Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν πάμε σε αυτό το πολυπαραγοντικό θέμα της οπαδικής βίας, η Ελληνική Λύση πρέπει να ενημερώσει και το Σώμα, αλλά και τον ελληνικό λαό, για κάποια ζητήματα που αφορούν τη βαλκανική -και όχι μόνο- εν όψει και της πολεμικής σύρραξης τελευταία στην Ουκρανία. Γιατί είναι καλό, λόγω και της επίσκεψης του Πρωθυπουργού με τον Ερντογάν στην Τουρκία, αυτό να τεθεί στην ατζέντα.
Κατ’ αρχάς πρέπει να πούμε ότι κυκλωνόμαστε από πυρηνικούς αντιδραστήρες και δεν είναι μόνο η Ουκρανία με τους δεκαπέντε πυρηνικούς αντιδραστήρες και τον σταθμό στη Ζαπορίζια, που είναι ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη. Το 2012 είχε γίνει ένα ατύχημα στον συγκεκριμένο πυρηνικό αντιδραστήρα που μας το έκρυβαν. Γιατί είχε γίνει; Με Πρωθυπουργό τον προκάτοχο του Γιανουκόβιτς στην Ουκρανία αμερικανικές και ιαπωνικές εταιρείες πίεσαν στον συγκεκριμένο αντιδραστήρα να αντικατασταθούν στο περίβλημα οι ρωσικές ράβδοι από αμερικανικές και ιαπωνικές, με αποτέλεσμα να έχουμε εκροή.
Και επειδή θα πάει ο Πρωθυπουργός να συναντηθεί με τον Ερντογάν το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή που αντιμετωπίζουμε με την Τουρκία είναι ο πυρηνικός αντιδραστήρας του Ακούγιου σε μία σεισμογενή περιοχή. Πρόκειται για παραβίαση της φινλανδικής Σύμβασης του Έσπο, διότι στις προθέσεις της Τουρκίας είναι να κατασκευαστούν άλλοι δυο πυρηνικοί σταθμοί σε Σινώπη και Ανατολική Θράκη και πάει για κατασκευή πυρηνικής βόμβας με τον απεμπλουτισμό πλουτωνίου και σε συνεργασία με το Πακιστάν μελλοντικά. Άρα καλό είναι να το θίξει διότι εδώ παραβιάζεται η Σύμβαση του Έσπο στον πυρηνικό αντιδραστήρα Ακούγιου στη Μερσίνα που θα λειτουργήσει από του χρόνου, όπως λένε οι Τούρκοι, από τη ρωσική εταιρεία «Rosatom».
To τελευταίο είναι το εξής: Έγινε λόγος τελευταία για τον αντιδραστήρα Μπέλενε στη Βουλγαρία. Υπάρχει και πυρηνικός αντιδραστήρας στη Ρουμανία στην περιοχή Τσερναβόντα. Στη Σλοβενία στο Κορσκ, οι Αλβανοί τα έχουν βρει με τους Κροάτες να κατασκευάσουν πυρηνικό αντιδραστήρα -η συμφωνία είναι από το 2009- στα σύνορα με το Μαυροβούνιο. Τα λέω αυτά για να δείτε σε τι περιοχή θα ζήσουμε και πώς η Ελλάδα θα είναι όμηρος και δέσμια αν δεν πάρουμε μέτρα απέναντι στο θέμα το ενεργειακό.
Στο Μπέλενε πρέπει να σας πω και να καταγγείλουμε ως Ελληνική Λύση ότι υπήρχε μια συμφωνία με ευρωπαϊκές εταιρείες, κυρίως γερμανικές και ρωσικές. Όμως η γερμανική εταιρεία αποχώρησε και τώρα η κατασκευή στο Μπέλενε θα είναι από ρωσική εταιρεία. Έδειξαν ενδιαφέρον να μπουν στην κοινοπραξία τα Σκόπια και η Σερβία.
Απλώς τα καταθέτουμε για να δείτε ότι θα αλλάξει άρδην η κατάσταση στα Βαλκάνια μετά και από όλη αυτήν την ενεργειακή κρίση. Να έχουμε έναν προβληματισμό απέναντι στο Ακούγιου που ετοιμάζουν οι Τούρκοι και μάλιστα θα λειτουργήσει του χρόνου.
