Χρόνια και χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, φαίνεται ότι φτάνει η ώρα που σ’ αυτή τη χώρα φαίνεται ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να μπει επιτέλους στην κανονικότητα.
Χρόνια και χρόνια μετά την μεταπολίτευση, με ελάχιστα μικρά διαλείμματα, αυτή τη χώρα την κυβέρνησαν ο λαϊκισμός κι ο κρατισμός.
Χρόνια και χρόνια οι προκαταλήψεις, τα ταμπού, τα παραμύθια, τα κλισέ φρέναραν συστηματικά την Ελλάδα και δεν της επέτρεψαν ν’ αναπτυχθεί ορθολογικά, όπως οι άλλες χώρες της Δύσης στην οποία κι εκείνη ανήκει.
Χρόνια και χρόνια την Ελλάδα την κυβέρνησαν παραμυθάδες και η πελατεία τους, συνδικαλιστές, το πεζοδρόμιο, οι τριτοκοσμικοί, οι λαϊκιστές, με την Αριστερά πάντα παρούσα.
Κι αν κάποιος πει ότι η Αριστερά κυβερνά εδώ και μόλις δυο χρόνια, θα απαντήσω ότι η Αριστερά πάντα διοικούσε ή μάλλον παραδιοικούσε τη χώρα. Είτε με το βόλεμα στελεχών της στο δημόσιο, είτε με το πεζοδρόμιο είτε με την ιδεολογική της κηδεμονία και το κόμπλεξ των άλλων, μη τυχόν και τους χαρακτηρίσουν… φασίστες.
Η Αριστερά ήταν πάντα πίσω από κάθε άρνηση. Άρνηση ακόμη και για τα πλέον αυτονόητα, όπως ο περιορισμός των δαπανών και η χρηστή διαχείριση.
Η Αριστερά υπέθαλπε τον κάθε πικραμένο, απεργίες, διαδηλώσεις. Απαιτούσε παρ’ ότι ήξερε πως ότι ζητούσε ήταν με δανεικά…
Κι ήρθε και στην εξουσία! Με βούλα και υπογραφή, έστω του 36% του εκλογικού σώματος.
Κι άρχισαν να σπάνε τα ταμπού.
Ότι έλεγε η Αριστερά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν κάτι περισσότερο από απλά φληναφήματα. Λαϊκισμός και παραμύθι. Ουτοπία κι αυταπάτη.
Κι ιδιωτικοποιήσεις αποδέχθηκε –έστω στα χαρτιά αφού οι ιδεοληψίες της δεν της το επιτρέπουν- και την αναγκαιότητα επενδυτών αποδέχθηκε –ασχέτως αν τους διώχνει με τα καμώματά της- και το κέρδος αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι δεν είναι… ποινικό αδίκημα.
Κι όχι μόνο αυτά. Η Αριστερά εκλιπαρεί στενή σχέση με τις ΗΠΑ! Πού οι παλιές εποχές με τις σχεδόν καθημερινές πορείες στην Αμερικάνικη πρεσβεία;
Τώρα τέλειωσαν όλα αυτά.
Κ η κοινωνία αντιλαμβάνεται απολύτως ότι χρόνια και χρόνια ταΐστηκε με σανό.
Κι η εκτροφή της έγινε με κουτόχορτο.
Μα έφτασαν δυο χρόνια για να καταλάβει πολλά…
Και ν’ αρχίσει να κινείται μαζικά προς το πολιτικό Κέντρο, την πολιτική λογική, τον ορθολογισμό.
Της πήρε σχεδόν 50 χρόνια, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Υπό αυτή την έννοια, ας πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Αριστερά που μέσα σε δυο χρόνια κατάφερε αυτό που φαινόταν – κι εν πολλοίς ακόμη φαίνεται- ακατόρθωτο.
Ότι, δηλαδή, έδειξε στην κοινωνία τι κουταμάρες πίστευε.
Μια ανάγνωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των τελευταίων δημοσκοπήσεων, θα σας επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές…
