Τον Χρήστο Στυλιανίδη, τον έμαθα όπως οι περισσότεροι Έλληνες, όταν τον κάλεσε από τις Βρυξέλλες ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τον έκανε υπουργό Πολιτικής προστασίας. Σχεδόν αμέσως μετά την έλευσή του στην Ελλάδα, αντιμετώπισε γκρίνια και ψιθύρους από μέρος του κομματικού μηχανισμού της ΝΔ και την καχυποψία διαφόρων κύκλων, κυρίως επαγγελματιών του πατριωτισμού, ομού μετά των δυνάμεων του εθνομηδενισμού. Λες κι ήταν συνεννοημένοι! Οι …πατριώτες, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για εκείνον, τον απέρριπταν επειδή του καταλόγιζαν ότι είχε ταχθεί υπέρ του σχεδίου Ανάν. Οι άλλοι μάλλον λόγω του κοσμοπολιτισμού του, παντελώς ξένου από τη δική τους μιζέρια.
Κι όμως, ήταν ο άνθρωπος που ουσιαστικά είχε δημιουργήσει το περίφημο rescEU, το εξαιρετικό ευρωπαϊκό σύστημα για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, που υιοθετήθηκε πανευρωπαϊκά. Τότε, όλοι σχεδόν μάθαμε ότι είναι ένας Έλληνας της Κύπρου, πιο πολύ Έλληνας από πολλούς Ελλαδίτες. Είχε συνδεθεί με την εκσυγχρονιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ και αργότερα συνεργάσθηκε με τον ΔΗΣΥ (Δημοκρατικός Συναγερμός) του Γλαύκου Κληρίδη, στην κυβέρνηση του οποίου έγινε κι εκπρόσωπος. Αργότερα, ο ΔΗΣΥ τον έστειλε Επίτροπο στην ΕΕ, όπου κατά γενική ομολογία, η θητεία του στην Κομισιόν ήταν επιτυχής. Όταν έφτασε στην Ελλάδα, ήταν ο τρίτος Κύπριος πολιτικός μετά τον Λουκή Ακρίτα και τον Γιάννο Κρανιδιώτη που υπουργοποιήθηκε στη χώρα μας.
Η πορεία του Χρήστου Στυλιανίδη στο Υπουργείο Πολιτικής προστασίας ήταν μάλλον θετική, αφού το καλοκαίρι του 2022 αντιμετωπίστηκαν θετικά οι πυρκαγιές. Μάλιστα, η πορεία του επιβραβεύτηκε με την τιμητική τοποθέτησή του στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΝΔ.
Στην κοινή γνώμη πλανάται το ερώτημα γιατί ο Χρήστος Στυλιανίδης βρέθηκε εκτός κυβέρνησης μετά τις πρόσφατες εκλογές. Πολύ περισσότερο όταν είναι γνωστό ότι ο Μητσοτάκης τρέφει αποδεδειγμένα εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Την ακριβή απάντηση μπορούν να τη δώσουν μόνο οι δυο τους.
Όμως, μικρό χωριό είμαστε, λίγο πολύ όλα μαθαίνονται και κυκλοφορούν.
Είναι σχεδόν βέβαιο λοιπόν, ότι ο Χρήστος Στυλιανίδης δεν ήθελε ο ίδιος να μείνει στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας κι είχε ενημερώσει τον πρωθυπουργό. Πληροφορίες αναφέρουν ότι έβρισκε συνεχή εμπόδια στους σχεδιασμούς του υπουργείου του. Είτε από τον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είτε από μηχανισμούς εντός και πέριξ του Κράτους, είτε κι από την γραφειοκρατία. Κάπως έτσι έμεινε εκτός κυβέρνησης. Με συμφωνία με τον πρωθυπουργό ν’ αναλάβει ένα ρόλο που αφορά την ανάδειξη των εθνικών θεμάτων προς πρόσωπα και όργανα των Βρυξελλών και του αποδήμου ελληνισμού, αλλά και την εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση της πορείας των συμφωνιών που είχε συνάψει στις Βρυξέλλες, για την ενίσχυση της Ελλάδας στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, μέσω του RescEU! Το δε εφετινό καλοκαίρι, με την κορύφωση των πυρκαγιών στην Ελλάδα, ο Χρήστος Στυλιανίδης διατηρούσε ανοικτή γραμμή με τις Βρυξέλλες για περαιτέρω ενισχύσεις όποτε χρειαζόταν.
Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός γινόταν δέκτης σοβαρών επισημάνσεων για μεγάλες αστοχίες του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας, με την Πάρνηθα και τη Δαδιά να καίγονται για ημέρες και τον υπουργό Κικίλια να μιλά για «αλιτήριους» και ν’ απειλεί από τηλεοράσεως… «θα σας πιάσουμε»! Όχι κι ότι καλύτερο πολιτικά μα κι επικοινωνιακά.
Κι ακολούθησε ο Βαρβιτσιώτης, με την ακατανόητη τοποθέτησή του για το έγκλημα στον καταπέλτη του Blue Horizon, στον Πειραιά, που ουσιαστικά οδήγησε στην αποπομπή/παραίτησή του.
Ο πρωθυπουργός, λένε καλά ενημερωμένες πηγές, μέσα στον «πυρετό» της Θεσσαλίας, έκανε νύξη στον Χρ. Στυλιανίδη για επιστροφή στην κυβέρνηση, στο υπουργείο Ναυτιλίας. Και δη πριν την αποπομπή/παραίτηση του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.
Κι όσα ακολούθησαν απλά αποτελούν ιστορία πια. Όπως και οι μόνιμες αντιδράσεις Δεξιών/Δεξιών σε κάθε επιλογή Μητσοτάκη, στην ίδια ρότα με την Αριστερά και την Ακροδεξιά… Όπου αντιμετωπίζουν τον Στυλιανίδη, ως να μην είναι Έλληνας, αλλά … Τούρκος ή …υπήκοος του Κιμ…