Ένα θέμα ακόμη αφορά αυτό που λέει ο και ο Πρόεδρός μας, ο Κυριάκος Βελόπουλος, ότι έρχεται επισιτιστική κρίση. Από προχθές λόγω του πολέμου η Βουλγαρία έχει απαγορεύσει εξαγωγή αγροτικών προϊόντων προς την Ελλάδα. Στην Ελλάδα δεν έχουμε επάρκεια αραβόσιτου. Εισάγουμε από την Βουλγαρία. Είναι απαραίτητο συστατικό για να γίνουν μείγματα και σιτηρέσια ζωοτροφών. Δεν είναι μόνο η ανιούσα που έχουν πάρει οι τιμές των ζωοτροφών, αλλά δεν έχουμε και πρώτες ύλες. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Δεν θα έχουμε να ταΐσουμε τα ζώα μας σε λίγο καιρό, καθώς δεν μπορεί να γίνει εισαγωγή αραβοσίτου από τη Βουλγαρία. Θα ήταν καλό το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να επιδοτήσει τον αραβόσιτο -έχει μικρό χρόνο στη διάθεσή του- προκειμένου να καλλιεργηθεί αραβόσιτος στην Ελλάδα που είναι βασικό συστατικό για ζωοτροφές.
Όσον αφορά, τέλος, την κάρτα του αγρότη, αυτήν τη στιγμή από το τραπεζικό πιστοληπτικό σύστημα την προωθεί μόνο μία τράπεζα, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στον αγροτικό κόσμο, καθώς οι άλλες τράπεζες δεν την έχουν εντάξει ακόμα. Το αναφέρω αυτό γιατί είναι σημαντικό θέμα και η Ελληνική Λύση θεωρεί ότι πρέπει να ενημερώσει το Σώμα και κατ’ επέκταση τον ελληνικό λαό.
Έρχομαι τώρα στο νομοσχέδιο.
Εμείς, κύριε Υπουργέ, σας έχουμε κάνει και κάποιες προτάσεις. Θέλουμε να είμαστε εποικοδομητικοί, ουσιαστικοί και χρήσιμοι. Σε αυτό το ζήτημα που θα συζητήσουμε σήμερα, την οπαδική βία, δεν έπρεπε να μπουν ούτε ο εργασιακός αθλητισμός, ούτε ο ηλεκτρονικός αθλητισμός, ούτε ο πνευματικός αθλητισμός. Έπρεπε να γίνει μια διεξοδική συζήτηση μόνο για την οπαδική βία.
Στα πρώτα άρθρα του νομοσχεδίου η Ελληνική Λύση είναι υπέρ των αυστηρών ποινών. Άλλωστε το έχουμε ζητήσει από την πρώτη στιγμή. Δεν πρέπει μόνο να έχουν τιμωρητικό χαρακτήρα, αλλά πρέπει να είναι ποινές που θα αποτρέψουν. Αυτό που λέει ο λαός στην καθομιλουμένη ποιο είναι; Θα μπει κανείς στη φυλακή ή πάλι με «παραθυράκια» οι δράστες, οι θύτες θα είναι έξω και θα κάνουν τη ζωή τους; Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα. Άρα η αυστηροποίηση των ποινών είναι κάτι που η Ελληνική Λύση ζητάει για να έχουμε αυτήν τη στιγμή την αποτροπή της οπαδικής βίας.
Στο θέμα, όμως, των παραρτημάτων -εξήγησε βέβαια ο Υπουργός στις Επιτροπές- μας βρίσκει αντίθετους.
Το θέμα των παραρτημάτων είναι ένα πέπλο. Δεν θα μπορούν να ελέγχονται από τις αρμόδιες ΠΑΕ τα παραρτήματα. Θα είναι σισύφειος η προσπάθεια. Άρα στα παραρτήματα με βάση το άρθρο 3, λέμε «όχι». Μία λέσχη καθαρόαιμη για να μπορεί να υπάρχει ένας ουσιαστικός έλεγχος σε ό,τι αφορά τις λέσχες και πώς αυτές λειτουργούν καθαρά, νόμιμα και με έλεγχο.
Λέμε «ναι» στο άρθρο 5 περί της αυστηροποίησης των ποινών.
