Μπορεί οι Έλληνες να διαθέτουν μνήμη χρυσόψαρου, αλλά μερικά πράγματα δεν ξεχνιούνται. Όπως, επί παραδείγματι, όσα δεινά προκάλεσε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -Δεξιάς – Δεξιάς συνιστώσας! Με τις κλειστές τράπεζες και τις τεράστιες ουρές για τα 60 ευρώ την ημέρα. Όπως με τη διακύβευση της ευρωπαϊκής θέσης της χώρας.
Όπως με την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για έναν αιώνα. Όπως με τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και τα ψεύτικα κατηγορητήρια στην υπόθεση Novartis ή όπως με τις διχαστικές κραυγές τύπου … «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν! Όπως, ακόμη ακόμη, το πώς έγινε η «υφαρπαγή» των τεσσάρων βουλευτών των ΑΝΕΛ (Κουντουρά, Παπαχριστόπουλος, Κόκκαλης και Ζουράρις) που υπερψήφισαν στη διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης που ζήτησε ο Τσίπρας, προκειμένου να στηριχτεί η συμφωνία των Πρεσπών. Στην Αριστερά, θα θυμούνται ότι δεν τους διέγραψε ο Καμμένος, μόνο και μόνο για να κρατήσει τα κοινοβουλευτικά του προνόμια.
Άρα, πώς έρχονται σήμερα οι του ΣΥΡΙΖΑ και ρίχνουν βαρύ ανάθεμα σε όσους βουλευτές εγκαταλείπουν την Κουμουνδούρου; Πώς ισχυρίζονται ότι νοθεύεται η βούληση του ελληνικού λαού, όταν δεν ισχυρίζονταν κάτι παρόμοιο το 2018; Τότε δεν ήταν θεσμική εκτροπή αλλά σήμερα είναι; Πλην των ΑΝΕΛ τότε, δεν ήταν εκτροπή η υποδοχή στις τάξεις τους των Κατερίνας Παπακώστα από τη ΝΔ του Σπύρου Δανέλλη από το Ποτάμι και της Θεοδώρας Μεγαλοοικονόμου από το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη; Τα ξέχασαν αυτά και σήμερα αγανακτούν με όσους τους εγκαταλείπουν για τις σταλινικές πρακτικές τους; Ήταν άραγε εκτροπή κι η φυγή εκείνων που σχημάτισαν τη «Νέα Αριστερά»; Γιατί δεν έβγαλαν άχνα τότε; Μήπως επειδή αυτό επιδίωκε ο φυσικός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή τάχα τον υπονόμευσαν κι έχασε τις εκλογές;
Πώς στο καλό λοιπόν έχουν το θράσος και δηλώνουν με έμφαση ότι «στις δημοκρατίες τις έδρες τις κατανέμει ο ελληνικός λαός και μόνο εκείνος ιεραρχεί τις πολιτικές δυνάμεις και εκείνος μόνο μπορεί να τις ανακατατάξει», όταν έχουν κάνει σημεία και τέρατα; Δεν κατανοούν ότι οι παλαιοκομμουνιστικού τύπου μεθοδεύσεις και πράξεις ήταν μοιραίο να διαρρήξουν τις σχέσεις βουλευτών, στελεχών και κοινωνίας;
Η ουσία είναι ότι για μια ακόμη φορά η υποκρισία της Αριστεράς είναι παρούσα και μ’ αυτή κλείνει ένας κύκλος «πολιτικής ανωμαλίας», όπου Αριστερές και λοιπές ετερόκλητες δυνάμεις έφτασαν στην εξουσία με πρώτιστα χαρακτηριστικά το ψέμα και τον λαϊκισμό! Με πιθανότατη εξέλιξη πια, τον απόλυτο εκπολακισμό του ΣΥΡΙΖΑ…
Ο οποίος Πολάκης, θέλει να κρατικοποιήσει βασικές υποδομές. Τα
Ελληνικά Διυλιστήρια, τα ΕΛΠΕ, ίσως και τη Motor Oil, τη ΔΕΗ, την Εθνική Τράπεζα και ποιος ξέρει τι άλλο. Προφανώς θα έχει πείσει προηγουμένως την… ΕΕ ότι πρέπει να γίνει η Ελλάδα κομμουνιστική χώρα, ενώ θα πληρώσει με νόμο ( με… ένα άρθρο) τα χρήματα για να πάρει τις μετοχές των ιδιωτών. Χωρίς μάλιστα να δημιουργήσει κρίση εμπιστοσύνης στην κεφαλαιαγορά, χωρίς να χαθεί πάλι η επενδυτική βαθμίδα, χωρίς ν’ αυξηθεί κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ή και δις το χρέος… Δηλαδή…. 2015!
