Ένα μήνα μετά την εκλογή του στη ηγεσία του ΚΙΝΑΛ/ΠαΣοΚ, ο Νίκος Ανδρουλάκης δημιουργεί όλο και περισσότερους προβληματισμούς. Τόσα με όσα πράττει και λέει, μα κυρίως με όσα δεν λέει! Ακολουθεί την ίδια τακτική που είχε σε όλη την πορεία του αλλά και στην διάρκεια της εσωκομματικής διαδικασίας. Δεν λέει τίποτα ουσιαστικό και οι φίλοι τον δοξάζουν! Γιατί όχι; Στην Ελλάδα βρισκόμαστε…
Ξέρετε κάτι; Όλο και περισσότεροι πολίτες κρίνουν αρνητικά πια το γεγονός ότι εξακολουθεί να είναι ευρωβουλευτής! Δεν παραιτήθηκε όταν εξελέγη για να αφοσιωθεί στα νέα του καθήκοντα. Προφανώς στη Χαριλάου Τρικούπη δεν έχει φτάσει ακόμη η λαϊκή ρήση που λέει… ή παππάς –παππάς ή ζευγάς –ζευγάς… Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και «μετρά» σε πολλά κοινωνικά στρώματα.
Από την άλλη πλευρά η όλη μέχρι τώρα πολιτεία του δεν δικαιολογεί την αισιοδοξία που δημιουργήθηκε στην Κεντροαριστερά από την εκλογή του. Μπορεί κάποιοι να ισχυρίζονται ότι σε ένα μήνα δεν μπορεί κάποιος να περιμένει πολλά, αλλά η αρχή μπορεί να δείξει πολλά που μπορεί να ιχνογραφεί το μέλλον.
Ο Ανδρουλάκης λοιπόν, έχει υποπέσει σε σφάλματα που δεν είναι αφορούν μόνο απειρία αλλά είναι συνειδητές επιλογές.
Να θυμηθούμε ότι τον προσκάλεσε σε συνάντηση ο Μητσοτάκης –δηλαδή ο πρωθυπουργός της χώρας- κι εκείνος ουσιαστικά αρνήθηκε! Ατόπημα που αγγίζει το σκληρό κι αναίτιο φάουλ, που τιμωρείται με κίτρινη κάρτα.
Να θυμηθούμε ότι …ξέχασε να πει το παραμικρό για την επέτειο των 20 χρόνων από την είσοδο της χώρα στην Ευρωζώνη! Επίτευγμα του κόμματός του και του Σημίτη που εκείνος αγνόησε και σχολιάστηκε ιδιαιτέρως αρνητικά και δη στους χώρους των εκσυγχρονιστών.
Να θυμηθούμε ότι στενός συνεργάτης του, προσέφυγε στο ΣτΕ εναντίον της νόμου σύστασης της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Γεγονός που ερμηνεύεται ως άρνηση του προέδρου του ΚΙΝΑΛ για την ευνομία στον πολύπαθο χώρο της εκπαίδευσης!
Προς επιβεβαίωση αυτής της αντίληψης που διαμορφώθηκε, ο Νίκος Ανδρουλάκης σε συνέντευξή του ζήτησε να φυλάσσονται τα ΑΕΙ από εταιρείες security, ως να μη κατανοεί τι σημαίνει αυτό… Δηλαδή συντάχθηκε ξεκάθαρα εναντίον της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας.
Να θυμηθούμε ότι ουσιαστικά δεν τοποθετήθηκε με σαφήνεια και στο ζήτημα του περιφερόμενου από αλήτες –καταληψίες κηδειόχαρτου του πρύτανη του ΑΠΘ, δημιουργώντας αλγεινές εντυπώσεις.
Να προσθέσουμε επίσης ότι δεν έχει εκφραστεί το παραμικρό για την αυριανή Ελλάδα, στόχους, όραμα, επιδιώξεις! Ποιος γνωρίζει πώς φαντάζεται –ουσιαστικά κι όχι ως έκθεση ιδεών- ο Ανδρουλάκης και το ΚΙΝΑΛ τη Ελλάδα του 2030 ή του 2050;
Τέλος, από τότε που εξελέγη πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ/ΠαΣοΚ, είναι ξεκάθαρο ότι έχει οριοθετήσει ως βασικό του αντίπαλο τη Νέα Δημοκρατία για να φέρει στον τόπο μια …σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση! Παραβλέποντας ότι η σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε αναδρομή όπως η Αριστερά. Αγνοώντας μάλιστα μεγάλα φιλελεύθερα –μεταρρυθμιστικά ρεύματα της κοινωνίας που βρέθηκαν κοντά στον Μητσοτάκη. Είναι, δηλαδή, σαφής κι εγγενής αδυναμία του Ανδρουλάκη να διεισδύσει στο φιλελεύθερο Κέντρο, να πει το παραμικρό για μεταρρυθμίσεις ή ανάπτυξη και ασφάλεια.
Ξέρετε κάτι; Το φιλελεύθερο Κέντρο είναι ο πολιτικός χώρος που ουσιαστικά δημιουργεί κυβερνήσεις. Κι αυτός ο χώρος ζητά και στηρίζει προτάσεις κι όχι λόγια μεγάλα κι όμορφα ως συνθήματα, αλλά φτωχά σε ουσία και πολιτικό ρεαλισμό! Η δε σύνδεση της σοσιαλδημοκρατίας που πιθανότατα σκέφτεται με την Αριστερά, μάλλον αποτελεί μέγιστη ουτοπία.
Αυτά και πολλά άλλα λοιπόν, δεν μπορούν να δημιουργούν αισιοδοξία στην Κεντροαριστερά. Όσο δεν υπάρχει όραμα κι ελπίδα πολιτικής σταθερότητας, καλύτερα και περισσότερα πειστικά απ’ αυτά που παρέχει ο Μητσοτάκης, τότε η μόνη ελπίδα του Ανδρουλάκη θα είναι να προσπεράσει τον τρίτο στις δημοσκοπήσεις.
Κι όλο και περισσότερο πια, άνθρωποι που γνωρίζουν πιο πολλά πράγματα, εκφράζουν την ικανοποίηση τους που δεν βρίσκεται και δεν ομιλεί στη Βουλή…
