Ως γνωστόν, η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης («ΕΒΖ») είναι ελληνική εταιρία παραγωγής ζάχαρης, η μοναδική στη χώρα, με κύριο προϊόν της την λευκή κρυσιαλλική ζάχαρη και με εργοστάσια στην Λάρισα, στις Σέρρες, στην Ξάνθη, στην Ορεστιάδα και στο Πλατύ της Ημαθίας. Επίσης, η «ΕΒΖ» είναι ο μοναδικός μέτοχος δύο εργοστασίων ζάχαρης στην Σερβία. Αποτελεί, συνεπώς, ένα σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της Ελλάδας, που θα μπορούσε να συμβάλλει στην εξωστρέφεια της εγχώριας οικονομίας και να καταστήσει την ελληνική ζαχαρουργία κινητήριο δύναμη στον βαλκανικό, μεσογειακό και όχι μόνο χώρο.
Αντ’ αυτού και σύμφωνα με όλα τα επίσημα στοιχεία που έχουμε στην διάθεσή μας, η «ΕΒΖ», εδώ και χρόνια, αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες, οι οποίες φανερώθηκαν, μεν, στην διάρκεια της μνημονιακής κρίσης (2010 – 2018), επιταχύνθηκαν, δε, με ιδιαίτερα ανησυχητικούς ρυθμούς, κατά την διετή πανδημική κρίση του «Covid-19», με διαλυτικά σχεδόν επακόλουθα για την ελληνική ζαχαρουργία. Πιο συγκεκριμένα: 1) Σύμφωνα με τον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό της για την οικονομική χρήση που έληξε στις 30 Ιουνίου 2019, η εταιρεία εμφάνισε πτώση στις πωλήσεις της κατά 64,80%, έχοντας καθαρές ζημίες του ύψους των 30,339 εκατομμυρίων ευρώ και συνολικές βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις του ύψους των 264,412 εκατομμυρίων ευρώ. 2) Στις 13 Ιανουαρίου 2020, με την απόφαση υπ’ αρ. 2200/2020, του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, επικυρώθηκε η συμφωνία περί εξυγίανσης της «ΕΒΖ», εντός της οποίας προβλέπεται η μεταβίβαση και μεταφορά του μεγαλύτερου μέρους του ενεργητικού της σε 8 εταιρείες ειδικού σκοπού («SPV’s») με στόχο την συνέχιση της εμπορικής και παραγωγικής δραστηριότητάς της, από το έτος 2023. 3) Ως απότοκο των παραπάνω, η Πολιτεία, με άστοχες ενέργειές της, άλλαξε «επί τα χείρω» όλη την υφιστάμενη δομή παραγωγής και διάθεσης ζάχαρης στην ελληνική αγορά, επιδοτώντας τους πωλητές που εισάγουν φθηνές μεθόδους γεωργίας ζαχαροκάλαμου, με τελικό αποτέλεσμα, την ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση της χώρας από την εισαγόμενη ζάχαρη και την απώλεια εθνικού εισοδήματος, διά της διαρροής συναλλάγματος προς το εξωτερικό.
Εν κατακλείδι, είναι γεγονός ότι, εδώ και χρόνια, παρατηρείται το φαινόμενο, η εκάστοτε Κυβέρνηση να μετακυλίει το μείζον αυτό πρόβλημα στην επόμενη, χωρίς προηγουμένως να έχει βρεθεί καμία απολύτως λύση ή έστω, διευθέτηση του σχετικού ζητήματος. Ως εκ τούτου, η κατάσταση επιδεινώνεται διαρκώς, όπως, τουλάχιστον, δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία και οι εν γένει εξελίξεις γύρω από την «ΕΒΖ». Δεν είναι, λοιπόν, υπερβολικό να πει κανείς ότι, η ελληνική ζαχαρουργία αργοπεθαίνει, συμπαρασύροντας μαζί της «επί το χείρον» την δραστηριότητα των τευτλοπαραγωγών της χώρας. Η «ΕΒΖ», αντί να αποτελεί, σήμερα, έναν σημαντικό παράγοντα εξωστρέφειας της εθνικής οικονομίας προς τις όμορες, τουλάχιστον, χώρες, κατάντησε μία πέρα από κάθε όριο προβληματική επιχείρηση, με άδηλο μέλλον και προοπτικές.
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω,
Ερωτώνται οι κ. κ. Υπουργοί;
- Ποιο είναι το σχέδιό σας για την διάσωση και την ανάπτυξη/ανάδειξη της «ΕΒΖ», ως κινητήριου μοχλού της ελληνικής ζαχαρουργίας και της εξωστρέφειας της εθνικής οικονομίας;
- Σε ποια ακριβώς φάση βρίσκεται η “εξυγίανση” και εκκαθάριση της εν λόγω εταιρείας, και ποιες ακριβώς δεσμεύσεις προς τρίτους υπάρχουν;
- Ποια είναι η εξέλιξη των συσσωρευμένων χρεών και των δανειακών υποχρεώσεων της «ΕΒΖ», συμπεριλαμβανομένων των οφειλών της στα Ασφαλιστικά Ταμεία και στην Εφορία, καθ’ όλη την διάρκεια της πολυπλόκαμης κρίσης της χρονικής περιόδου 2010 – 2022 (μνημόνια – κορωνοϊός);
- Ποια είναι η τύχη των θυγατρικών της «ΕΒΖ» στην Σερβία και ποια είναι τα αναλυτικά στοιχεία και οι ακριβείς οικονομικές καταστάσεις που έχετε στην διάθεσή σας από την εν λόγω δραστηριότητα της «ΕΒΖ» στην αλλοδαπή;
Η ερωτώσα βουλευτής
Αναστασία – Αικατερίνη Αλεξοπούλου
