Νιώθω ντροπή!
Νιώθω ταπεινωμένη την εθνική μου αξιοπρέπεια, την εθνική μου περηφάνια, το δημοκρατικό μου φρόνημα, προδομένη τη μεγαλοπρέπεια που χαρακτηρίζει τη φυλή μας.
Ξέρετε γιατί;
Γιατί, αυτή η θλιβερή κυβέρνηση της Αριστεράς, επαναπροωθεί στα μουλωχτά Τούρκους αντικαθεστωτικούς στην Τουρκία του Ερντογάν κι οι άνθρωποι κλείνονται στα βρομερά μπουντρούμια καταδικασμένοι σε φυλάκιση δεκάδων χρόνων!
Γιατί έτσι γουστάρει ο –υποτίθεται- εκφραστής της εθνικής μας περηφάνιας υπουργός Εξωτερικών. Αυτός ο περίεργος άνθρωπος, ο προσκολλημένος στα εθνικοπατριωτικά κλισέ της αδιαλλαξίας και της μπούρδας, που γράφει στα παλαιά του υποδήματα (αν έχει) τους κανόνες δικαίου που ως Έλληνες έχουμε ορκιστεί να σεβόμαστε, την πολιτική κουλτούρα της Δύσης αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα και σε συνεργασία με τον πρωθυπουργό και την υπόλοιπη Αριστερά στέλνει ανθρώπους στον θάνατο…
Κι όχι μόνο αυτοί. Μα κι ο υπουργός της Δημόσιας Τάξης. Κι ο ομόλογός του της Δικαιοσύνης
Οι καταγγελίες συνεχείς και πολλές. Και μάλιστα με ονοματεπώνυμα! Όχι αόριστα, όχι χάριν γούστου, όχι για δημιουργία εντυπώσεων.
Τις κατέγραψε ένα ιστορικό σωματείο, η ΕΕΔΑ (Ελληνική Ένωση Δικαιωμάτων Ανθρώπου).
Τις κατέγραψε με αντιδράσεις του ο επικεφαλής της ευρωομάδας των Φιλελευθέρων, Guy Verhofstad,.
Τις κατέγραψε ο επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Nils Muiznieks.
Και κάνουν ρεζίλι των σκυλιών την Ελλάδα.
Ο Κοτζιάς κι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος το διαψεύδουν. Μα το ψέμα είναι δευτέρα τους φύση και τα στοιχεία αμείλικτα.
Στις 24 Μαΐου, επανοπροωθήθηκε ο δημοσιογράφος Murat Capan κι άλλοι δυο συμπατριώτες του. Και μόλις τους πήραν στα χέρια τους οι Τούρκοι, με συνοπτικές διαδικασίες τους καταδίκασαν σε 22,5 χρόνια φυλακή για …απόπειρα ανατροπής του πολιτεύματος.
Λίγες ημέρες μετά, Έλληνες ένοπλοι μασκοφόροι αστυνομικοί, έβαλαν σε βάρκα στον Έβρο και παρέδωσαν στους Τούρκους, τον Mustafa Can μαζί με τη σύζυγό του και τα τέσσερα παιδιά τους (!!!), αλλά και τους Yilmaz Erdogan, Fetullah Catal και ακόμη έναν άνδρα, τα στοιχεία του οποίου δεν έχουν γίνει γνωστά.
Βλέπετε, όλοι αυτοί οι άνθρωποι θέλησαν να ξεφύγουν από την ανηλεή καταδίωξη του Ερντογάν και νόμιζαν ότι έφτασαν σε μια Ευρωπαϊκή χώρα για να γλιτώσουν από αυτόν και να ζητήσουν προστασία…
Προσοχή: Όλοι αυτοί ζήτησαν πολιτικό άσυλο! Άλλες όμως οι βουλές του Τσίπρα και του Κοτζιά. Έτσι, αντί ασύλου, οδηγήθηκαν σιδηροδέσμιοι πίσω στο κολαστήριό τους!
Τι ντροπή!
Πρώτη φορά Αριστερά! Η Αριστερά των καταδοτών και της κουκούλας!
Σκέφτομαι και κάτι ακόμη: Πόσοι και πόσοι Έλληνες αντικαθεστωτικοί στα χρόνια της χούντας δεν βρήκαν άσυλο στην Τουρκία; Με πρώτον τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που έφτασε με μια βάρκα στον Τσεσμέ διασχίζοντας όλο το Αιγαίο; Χωρίς οι Τούρκοι να υποκύψουν λεπτό στα αιτήματα των συνταγματαρχών για επαναπροώθησή τους;
Κι αναρωτιέμαι αν οι πολιτικές και διπλωματικές ισορροπίες με τους Τούρκους, μπορούν να δικαιολογήσουν την απανθρωπιά της ελληνικής κυβέρνησης και την περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας…
