Θα καταθέσω κάποιες σκέψεις για το σκοπιανό ζήτημα, επιχειρώντας να ξεφύγω από τις ατραπούς του εθνικού φανατισμού και του συναισθήματος.
Αναρωτιέμαι πώς έχουμε καταφέρει να καταστήσουμε τους πιο φτωχούς και καθημαγμένους από τον σοσιαλκομμουνισμό γείτονές μας, τον δεύτερο, μετά τους Τούρκους, εχθρό μας.
Αναρωτιέμαι πώς καταφέραμε επί 25 ολόκληρα χρόνια να μην έχουμε καταστήσει τα Σκόπια «ελληνική επαρχία» κι ελληνικό διαβαλκανικό κέντρο.
Αναρωτιέμαι πώς καταφέραμε να ΜΗ κάνουμε ακόμη και την ελληνική γλώσσα, δεύτερη επίσημη γλώσσα των Σκοπίων.
Φυσικά, γι’ αυτές τις απορίες υπάρχουν οι απαντήσεις.
Λίγο η υπεροψία μας –ακόμη και προχθές ακούσαμε αυτόν τον στρατηγό να αποκαλεί τους γείτονες «γυφτοσκοπιανούς- λίγο ο εθνικολαϊκισμός πολιτικών και τα ευήκοα ώτα σ’ αυτόν από σημαντική μερίδα της κοινωνίας, λίγο η μόνιμη ανάμειξη της αφελούς εκκλησίας στην πολιτική, δεν ήθελε και πολύ.
Πολύ περισσότερο όταν αντίστοιχη μερίδα πολιτικών και κοινωνίας στην άλλη πλευρά των συνόρων, άρχισε να εκφράζει αλυτρωτισμό και λοιπές εθνικιστικές αηδίες.
Κάπως έτσι, χάθηκαν μοναδικές ευκαιρίες να γίνουν τα Σκόπια –με όλες τις αλληλοσυγκρουόμενες μειονότητες εντός τους- το δεύτερο αδελφό κράτος της χώρας μας στην υφήλιο, μετά την Κύπρο. Χάθηκε η ευκαιρία να τα «πάρουμε» μαζί μας στην Ευρώπη, ακόμη κι αν στο όνομά τους είχαν γεωγραφικό προσδιορισμό με την λέξη Μακεδονία.
Ακόμη κι έτσι, οι δυο λαοί θα ερχόντουσαν πιο κοντά με το διάβα του χρόνου κι οι αντιπαλότητες θα χωνεύονταν.
Ξέρετε τι θα γινόταν τότε;
Αντί να πλακωνόμαστε και να «σκοτωνόμαστε», αντί να τροφοδοτούμε την αλυσίδα του μίσους, θα κοιτάζαμε πως θα γίνει η Βόρεια Ελλάδα κι η Θεσσαλονίκη, το επίκεντρο της επιχειρηματικής και διπλωματικής οδού των Βαλκανίων.
Τι χρειαζόταν; Δυο –τρεις- δέκα κρατικές επενδύσεις. Οικονομική διπλωματία.
Μαζί με τους Έλληνες επιχειρηματίες που βρήκαν εκεί τον παράδεισό τους, να στήσουμε 2-3 ελληνικά πανεπιστήμια. Να εκπαιδεύουμε και τους Σκοπιανούς και άλλους Βαλκάνιους.
Αυτό δεν έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος πριν χιλιάδες χρόνια;
Αυτό δεν έκαναν οι Έλληνες έμποροι στα χρόνια της τουρκοκρατίας;
Κι όμως, στον καιρό του διαδικτύου, της τεχνολογίας και κυρίως του ευρώ, εμείς είμαστε δέσμιοι αφενός της αγοραφοβίας και του μαξιμαλισμού της Αριστεράς κι αφετέρου του εθνικού λαϊκισμού της Δεξιάς.
Μα αυτά αφορούν το παρελθόν, πριν 25 χρόνια.
Από την άλλη πλευρά, για σταθείτε ρε πατριώτες. Ας μη κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
Πού ήταν η εθνική σας συνείδηση όταν επί δεκαετίες οι Σκοπιανοί έρχονταν στη Χαλκιδική και στην Πιερία να παραθερίσουν με διαβατήρια που έγραφαν «Democracy/Republic of Macedonia»; Απλά, εισπράττατε τα μισθώματα των δωματίων που νοίκιαζαν.
Πού ήταν η εθνική σας συνείδηση όταν περνούσαν τα σύνορα για εκδρομές και καφέ στη Θεσσαλονίκη, με το «ΜΚ» κολλημένο στα αυτοκίνητά τους;
Πού ήταν και πού είναι η εθνική συνείδηση και το πατριωτικό καθήκον, όταν σε καθημερινή βάση χιλιάδες Έλληνες επισκέπτονται τα Σκόπια για να κάνουν φτηνά ψώνια, να παίξουν στα καζίνο, να βάζουν βενζίνη ή ακόμη και να θεραπεύσουν τα δόντια τους;
Τι κάνατε εδώ και δεκαετίες για να απομονώσετε και να εξαφανίσετε την Αριστερά, όταν ήταν γνωστές οι διακηρύξεις της για τη Μακεδονία, από τα χρόνια του εμφυλίου;
Είναι ένα τεράστιο ζήτημα αυτό που ζούμε.