Στο άρθρο 6, όμως, έχουμε ενδοιασμούς. Για το ψηφιακό μητρώο δεν προβλέπονται κυρώσεις για όσους δεν προβούν στις απαραίτητες εγγραφές.
Το άρθρο 7, προσπαθεί να καλύψει ένα δικονομικό κενό με τα πρόστιμα να μην ακυρώνονται σε ό,τι αφορά το άρθρο 20 παράγραφος 2 του Συντάγματος.
Στο άρθρο 8, ομοίως μιλάμε για μία λέσχη και όχι για παραρτήματα. Οι ποινές πρέπει να είναι αποτρεπτικές, να μην έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα. Εμείς λέμε να αυστηροποιηθούν οι ποινές, να μην μπορεί να μετατραπεί ούτε σε κοινωφελή εργασία και όταν εμπλέκονται άνω του ενός άτομα, τότε πάμε σε όλη αυτή τη νομική διαδικασία, στην οποία εμείς συναινούμε και συμφωνούμε, να δούμε αν πρόκειται για εγκληματική οργάνωση και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι πολυπαραγοντικό το αίτιο και το αιτιατό στην οπαδική βία.
Κάνουμε συγκεκριμένες προτάσεις και θα ήθελα να τις επεξεργαστεί ο Υπουργός.
Σε ό,τι αφορά τώρα τον εθελοντικό αθλητισμό εμείς είμαστε υπέρ των εθελοντών οι οποίοι πρέπει να αμείβονται από την πολιτεία, να έχουν μία ηθική επιβράβευση, να έχουν την ασφαλιστική τους κάλυψη, να έχουν τις άδειες που χρειάζονται προκειμένου να συνδράμουν ως εθελοντές. Άλλωστε ο εθελοντισμός είναι αρετή, είναι παράδειγμα προς μίμηση.
Πρέπει, όμως, να δείξουμε και κάποια προσοχή, όπως, για παράδειγμα, στο άρθρο 15. Πρέπει να δούμε με ποιους ιδιώτες θα υπάρχει συμφωνία σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό, σε ό,τι αφορά το είδος του εθελοντισμού και τα υλικά μέσα.
Στο άρθρο 17, μιλάμε για υποχρεώσεις και δικαιώματα εθελοντών. Είμαστε σύμφωνοι σε μια δικλίδα ασφαλείας, αλλά έχουμε ενστάσεις και αστερίσκους, όπως για παράδειγμα στο άρθρο 21: πάλι κρεοντική εξουσία στον εκάστοτε Υπουργό, δηλαδή ο Υπουργός θα αποφασίζει και πάλι από μόνος του στο θέμα του εθελοντισμού.
Υπάρχουν, βέβαια, και άλλα ζητήματα στα οποία έχουμε ενστάσεις. Πρέπει να γίνεται έλεγχος και στον ερασιτεχνικό αθλητισμό που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την έννοια και το πνεύμα του αθλητισμού.
Πάμε στο πνευματικό αθλητισμό. Ο πνευματικός αθλητισμός οξύνει τον εγκέφαλο, γυμνάζει τον εγκέφαλο, δημιουργεί κριτική σκέψη. Είμαστε υπέρ ενός πνευματικού αθλητισμού για ανθρώπους που δεν μπορούν να μπουν σε μια επίπονη σωματική άσκηση ή θέλουν συνάμα να ασχοληθούν με τον πνευματικό αθλητισμό, όπως το σκάκι. Είναι πάρα πολύ καλό άθλημα, όπως και το μπριτζ, διότι, πραγματικά, παίρνουν τα παιδιά από την απομόνωση του διαδικτύου, τα φέρνουν σε μία διά ζώσης επαφή, προσωπική επαφή, ανθρώπινη επαφή, μπαίνει η χαρά γενικότερα του αθλητικού πνεύματος σε ό,τι αφορά πνευματικά παιχνίδια, τα οποία γαλουχούν χαρακτήρες, βελτιώνουν το επίπεδο και δημιουργούν κριτική σκέψη.
Ενώ όμως μιλάμε γι’ αυτά τα πνευματικά αθλητικά παιχνίδια στις ανάλογες εγκαταστάσεις, έρχεται σε αντίθεση το άρθρο 28 και τα υπόλοιπα με τα οποία εμείς διαφωνούμε κάθετα ως Ελληνική Λύση, για τον ηλεκτρονικό αθλητισμό. Ο κύριος Υπουργός υποστήριξε ότι είναι μεγάλος ο τζίρος, ότι έχει πάρει έγκριση από τη ΔΟΕ, ότι στην Ασία υπάρχει μεγάλος οργασμός όσον αφορά τον ηλεκτρονικό αθλητισμό.
