Στην Ελλάδα ζουν 700 χιλιάδες νόμιμοι μετανάστες και περίπου 300 χιλιάδες παράτυποι! Είναι στοιχεία που μας έδωσε ο υπουργός μετανάστευσης και Ασύλου, Δημήτρης Καιρίδης. Οι δεύτεροι περιφέρονται εδώ κι εκεί χωρίς χαρτιά, αόρατοι κι άφαντοι. Άλλοι ζουν σε σπίτια τρώγλες, άλλοι ζουν κατά δεκάδες σε υποτυπώδη καταλύματα κι άλλοι περιφέρονται εδώ κι εκεί δημιουργώντας σοβαρά ζητήματα σε τοπικές κοινωνίες. Άνθρωποι ξεγραμμένοι από την ίδια τη μοίρα τους.
Το πρόβλημα είναι εξαιρετικό σοβαρό, δεν μπορεί να κρύβεται κάτω από τα χαλί. Πολύ περισσότερο αν αναλογιστούμε ότι στην Τουρκία «κοιτούν» προς την Ευρώπη –δηλαδή στη χώρα μας- περισσότεροι από 1 εκ. άνθρωποι, κυρίως Σύροι.
Κυβερνητικοί παράγοντες μας έλεγαν προσφάτως ότι το πρόβλημα –κυρίως με τους 300 χιλιάδες παράτυπους μετανάστες- αποτελεί μια πολύ δύσκολη εξίσωση για την Ελλάδα, που γίνεται ακόμη πιο δύσκολη από την «δυσκαμψία» της Ευρώπης να λάβει αποφάσεις.
Ας λέμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους. Οι Ευρωπαίοι, κυρίως οι Βόρειοι κι οι πέριξ της Γερμανίας, κάνουν ότι δεν βλέπουν κι ότι δεν ακούνε. Φοβούνται την εκρηκτική άνοδο της Ακροδεξιάς στις χώρες τους και δεν αποφασίζουν. Τουλάχιστον πριν τις ευρωεκλογές. Άρα, Ελλάδα κι Ιταλία (κυρίως) είμαστε μόνοι μας. Μόνοι μας! Κι εμείς με τις 300 χιλιάδες παράτυπους μετανάστες πρέπει να λύσουμε πολύπλευρα προβλήματα.
Α. Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά ότι οι παράτυποι δεν μπορεί εσαεί να είναι παράτυποι κι «αόρατοι». Άρα, κάτι πρέπει να κάνουμε. Που δεν είναι άλλο από τις πολιτικές ένταξης. Δηλαδή αποδοχή εκ μέρους τους των κανόνων της χώρας. Νόμων, ηθών εθίμων, ακόμη και της θρησκείας μας. Κι ύστερα εμείς τους μαθαίνουμε τη γλώσσα, τους παρέχουμε περίθαλψη για να μη θερίζουν οι αρρώστιες, τους δίνουμε δουλειές. Κάπως έτσι δεν έγινε με τους Αλβανούς που σωρηδόν έφτασαν στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’90; Οι οποίοι παρεμπιπτόντως δούλεψαν με κάθε ικμάδα των δυνάμεών τους, στα έργα των Ολυμπιακών αγώνων. Ας μη το ξεχνάμε, έτσι; Άρα, πολιτικές ενσωμάτωσης, μελετημένα και με φειδώ, για να μη λειτουργήσει το γεγονός ως μαγνήτης για νέες ροές μεταναστών.
Β. Σήμερα η Ελλάδα έχει ανάγκη από 200 χιλιάδες –τουλάχιστον- εργατικά χέρια, στους τομείς της Κτηνοτροφίας και της Γεωργίας. Ταυτοχρόνως, αναπτύσσονται μεγάλα έργα (Ελληνικό, άξονας Πάτρας –Πύργου, αεροδρόμιο Κρήτης, νέες γραμμές του Μετρό κλπ) στα οποία υπάρχουν ελλείψεις εργατικού δυναμικού. Χώρια οι ανάγκες του τουρισμού, κυρίως σε θέσεις που δεν είναι «λαμπερές». Ειδικά, σε Γεωργία – Κτηνοτροφία και Τουρισμό, οι ανάγκες είναι πάγιες και διαρκείς. Άρα, λέμε πάλι το ίδιο: πολιτικές ενσωμάτωσης, μελετημένα και με φειδώ, για να μη λειτουργήσει το γεγονός ως μαγνήτης για νέες ροές μεταναστών.
Πρέπει να υπερτονίσουμε κι αυτό: η κυβέρνηση και η δημοκρατική αντιπολίτευση πρέπει να ξεπεράσουν τις φοβίες και την πίεση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, επειδή στη Βουλή βρέθηκαν τρία ακροδεξιά μορφώματα. Η συνολική δύναμή τους είναι 13% και δεν μπορεί αυτό να απομακρύνει όλους τους άλλους από τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και από την κοινή λογική και τον ρεαλισμό. Μιλάμε για πολιτικές ενσωμάτωσης των παράτυπων, που κρύβονται, που δουλεύουν κρυφά και είτε μας αρέσει είτε όχι αποτελούν μια πραγματικότητα.
Ναι αυτό είναι μια δύσκολη εξίσωση, το προείπαμε. Μα ο ρεαλισμός δεν κάνει εκπτώσεις. Αν δεν δοθεί λύση, το πρόβλημα θα μεγεθυνθεί και θα γίνει χειρότερο. Άρα, με ρεαλισμό, ωριμότητα (κι εντός της ΝΔ) και καλό σχέδιο, πρέπει να τολμήσουμε και να πάμε παρακάτω…
