνιό, η Μιγιούκι θα ζήσει εξαιρετικά δύσκολες, αν όχι και αφόρητες καταστάσεις. Μοναδική της συνοδεία και εγγύηση, η αόρατη παρουσία του νεκρού συζύγου της – ένα παρηγορητικό φάντασμα που ξέρει πώς να τη στηρίξει με το θάρρος και τη ρώμη του.
«Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε» (μετάφραση Ανδρέας Μιχαηλίδης, Πόλις) τιτλοφορείται το μυθιστόρημα του Ζία Χάιντερ Ράχμαν ο οποίος είναι γεννημένος στο Μπανγκλαντές και μεγαλωμένος στη Μεγάλη Βρετανία. Ο πρωταγωνιστής σπουδάζει πρώτα στην Οξφόρδη και κατόπιν στο Χάρβαρντ και δεν μπορεί να κρύψει την αγάπη του για την Αμερική. Είναι το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο του Ράχμαν, που θέτει εκ παραλλήλου το ερώτημα αν μπορούμε να ξεφύγουμε από την ταξική και την κοινωνική μας καταγωγή.
Ο Ρομπέρτο Μπολάνιο είναι το λογοτεχνικό φαινόμενο από τη Χιλή που έχει διεισδύσει τα τελευταία χρόνια με εντυπωσιακά αποτελέσματα στη διεθνή εκδοτική αγορά. Το «Λούμπεν μυθιστορηματάκι» (μετάφραση Κρίτων Ηλιόπουλος, Άγρα), που κυκλοφόρησε λίγο καιρό πριν από τον θάνατό του, έχει αστυνομική πλοκή και φέρνει στην επιφάνεια θέματα όπως η ενοχή, η ηδονή, η ματαίωση, η επιθυμία και η προδοσία. Τα θέματα, με άλλα λόγια, που εντάσσονται στον προσφιλή κατάλογο προτιμήσεων του Μπολάνιο.
Στο ογκωδέστατο μυθιστόρημά του «4 3 2 1» ο Πολ Όστερ μάς δίνει τέσσερις δαφορετικές εκδοχές για τον βίο και την πολιτεία του Άρτι Φέργκιουσον, ο οποίος αποτελεί κατά πάσα πιθανότητα λογοτεχνική του περσόνα. Πίσω από το οικογενειακό περιβάλλον, το οποίο κυριαρχεί στη ζωή του ήρωα, θα διακρίνουμε την ταραχώδη πολιτική ζωή της σύγχρονης Αμερικής, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζουν οι εξωτερικές συνθήκες όχι μόνο την καθημερινότητα του ατόμου, αλλά και τον συνειδησιακό του κόσμο.
«Η εξαφάνιση του Γιόσεφ Μένγκελε» (μετάφραση Ευγενία Γραμματικοπούλου, Κριτική) είναι ο τίτλος του non fiction μυθιστορήματος του Γάλλου Ολιβιέ Γκεζ, που ανατρέχει στην περίπτωση ενός τους πλέον αιμοσταγείς ναζί: του δόκτορος Μένγκελε ο οποίος υποδεχόταν στο Άουσβιτς τα κατάφορτα τρένα με τους Εβραίους για να διαλέξει μέσα από τη μάζα των χιλιάδων δυστυχισμένων εκείνους που θα κατέληγαν τροφή για τα ιατρικά του πειράματα. Ο χρόνος αναφοράς της αφήγησης είναι η μεταπολεμική περίοδος του Μένγκελε πρώτα στην Αργεντινή και κατόπιν στην Παραγουάη και τη Βραζιλία.
Στο μυθιστόρημά του «Οι πύργοι του Μπάρτσεστερ» (μετάφραση Ισμήνη Καπάνταη, Gutenberg), ο βικτωριανός συγγραφέας Άντονι Τρόλοπ κάνει λόγο για μιαν Αγγλία που αλλάζει όσο κι αν αντιστέκεται, σε μιαν εποχή που μεταμορφώνεται με τη σειρά της όσο κι αν προσπαθεί πεισματικά να το αποφύγει. Πρόκειται για μιαν αιώρηση η οποία συνοψίζει με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο τη μόνιμη κοινωνική αμφιθυμία του Τρόλοπ. Από τα αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά του, αρκεί να σημειώσουμε το κυριότερο: την καχυποψία του απέναντι στην επιρροή του Τύπου, που χωρίς να καταλήγει στην ανοιχτή καταγγελία, προλαβαίνει να σχολιάσει κοινωνιολογικά εκτραχύνσεις οι οποίες στις ημέρες μας έχουν γίνει συρμός.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