Αυτό δεν σημαίνει κάτι. Ο ηλεκτρονικός αθλητισμός είναι αυτός που βάζει απρόσωπα έναν παίκτη απέναντι στην οθόνη ενός υπολογιστή. Άρα, λοιπόν, υπάρχει εθισμός με τον υπολογιστή. Είναι πολύ εύκολο μελλοντικά, εφόσον υπάρχει αυτός ο εθισμός, να πάει σε ηλεκτρονικό παιχνίδι-στοίχημα-τζόγος. Και ξέρετε, αυτό το συζητούσαμε τότε και με τα διάφορα καζίνο, βλέπε Ελληνικό. Όλα θεραπεύονται, όπως η απεξάρτηση από το τσιγάρο, από τα ναρκωτικά, από το αλκοόλ. Η επιστήμη στο θέμα του τζόγου –είστε και πολλοί γιατροί εδώ- σηκώνει τα χέρια ψηλά. Δεν θεραπεύεται ο τζόγος.
Άρα, λοιπόν, μπορεί να έχει πάρει την έγκριση της ΔΟΕ ο ηλεκτρονικός αθλητισμός, δεν παύει όμως να είναι απέναντι σε έναν υπολογιστή που σιγά-σιγά μπορεί να αποτελέσει προθάλαμο για να ασχοληθεί μετά ο μελλοντικός πολίτης αυτής της χώρας και από τον ηλεκτρονικό αθλητισμό να πάει στο ηλεκτρονικό παιχνίδι και από το ηλεκτρονικό παιχνίδι να πάει σε μορφή στοιχήματος, εμπορευματικού δηλαδή χαρακτήρα. Τον προετοιμάζει ψυχοσωματικά. Ο αθλητισμός θέλει μυρωδιά, θέλει ιδρώτα, θέλει όσμωση, θέλει επαφή σε έναν ζωτικό χώρο. Αυτά περί του ηλεκτρονικού αθλητισμού που είμαστε αντίθετοι.
Υπάρχει το άρθρο 39, όπου μπαίνουν ερωτηματικά για μη κυβερνητικές οργανώσεις που θα συνεργάζονται με τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Άρα, δεν μπορούμε να συναινέσουμε, κύριοι, διότι βγάζουμε σπυράκια. Υπό ποια έννοια; Υπάρχουν δηλωμένες ΜΚΟ. Όμως, ακόμη θέλουμε ένα αναλυτικό μητρώο, όπως φωνάζει και ο Κυριάκος Βελόπουλος για τις ανεξάρτητες αρχές, αλλά και για το πόσα χρήματα και με ποιον τρόπο τα διαχειρίζονται με κάποια βιβλία «μπακαλοτέφτερα» κάποιες ΜΚΟ. Μάλιστα, λέγεται ότι μέχρι ένα εκατομμύριο ευρώ είναι θολό το τοπίο διαχείρισης χρημάτων.
Στο άρθρο 44, που μιλάτε για τις γενικές συνελεύσεις, εκεί θα πρέπει να υπάρχει σίγουρα η τακτική και η έκτακτη γενική συνέλευση. Συμφωνούμε με αυτόν τον διαχωρισμό, διότι και οι έκτακτες γενικές συνελεύσεις πρέπει να υπάρχουν, καθώς προκύπτουν έκτακτα ζητήματα. Ποια κριτήρια θα είναι, όμως, για την πρόσληψη του αθλητικού ψυχολόγου στο άρθρο 46; Θέλουμε διαφανή κριτήρια. Μην έχουμε πάλι –όπως έχουμε- μια φωτογραφική διάταξη για την πρόσληψη ψυχολόγων αθλητισμού. Είναι σημαντικό.
