Στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 που ο Αλέξης Τσίπρας ήταν νικητής και εξελέγη πρωθυπουργός με την ακροδεξιά στήριξη, εκμεταλλεύτηκε πλήρως το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, χωρίς αυτό να τον ενοχλήσει διόλου. Όταν συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να εκλεγεί πάλι πρωθυπουργός, ψήφισε την απλή αναλογική. Όχι επειδή ήταν και καλά πάγια αντίληψη κι επιδίωξη της Αριστεράς, αλλά μόνο και μόνο για να ναρκοθετήσει τον δρόμο του Κυριάκου Μητσοτάκη προς το Μέγαρο Μαξίμου.
Όμως, για μια ακόμη φορά έκανε λάθος προσέγγιση της πραγματικότητας. Πάλι διάβασε λάθος τα πράγματα. Θεώρησε ότι μ’ εκείνον μπροστάρη θα συσπειρωθεί όλη η Αριστερά σε… προοδευτική κυβέρνηση και θα ξαναγίνει πρωθυπουργός! Κι όταν άρχισαν τα αδειάσματα ή όταν διάφορες … βαρουφάκειες «Δήμητρες» κατέστησαν αδύνατες τις επιδιώξεις του, άρχισαν οι παλινωδίες. Από την προοδευτική κυβέρνηση, πήγε στην κυβέρνηση… ειδικού σκοπού ή ότι άλλο κατέβαζαν ως ιδέες τα θολωμένα μυαλά του περιβάλλοντός του.
Μοιραία, χωρίς σοβαρή πρόταση διακυβέρνησης, χωρίς πραγματικό κυβερνητικό αφήγημα αλλά κι ένα παρελθόν γεμάτο ψέματα, συναντήθηκε βιαίως με την ώρα της εκλογικής συντριβής. Η κοινωνία του ξαναγύρισε την πλάτη.
Μόλις προχθές λοιπόν, έβγαλε από το χρονοντούλαπο του βαθέως ΠαΣοΚ μια φράση/δικαιολογία που είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου απευθυνόμενος στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη -1988- όταν τον κατηγορούσε ότι είχε βάλει το κυπριακό στο ράφι της εξωτερικής πολιτικής: Το mea culpa!
Το είπε κι ο Τσίπρας, απολογούμενος για την απλή αναλογική και την απόλυτη αποτυχία της. Ένα εκλογικό σύστημα που εκείνος διάβαζε αλλιώς από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που διέβλεπαν ότι τελικά θα δημιουργηθούν, οικονομικά ζητήματα, ακυβερνησία, ακόμη και θεσμικά ζητήματα. Το είπε στα λατινικά, άντε να το καταλάβουν οι ακόλουθοί του!
Προσέξτε: Η απλή αναλογική όχι μόνο δεν διευκόλυνε τον πολιτικό πλουραλισμό, όχι μόνο δεν δημιούργησε προϋποθέσεις συνεργασιών ή δημοκρατικών διεργασιών, αλλά ουσιαστικά διευκόλυνε τα αντίθετα. Έργο Τσίπρα!
Προσέξτε: Η απλή αναλογική (κυρίως) όχι μόνο δεν διευκόλυνε πολιτικές και κομματικές συναινέσεις, αλλά δημιούργησε και τα προσωπικά κόμματα, τα κόμματα που λειτουργούν ως εταιρείες των αφεντικών τους.
Προσέξτε: Χωρίς την απλή αναλογική θα είχαμε ήδη κυβέρνηση ισχυρής πλειοψηφίας που θα οδηγούσε τη χώρα στο μέλλον της. Αντ’ αυτής έχουμε πάλι εκλογές, αβεβαιότητα, οικονομική στασιμότητα. Ακόμη και πλήγματα στην λαϊκή ετυμηγορία.
Προσέξτε: τρία από τα μικρά κόμματα κλυδωνίζονται αυτή τη στιγμή επειδή οι αρχηγοί τους έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την θέληση των ψηφοφόρων τους κι άλλαξαν τους καταλόγους που διαμορφώθηκαν στις εκλογές του Μαΐου! Πέταξαν εκτός όσους πρώτευσαν κι ουσιαστικά διόρισαν βουλευτές συγγενείς και κολλητούς! Σοκ, θεσμικό σοκ, αποτέλεσμα της απλής αναλογικής και κλωτσιά στη δημοκρατία, στον πλουραλισμό, στον σεβασμό της κοινωνίας.
Παραμύθι η δήθεν θέληση για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Κι αν ένας αρχηγός, λειτουργεί έτσι στους στενούς συνοδοιπόρους του, αναλογιστείτε τι μπορεί να κάνει σε οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία…
Η ουσία είναι ότι βιώνουμε ήδη τις συνέπειες της απλής αναλογικής Τσίπρα, για την οποία ζήτησε … παπανδρεϊκή συγγνώμη για το λάθος του.
Ασφαλώς και δεν φτάνει αυτή. Πολύ περισσότερο χωρίς συνέπειες για άλλη μια ατυχή/καταστροφική επιλογή του.
Σε λίγες ημέρες θα φανεί και πάλι η αντίδραση της κοινωνίας.
