Απορίας άξιον είναι πως ακόμα λειτουργεί αυτό το κράτος. Η κατάσταση της γενικής ανομίας και του χάους συνεχίζεται και επαυξάνεται, χωρίς κανείς να φαίνεται διατεθειμένος να σταματήσει αυτή την κατρακύλα.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες κάθε λογής εγκληματικών και παραβατικών πράξεων. Οι δολοφονίες «γκανγκστερικού τύπου» είναι πλέον κάτι το σύνηθες. Αντίπαλες συμμορίες και «νονοί της νύκτας» ξεκαθαρίζουν τους λογαριασμούς τους μετατρέποντας την Αθήνα σε πολιορκημένη πόλη.
Οι δολοφόνοι δεν ενδιαφέρονται εάν κτυπήσουν τους στόχους τους σε κεντρικά ή πολυσύχναστα σημεία, μέσα σε καφετέριες ή κεντρικούς δρόμους, ούτε εάν κτυπήσουν μέρα μεσημέρι ή βράδυ. Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη. Ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει, χωρίς κανένα φόβο. Οι ληστείες, οι βιασμοί, οι φόνοι, οι εκβιασμοί και ότι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί αποτελούν την καθημερινότητα της χώρας. Δυστυχώς οι εγκληματίες ξέρουν πολύ καλά ότι είτε δεν πρόκειται να συλληφθούν, είτε και εάν ακόμα συλληφθούν θα αφεθούν ελεύθεροι. Στην χειρότερη περίπτωση που καταδικαστούν και μπουν στην φυλακή, γνωρίζουν ότι θα αποφυλακιστούν με κάποια «φιλάνθρωπη» διάταξη του νόμου. Οι περιπτώσεις πολλές και τόσο κραυγαλέες που έχουμε γίνει και διεθνώς ρεζίλι. Η περίπτωση του Πακιστανού που αφέθηκε ελεύθερος από τις ελληνικές φυλακές και μετακόμισε σαν κύριος στην Γερμανία για να συνεχίσει το εγκληματικό του έργο είναι ακόμα νωπή (δολοφονία 19χρονης γερμανίδας).
Βέβαια εκτός από το οργανωμένο έγκλημα έχουμε και τις επιδρομές των «βανδαλικών στρατευμάτων» που όποτε επιθυμούν για «ιδεολογικούς λόγους» ρημάζουν και καταστρέφουν ότι βρουν μπροστά τους. Το Πολυτεχνείο, τα Πανεπιστήμια, κεντρικοί δρόμοι της Αθήνας, με προεξέχουσα την Ερμού, αποτελούν μερικούς από τους χώρους που δραστηριοποιούν τον «επαναστατικό τους ζήλο». Ο καθένας μπορεί να πάρει ένα λοστό και να καταστρέφει ότι βρει μπροστά του έχοντας το άλλοθι της «αντίστασης κατά του συστήματος».
Η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί και βρίσκεται εκτός ελέγχου. Η αστυνομία είναι ανύπαρκτη, άβολος θεατής της άκρατης βίας και των βανδαλισμών. Δεν φαίνεται ικανή ή πρόθυμη να καταστείλει το κάθε λογής έγκλημα. Οι πολίτες είναι αβοήθητοι, έρμαια στις εγκληματικές διαθέσεις των τραμπούκων, ληστών και δολοφόνων. Η Αθήνα μετατρέπεται βαθμιαία σε μια νέα Δαμασκό.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα φόβου και ανασφάλειας το ερώτημα είναι ποιος θα έλθει να επενδύσει στη χώρα. Η απάντηση είναι μονολεκτική, κανείς. Εκτός όμως από τις υποτιθέμενες επενδύσεις θέτουμε σε κίνδυνο και τον τουρισμό μας, το μοναδικό οικονομικό τομέα που ανθεί στην πατρίδα μας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι αδύνατο να ανακάμψουμε και να αναπτυχθούμε, αντίθετα η οικονομική κρίση θα επιδεινώνεται και δεν μας φταίνε ούτε οι ξένοι ούτε οι θεσμοί, αλλά εμείς οι ίδιοι και κυρίως αυτοί που μας κυβερνούν και έχουν την ευθύνη της χώρας.