Επιφυλάξεις υπάρχουν στο άρθρο 47, το οποίο όμως έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 44. Τουλάχιστον αυτό αντιλαμβανόμαστε σε ό,τι αφορά το ποιους εξυπηρετούν. Θα μπορούν στις γενικές συνελεύσεις με αυτή τη νέα διάταξη να συμμετέχουν αθλητικά σωματεία, σε αντίθεση με το άρθρο 44 που λέει ότι για να είναι εγγεγραμμένα μέσα πρέπει τουλάχιστον οι αθλητές να έχουν πάρει μέρος σε αθλητικές διοργανώσεις τα δύο τελευταία χρόνια. Εκεί, στις γενικές συνελεύσεις και στις αρχαιρεσίες, το άρθρο 47 πάει σε αντίθεση με το άρθρο 44. Δημιουργούνται ερωτηματικά.
Για ό,τι έχει σχέση με τα άτομα με αναπηρία, θέλουμε έναν ενδελεχή έλεγχο στις ΜΚΟ. Άλλωστε, η Ελληνική Λύση και η Βουλευτής μας η κ. Αλεξοπούλου πρότειναν –και έγινε αποδεκτή η πρόταση της Ελληνικής Λύσης- να υπάρχει ένα μητρώο ατόμων με αναπηρία.
Αναφορικά με ό,τι έχει σχέση με άτομα που χρήζουν ψυχοσωματικής υποστήριξης, είμαστε υπέρ. Είμαστε κοντά σε αυτά τα άτομα για να μην υπάρχει μία κοινωνική αντιξοότητα, αδικία και ανισότητα. Παρ’ όλο που έχουμε επιφυλάξεις για το πώς λειτουργούν κάποιες ΜΚΟ, όταν αυτές είναι νόμιμες θέλουμε να δίδονται χρήματα.
Υπάρχουν και άλλα, βεβαίως, άρθρα και διαδικαστικού χαρακτήρα. Στο άρθρο 54, όχι, κύριε Υπουργέ, να μην μπορεί να γίνει μέλος ανώνυμης εταιρείας κάποιος ο οποίος βαρύνεται ποινικά. Το λέω γιατί πάτε από τέσσερις σε οκτώ μήνες. Όμως, γι’ αυτό το ποινικό αδίκημα, εμείς λέμε ότι από τη στιγμή που έχει ένα βεβαρυμένο ποινικό μητρώο, να μην μπορεί να είναι μέλος μιας ανώνυμης εταιρείας. Απλά πράγματα. Το απλό, όμως, είναι δύσκολο γενικά στη ζωή.
Για παράδειγμα, για να κάνετε ησυχία εσείς τώρα, είναι λίγο απλό. Το σύνθετο είναι το εύκολο, το απλό είναι δύσκολο, για να καθιερώσουμε πολλά πράγματα στη ζωή μας και να είμαστε απλοϊκοί. Η απλότητα είναι αβρότητα, επίπεδο, μόρφωση, χαρακτήρας.
Σε ό,τι αφορά, λοιπόν, το άρθρο 62, όπου λέτε ότι οι ολυμπιονίκες πρέπει να έχουν το αξίωμα του εφέδρου ανθυπολοχαγού, βεβαίως! Με την ανάκρουση του εθνικού ύμνου μάς έχουν κάνει περήφανους. Το ίδιο συμβαίνει και τα ομαδικά αθλήματα, είτε είναι ποδόσφαιρο, πετοσφαίριση, υδατοσφαίριση, καλαθοσφαίριση. Θα ήταν αδικία διότι στον αθλητισμό υποστηρίζουμε τη συνέργεια, πολλώ δε μάλλον σε ανθρώπους που με τη γαλανόλευκη στα πέρατα του κόσμου μάς έκαναν υπερήφανους. Είναι το άρθρο 62.
Ως προς το άρθρο 63, για τα κέντρα γιόγκα, ακούστε. Η γιόγκα γι’ αυτούς που έχουν ασχοληθεί είναι κάτι που έχει μια δική τους αύρα. Τους δημιουργεί έναν τρόπο σκέψης και ηρεμίας, αλλά δεν μπορεί να ανοίξει ο καθένας σε ένα δωμάτιο ένα κέντρο γιόγκα. Βάλτε και κάποιους περιορισμούς, κάποια στάνταρ για το πώς θα δημιουργηθεί.