Τώρα, εγκλωβισμένοι κι οι δυο λαοί στην εξαλλοσύνη και την καπηλεία, έχουμε μπει σε ένα κυκεώνα που ουδείς γνωρίζει που θα βγάλει. Πολύ περισσότερο όταν πλέον έχουν διεισδύσει στα Σκόπια οι Τούρκοι και κυρίως οι Ρώσοι. Ειδικά οι δεύτεροι, που ήταν οι πρώτοι που τα αναγνώρισαν με το όνομα Μακεδονία. Κι όταν εκατοντάδες άλλες χώρες τα έχουν αναγνωρίσει.
Ναι, το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ήταν μεγαλειώδες.
Μπορεί όσοι ανέβηκαν στο βήμα του και μίλησαν να εξέφρασαν φαντασιώσεις, ακόμη και … αντιμνημονιακές κορώνες (αλήτες προδότες πολιτικοί φώναζε από μικροφώνου ο Κρητικός ομιλητής), αλλά οι χιλιάδες απλοί άνθρωποι ΔΕΝ είναι εθνικιστές. Ούτε νοσταλγοί της χούντας όπως είπε ο ανεκδιήγητος Πολάκης.
Αγνόησαν τα εμπόδια που έβαλε η κυβέρνηση στην προσέλευσή τους, μέσω της αστυνομίας, αγνόησαν τους παπάδες (που τελικά έτρεξαν την τελευταία στιγμή), αγνόησαν τις επιθέσεις εναντίον τους από τα social media και διαδήλωσαν για μια –κατά την συντριπτική τους πλειοψηφία- ευγενή εθνική ιδέα.
Μπορεί να είναι ευάλωτοι, εύπλαστοι ή και αφελείς απέναντι σε πιο σκοτεινά εσωτερικά σχέδια αποσταθεροποίησης της αντιπολίτευσης που προελαύνει προς την εξουσία, αλλά μόνο εθνικιστές δεν είναι. Μπορεί να είναι ακόμη και γραφικοί καρναβαλιστές με άλογα και σάρισες, αλλά μόνο εθνικιστές δεν είναι…
Μα, σκέφτομαι ότι όλα αυτά πια είναι ΜΟΝΟ για δική μας εσωτερική κατανάλωση και δικό μας αλληλοσπαραγμό.
Τώρα – το μαχαίρι και το καρπούζι- το έχει η κυβέρνηση.
Και πριν το είχε, αλλά επιχείρησε μέσω των χειρισμών της να δημιουργήσει προβλήματα στην αντιπολίτευση και κυρίως τη Νέα Δημοκρατία. Εκτιμώ ότι το κατάφερε.
Ήδη ο απόμαχος στρατηγός Φράγκος, δήλωσε ότι αν του γίνει πρόταση να ηγηθεί κόμματος θα το πράξει….
Όταν, λοιπόν, ο πρωθυπουργός της χώρας τρέχει να ενημερώσει την εκκλησία για τις εξελίξεις αλλά όχι την αντιπολίτευση της χώρας, τότε όλα είναι σαφή…
Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας ασκεί εξωτερική πολιτική με το βλέμμα στο εσωτερικό και χωρίς καν να διαμορφώσει τις συνθήκες προσαρμογής της κοινής γνώμης, τότε όλα είναι σαφή…
Όπως είναι σαφές, ότι αν μπουν τα Σκόπια τώρα στο ΝΑΤΟ ή και στην Ενωμένη Ευρώπη με το όνομα Μακεδονία χωρίς ν’ αλλάξουν το αλυτρωτικό τους Σύνταγμα και χωρίς να διευθετήσουν επιμέρους κορυφαία ζητήματα, τότε ο αλυτρωτισμός τους θα κορυφωθεί, αφού ουδείς πια θα μπορεί να τους βάλει φρένο…
Οι σκέψεις κι οι προθέσεις της κυβέρνησης, ούτως ή άλλως είχαν λίγα περιθώρια για επίτευξη λύσης, αφού δεν υπήρχε κοινή συνισταμένη μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων για την ονομασία των Σκοπίων. Πολύ περισσότερο αφού και στα Σκόπια συμβαίνει κάτι αντίστοιχο.
Συνεπώς, όσο κι αν είναι αναγκαίος ένας έντιμος συμβιβασμός –κατά πως πρότεινε κι ο Νίκος Μέρτζος- δεν βλέπω περιθώρια να επιτευχθεί.
Παρ’ ότι τώρα οι σχέσεις μας με τη Βουλγαρία είναι απολύτως αγαστές και παρ’ ότι όλοι γνωρίζουν πως όσο καθυστερούμε δεν θ’ αργήσει ο καιρός που ο αλβανικός εθνικισμός που υποδαυλίζεται από τους Τούρκους θα κορυφωθεί.
Κι η αλήθεια είναι ότι αν ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να κάνει πράξη όσα συμφώνησε με τις ΗΠΑ και τη Γερμανία κάτω από το τραπέζι, έχει την πλειοψηφία στη Βουλή να το κάνει…
Πιο πιθανό, όμως, είναι να δρομολογηθούν πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό μας, παρά να υπάρξει έντιμος συμβιβασμός…
