Πέθανε προχθές –πλήρης ημερών- ο Βασίλης Πριόβολος, ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του εγκληματία Βελουχιώτη στον θλιβερό εμφύλιο που προκάλεσε η Αριστερά για να προσδέσει την Ελλάδα στο άρμα του Σοβιετικού ολοκληρωτισμού.
Ένας άνθρωπος που πολέμησε εναντίον της πατρίδας του και τα «ανδραγαθήματά» του με το ψευδώνυμο «καπετάν Ερμής» έγιναν γνωστά στο πανελλήνιο. Είτε ως επιτελάρχης του Βελουχιώτη, είτε ως επικεφαλής ένοπλης ομάδας στη Βίνιανη, είτε ως καπετάνιος της 3ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο που συμμετείχε στις σφαγές που διαδραματίστηκαν. Όταν, επί της πρώτης κυβερνήσεως ΠαΣοΚ (1981), ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος τον διόρισε αντιπρόεδρο της Επιχείρησης Αστικών Συγκοινωνιών (ΕΑΣ), ξεσηκώθηκε αχός. Που μεγεθύνθηκε από τη δράση του στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όπου ο «καπετάν Ερμής» έκανε το δεύτερο αντάρτικό του απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της ΕΑΣ. Όταν, μαζί με γνωστούς συνδικαλιστές του ΠαΣοΚ και του ΚΚΕ (Κολλάς, Σταμούλος κλπ) κινητοποιήθηκαν ξεβρακώνοντας στους δρόμους της Αθήνας εκείνους που ήταν σύμφωνοι με την ιδιωτικοποίηση!
Με το άγγελμα του θανάτου του, ο εγγονός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Περιφερειάρχης της Στερεάς Ελλάδας, Κώστας Μπακογιάννης, βγήκε και δήλωσε ότι «ο Βασίλης Πριόβολος αφήνει πίσω του διδάγματα αγώνα για τους αδύναμους, τους αδικημένους, τους κατατρεγμένους, τους ξεχασμένους… για τη Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία, την Ενότητα»!!!
Ομολογώ ότι εξεπλάγην. Άραγε για ποια Δημοκρατία αγωνίστηκε ο «καπετάν Ερμής»; Για τη Δημοκρατία των Σοβιέτ; Για ποια Δικαιοσύνη αγωνίστηκε; Αυτή των Γκουλάγκ στα οποία εξοντώθηκαν χιλιάδες χιλιάδων αντιφρονούντες του Στάλιν; Για ποια ενότητα αγωνίστηκε; Και με ποιον τρόπο; Του αίματος στον εμφύλιο κι αργότερα του …ξεβρακώματος των συναδέλφων του;
Ο Κώστας Μπακογιάννης, μετά τον θόρυβο που προκάλεσαν οι δηλώσεις του ανέφερε ότι «η ιστορία μπορεί να μην ξαναγράφεται, αλλά θεραπεύεται. Θυμίζω πως το ΚΚΕ νομιμοποιήθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 74 και η εθνική συμφιλίωση έγινε πράξη από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 89. Αρνούμαι λοιπόν να σκιαμαχώ για το τι έγινε πριν 20, πριν 40, ή πριν 60 χρόνια. Να ‘μαστε καλά, πεδία αντιπαράθεσης και σύγκρουσης θα υπάρχουν πάντοτε. Διαλέχτε αν θέλετε να αφορούν το χτες ή το αύριο. Α! Και επειδή δεν ξέρω κανένα να γεννιέται και να κουβαλάει μίσος, διάλειμμα μισού λεπτού να σκεφτούμε τι θέλουμε να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας. Αυτά. Βαράτε ελεύθερα τώρα».
Νομίζω, ότι πρόκειται περί ατοπήματος του Μπακογιάννη. Θα τρίζουν τα κόκκαλα του παππού του.
Μπορώ να μιλήσω για επίκυψη στην Αριστερά! Μπορώ να μιλήσω για άλλον έναν εξ εκείνων του Φιλελεύθερου χώρου που δηλώνουν ότι «τιμούν τους αγώνες της Αριστεράς»!!!
Αυτή η δήλωση του Κώστα Μπακογιάννη προκαλεί. Προκαλεί επειδή συνεχίζει τις ιδεολογικές παραχωρήσεις στην Αριστερά.
Ναι, μπορεί να διαθέτει το dna του Παύλου Μπακογιάννη που ήταν άκρως συναινετικός και ήπιος άνθρωπος. Ναι, είναι επιβεβλημένη η λήθη κι η ενότητα της κοινωνίας. Ναι, αρνούμαστε να σκιαμαχούμε για το τι έγινε πριν εβδομήντα χρόνια.
Άλλο, όμως, αυτά κι άλλο η παραποίηση της ιστορίας κι η ηρωοποίηση ανθρώπων που σήκωσαν τα όπλα εναντίον της πατρίδας κι όσων αντιτίθονταν στις προθέσεις τους. Άλλο η συγχώρεση κι άλλο η λήθη και το ξέπλυμα. Επιπλέον, μπορεί ο Καραμανλής να νομιμοποίησε το ΚΚΕ ως απόδειξη της δημοκρατικότητάς του, αλλά ουδείς μπορεί να διαφωνήσει ότι άφησε την χώρα στο έλεος της προπαγάνδας που συστηματικά διαστρεβλώνει την ιστορία. Μπορεί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης να έκανε πράξη την συμφιλίωση, αλλά φοβάμαι μονόπλευρα. Σε τελικά ανάλυση, άλλο συμφιλιώνομαι κι άλλο εξυμνώ.
Ο Κώστας Μπακογιάννης, λοιπόν, δεν μπορεί να εμφανίζεται ανιστόρητος. Όχι μόνο επειδή δεν είναι αλλά κι επειδή η χώρα αυτή έχει υποστεί τα πάνδεινα από τους διάφορους «καπετάνιους» σαν τον εκλιπόντα, στα ματωμένα χρόνια του εμφυλίου αλλά και στη συνέχεια, μέχρι τις ημέρες μας…
