Γνωρίζουμε σήμερα ότι η μείωση των εκπομπών CO2 είναι ανεπαρκής για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου, όπως προβλέπει η συμφωνία του Παρισιού. Οι ειδικοί φοβούνται ότι η θερμοκρασία θα αυξηθεί κατά 2 βαθμούς, αν όχι περισσότερο. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα είναι μοιραίο για τους πιο ευάλωτους πληθυσμούς και έναν αριθμό ειδών.
Παραμένει ένα στενό χρονικό περιθώριο και ελπίζω οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις να πάρουν τα πράγματα σοβαρά. Στους ηγέτες που συγκεντρώνονται στο Ντουμπάι θέλω να στείλω το εξής μήνυμα: προτού να είναι πολύ αργά, σταματήστε να στηρίζετε την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου, αυξήστε τη χρηματοδότηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, καταπολεμήστε τη φτώχεια, υποχρεώστε τους πλούσιους να μειώσουν το ανθρακικό τους αποτύπωμα, αναλάβετε φιλόδοξες δεσμεύσεις και, κυρίως, τηρήστε τις! Γιατί δεν έχετε τηρήσει αυτές που έχετε αναλάβει ως τώρα.
Όταν άρχισα να μελετώ τους χιμπατζήδες στην Τανζανία, δεν ήμουν επιστήμονας. Ημουν μια νεαρή γυναίκα που ενδιαφερόμουν για τα άγρια ζώα. Με είχαν κατηγορήσει τότε ότι είχα δώσει ονόματα στους χιμπατζήδες, ενώ έπρεπε να τους δώσω μόνο αριθμούς, κι ότι είχα γράψει πως έχουν προσωπικότητα, κάτι που αφορά μόνο τους ανθρώπους. Στη συνέχεια πήρα το διδακτορικό μου στο Κέιμπριτζ και επέστρεψα στους χιμπατζήδες, με τους οποίους πέρασα τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου.
Το 1986, στη διάρκεια μιας διάσκεψης, έμαθα ότι τα δάση εξαφανίζονταν σε όλη την Αφρική και ότι ο αριθμός των χιμπατζήδων μειωνόταν. Την ίδια εποχή έμαθα σε μια άλλη διάσκεψη για τις συνθήκες αιχμαλωσίας των χιμπατζήδων που χρησιμοποιούνταν στην ιατρική έρευνα: τους έκλειναν μόνους σε κλουβιά 1Χ2 για τριάντα χρόνια ή και παραπάνω. Σε αυτές τις διασκέψεις πήγα ως επιστήμονας και έφυγα ως ακτιβίστρια.
Αυτό που άλλαξε την αντίληψή μας για τον ζωικό κόσμο ήταν τα όσα μάθαμε, και μαθαίνουμε ακόμα, για την ευφυία και τα συναισθήματα των ζώων. Τα σύνορα ανάμεσα στον άνθρωπο και τον υπόλοιπο κόσμο εξελίχθηκαν. Είμαστε μέρος του ζωικού βασιλείου. Αυτό που μας διακρίνει από τα ζώα είναι η ανάπτυξη του εγκεφάλου μας, χάρις στον οποίο μπορούμε να στείλουμε ένα διαστημόπλοιο στον Αρη. Είναι καιρός να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον υπέροχο εγκέφαλο για να βρούμε τρόπους να ζήσουμε σε μεγαλύτερη αρμονία με τη φύση.
Πρέπει επειγόντως να επανεξετάσουμε το βιομηχανικό γεωργικό μας μοντέλο και να απαγορεύσουμε τη μαζική και τοξική χρησιμοποίηση εντομοκτόνων και ζιζανιοκτόνων, τα οποία σκοτώνουν εκατομμύρια ζώα στον κόσμο. Πρέπει επίσης να θεσπίσουμε αυστηρότερους κανόνες για τη χρησιμοποίηση των ζώων στα ερευνητικά εργαστήρια και τα βιομηχανικά αγροκτήματα. Σημαντική είναι όμως και η ατομική κινητοποίηση, ώστε να αυξηθεί η πίεση στις επιχειρήσεις και τους πολιτικούς για να αλλάξουν στάση. Γιατί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
(*) Η Τζέιν Γκούντολ είναι Αγγλίδα ανθρωπολόγος Προέλευση: συνέντευξη στη Monde) ΑΠΕ-ΜΠΕ
