Η εορτή αλλά και ο ίδιος ο Άγιος Βαλεντίνος είναι μια μυθοπλασία δυτικής προέλευσης και δεν μνημονεύεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο, αυτό σημαίνει πως για την ορθόδοξη Εκκλησία ο άγιος αυτός είναι ο ανύπαρκτος.
Τελικά τι συμβαίνει, γιατί τόσο ντόρος γι’ αυτή την γιορτή, τι εξυπηρετεί, μήπως τελικά θέλουμε κατά βάθος να βρούμε ευκαιρία να εκφράσουμε τον ρομαντισμό μας χωρίς τον κίνδυνο να μας «χλευάσουν» οι γύρω μας για τις κινήσεις που θα κάνουμε αφού αυτή την μέρα όλα τα δωράκια σε σχήμα καρδιάς επιτρέπονται;
Ίσως αυτό που πραγματικά θέλουμε, είναι να είμαστε μονίμως ερωτευμένοι και φυσικά η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου λειτουργεί ως μια πολύ καλή αφορμή για να το εκφράσουμε και σε ανάλογο κλίμα με πολλά LOVE, πολλές καρδούλες, λουλούδια, λούτρινα, κοσμήματα και γλυκά.
Υπάρχει μια διάχυτη ατμόσφαιρα έρωτα και όλοι περιμένουμε «κάτι» από το έτερον μας ήμισυ… άλλοι αδιάφορα, άλλοι με κρυφό πόθο και άλλοι έτοιμοι να στήσουμε καβγά αν ξεχαστεί η τόσο σημαντική αυτή ημέρα και δεν υπάρξει ανταπόκριση.
Όπα, παιδιά κρατηθείτε, δεν γιορτάζουμε σήμερα 14 Φλεβάρη στην Ελλάδα την ημέρα των Ερωτευμένων, δεν είναι καν Ελληνική γιορτή. Η 14 Φλεβάρη θα έπρεπε να καθιερωθεί σαν ημέρα υπερκατανάλωσης, ημέρα γιορτής των ζαχαροπλαστείων και των ανθοπωλείων, των δώρων και των εστιατορίων.
Ας δούμε τι ξέρουμε για τον Άγ. Βαλεντίνο.
Στην Αγγλία του ύστερου Μεσαίωνα, έγινε ταύτιση του εορτασμού της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου με την Ημέρα των Ερωτευμένων έχοντας παγανιστικές και χριστιανικές αναφορές.
Οι Ρωμαίοι γιόρταζαν από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου τα Λουπερκάλια προς τιμή του θεού Φαύνου – του Πάνα των Ελλήνων – με θυσίες κατσικιών και σκυλιών.
Στην Αρχαία Αθήνα γιόρταζαν τον μήνα Γαμηλιώνα από 15 Ιανουαρίου έως και 15 Φεβρουαρίου, τα Θεογάμια προς τιμή του Δία και της Ήρας, η οποία καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ.Χ., ως ειδωλολατρική.
Ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, μάρτυρα της χριστιανικής πίστης από τη Ρώμη, έγινε με απόφαση του Πάπα Γελάσιου. Ο Βαλεντίνος, σύμφωνα με τον θρύλο ήταν φυλακή, αρνούμενος να αποκηρύξει την πίστη του, εκεί ερωτεύτηκε την τυφλή κόρη του δεσμοφύλακά του, στην οποία μάλιστα έστειλε κι ένα γράμμα με την υπογραφή: «Με αγάπη από τον Βαλεντίνο σου».
Αργότερα η Καθολική Εκκλησία αναθεωρώντας το γενικό εορτολόγιο της το 1969 υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου.
Στη ζωή των Ελλήνων καθιερώνεται ως η ημέρα των ερωτευμένων στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 με πρωτοβουλία των ανθοπωλών.
Ο δικός μας άγιος, ο άγιος Υάκινθος
Η πραγματική Ελληνική Ορθόδοξη ημέρα των ερωτευμένων ζευγαριών και της νεότητας είναι η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, που τιμάται στις 3 Ιουλίου.
Ο Αγ. Υάκινθος καταγόταν από την Καισάρεια της Καπαδοκίας και υπηρετούσε ως θαλαμηπόλος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού.
Ο Υάκινθος προσηλυτίσθηκε στον Χριστιανισμό, προκαλώντας την οργή του Τραϊανού, που όταν το έμαθε διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό, εκτός κι αν ήθελε να φάει κρέας που προσφέρθηκε ως θυσία σε ένα είδωλο.
Φυλακίστηκε 12 χιλιόμετρα νότια από τα Ανώγεια της Κρήτης, στην ορεινή περιοχή Φούρνοι, όπου του έδιναν φαγητά ποτισμένα με το αίμα ζώων που είχαν θυσιαστεί σε είδωλα, όπου και άντεξε 40 ημέρες χωρίς να τα αγγίξει. Την 41η, όμως, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, σε ηλικία 20 ετών.
Η παράδοση λέει πως οι φρουροί του βρήκαν στο κελί του αγγέλους που κρατούσαν λαμπάδες να τον στεφανώνουν. Ο αυτοκράτορας Τραϊανός, κατά την ελληνορθόδοξη παράδοση, έδωσε εντολή να πετάξουν το λείψανό του στα θηρία, αλλά το φύλασσαν άγγελοι και τα θηρία δεν το πείραξαν. Τελικά, το λείψανο ετάφη στην πατρίδα του, την Καισάρεια, από έναν συγκλητικό που του ξανάδωσε το φως του.
Στην Αρχαία Ελλάδα το όνομα Υάκινθος είναι συνυφασμένο και με τα πανάρχαια ήθη. Προς τιμήν του γίνονταν κάθε χρόνο γιορτές στην Τύλισσο, στη Μεσσηνία και τη Σπάρτη. Γιόρταζαν το θάνατο και την ανάστασή του, καθώς θεωρούνταν ένας προελληνικός θεός της βλάστησης και της γονιμότητας.
Η σύγχρονη λατρεία του Αγίου ξεκινά από τα Ανώγεια της Κρήτης, με τα Υακίνθεια, θεωρείται ο Άγιος του έρωτα, των αγνών αισθημάτων, της δημιουργίας και της έμπνευσης.
Εορτάζονται κάθε καλοκαίρι τα Υακίνθεια μέσα σε ένα συνδιασμό της αρχαιοελληνικής και της χριστιανικής γιορτής, σύμφωνα με την τοπική παράδοση τιμώνται η νιότη και η αγάπη, με πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις που διαρκούν τρεις ημέρες, έχει πια γίνει θεσμός και αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών και μουσικών από την Κρήτη και άλλες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και όλη τη Μεσόγειο.
Αν πραγματικά μας ενδιαφέρει η οικονομία της χώρας μας θα πρέπει να σκαρώσουμε καμιά δεκαριά «Άγιους Βαλεντίνους» και θα δουλεύουν όλοι οι κλάδοι ρολόι… εκεί να δείτε ανάπτυξη!