Σε ό,τι αφορά το ακροτελεύτιο άρθρο 68, περί της εγκληματικής οργάνωσης και της τροποποίησης του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα, όπως και η μη αναστολή του άρθρου 99, παράγραφος 6, είμαστε σύμφωνοι υπό την έννοια να μην μπορεί να μετατραπεί σε κοινωφελή εργασία. Έχουν και τιμωρητικό και προληπτικό χαρακτήρα τέτοιου είδους ποινές σε ό,τι αφορά την ποινική δικονομία.
Εν κατακλείδι, κύριε Πρόεδρε, μέσα στις δέκα προτάσεις που κάνει η Ελληνική Λύση και τις έχει στα χέρια του ο Υπουργός, διότι θέλουμε να τις επεξεργαστεί, είναι ότι δεν εννοείται σήμερα η ιδιωτική ασφάλεια στα γήπεδα να μην μπορεί να κάνει σωματική έρευνα. Άρα, λοιπόν, και φωτοβολίδες θα περάσουν και αιχμηρά αντικείμενα θα περάσουν. Άρα αλλάξτε αυτό το πλαίσιο, ώστε να μπορούν οι σεκιούριτι να κάνουν σωματική έρευνα.
Σε ό,τι αφορά, βεβαίως, τα μηνύματα κατά της βίας, μπορείτε να τα προωθήσετε μέσα από τις λέσχες. Σας έχουμε κάνει προτάσεις. Πρέπει να θεσπίσουμε ένα οικογενειακό εισιτήριο για να αλλάξει το επίπεδο των θεατών. Σε αναμεταδόσεις των αγώνων οποιουδήποτε αθλήματος πρέπει να έχουμε κοινωνικά μηνύματα. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να λέει ένα μήνυμα «Εσύ τι ομάδα είσαι, είπαμε;» και να γράφει από κάτω «Ελλάδα-Εθνική Ελλάδος». Έτσι βάζουμε μέσα στον εγκέφαλο κάποια πράγματα για τις επόμενες γενεές.
Εν κατακλείδι, κύριε Πρόεδρε –και ελπίζω να το σεβαστείτε αυτό- θέλουμε ως μαρμάρινη πλάκα να μπουν σε όλα τα γήπεδα τα ονόματα αυτών των ανθρώπων που χάθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα.
Το 1983, ο Άρης Δημητριάδης, δεκαοκτώ χρονών, νεκρός έξω από το γήπεδο στου Χαριλάου.
Το 1986, ο Χαράλαμπος Μπλιώνας, είκοσι έξι χρονών, τυχαία βρέθηκε στο Αλκαζάρ γιατί είχε χάσει το λεωφορείο.
Το 1991, ο Γιώργος Παναγιώτου, δεκαεπτά χρονών, νεκρός έξω από τη Νέα Φιλαδέλφεια από φωτοβολίδα.
Το 1991, ο Ευθύμιος Λιάκος και Κώστας Ντόλιας, νεκροί στο 24ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών – Θεσσαλονίκης .
Το 1995, ο Γιώργος Καρνέζης, είκοσι πέντε χρονών, στην πλατεία της Γλυφάδας.
Το 2007, ο Μιχάλης Φιλόπουλος, είκοσι δύο χρονών, στη λεωφόρο Λαυρίου.
Το 2011, ο Γιάννης Ρουσσάκης –συντοπίτης σας, κύριε Υπουργέ- είκοσι ενός έτους, στο Ηράκλειο.
Το 2014, ο Κώστας Κατσούλης, σαράντα έξι χρονών, πήγε να προστατέψει γυναίκες και παιδιά.
Το 2017, ο Νάσος Κωνσταντίνου, έξω από την Οδοντιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, είκοσι τεσσάρων χρονών, Κύπριος φοιτητής.
Το 2020, οπαδός βουλγαρικής ομάδας ο Τόσκο Μποζατζίσκι –καμμία σχέση- πέφτει νεκρός στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Τέλος, ο Αλέξης Καμπανός, δεκαεννέα χρονών, την 1η Φεβρουαρίου 2022.
Είναι μεγαλείο ψυχής που οι γονείς του Άλκη Καμπανού χτυπούν το καμπανάκι του συγχωρεμένου άδικα μακαρίτη νεαρού Καμπανού –ειδεχθέστατο έγκλημα- προκειμένου να κάνουμε κάτι για τα παιδιά μας.
Κύριε Πρόεδρε, καταθέτω για τα Πρακτικά τις προτάσεις μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
