Η απόλυτη ταπείνωση – Γράφει ο αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Σκυλάκης

Το ζήσαμε και αυτό. Μετά το 1974, οι πρώτοι Έλληνες στρατιωτικοί αιχμάλωτοι των Τούρκων. Στελέχη του στρατού οδηγήθηκαν σιδηροδέσμιοι, με καλυμμένα τα πρόσωπά τους και πιθανότατα δαρμένα στις φυλακές. Η απόλυτη ταπείνωση και ξευτίλα του στρατού και της χώρας μας.

Λάζαρος Σκυλάκης
Γράφει ο αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Σκυλάκης

            Οι ευθύνες μεγάλες σε διάφορα κλιμάκια της ιεραρχίας. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του ΓΕΣ, η ελληνική περίπολος έχασε τον προσανατολισμό της και εισήλθε στο τουρκικό έδαφος. Η ανακοίνωση λιτή και ταυτιζόμενη σχεδόν απόλυτα με την τουρκική θέση. Και εδώ αρχίζουν τα αμείλικτα ερωτήματα. Δεν γνώριζε το έδαφος η περίπολος; Γιατί άργησε το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΣ να ενημερώσει, κατά 19 με 20 ώρες περίπου, για ένα μείζον θέμα; Γιατί το απέκρυπτε; Νόμιζε ότι θα το επιλύσει με την τουρκική ηγεσία; Γιατί συνελήφθησαν οι  2 στρατιωτικοί τόσο εύκολα; Τι οδηγίες είχαν δοθεί στην περίπολο; Γιατί το σύστημα πληροφοριών μας δεν λειτούργησε; Πλήρης αποσυντονισμός και προχειρότητα. Μια διαχείριση κρίσης για γέλια.

            Όσοι γνωρίζουν την περιοχή διερωτώνται πως είναι δυνατόν να έχασαν το δρόμο τους. Είναι ξεκάθαρη η συνοριακή γραμμή στην περιοχή. Χάνεσαι μόνο εάν θέλεις και οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν και τόσο τραγικές. Αλλά και εάν συμφωνήσουμε ότι όντως εισήλθαν στον τουρκικό τομέα είναι βέβαιο ότι οι Τούρκοι τους είχαν στήσει ενέδρα. Καθώς προχωρούσαν προς τη δασωμένη τουρκική περιοχή, αριθμός Τούρκων στρατιωτών του τάγματος «Αετοί των Συνόρων», αθέατοι και κρυμμένοι μέσα στο δάσος, όρμησαν αιφνιδιαστικά, τους αφόπλισαν και τους συνέλαβαν. Όπως αποδεικνύεται ήταν μια σχεδιασμένη και οργανωμένη ενέργεια. Οι Τούρκοι περίμεναν να τους δοθεί η ευκαιρία και τους δόθηκε. Και εδώ είναι οι ευθύνες της ελληνικής ηγεσίας. Γιατί δεν ήταν ενημερωμένοι για τις προθέσεις των Τούρκων; Και εάν ναι, τι ενέργειες έκαναν;

            Πολλοί διερωτώνται γιατί το ελληνικό περίπολο αποτελείτο από 2 μόνο άτομα. Δυστυχώς δεν υπάρχει προσωπικό. Που να το βρούνε όταν ο αριθμός των εισακτέων στις στρατιωτικές σχολές είναι ελάχιστος και η θητεία στους 9 μήνες. Και εδώ, οι ευθύνες της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας είναι τεράστιες διότι δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο. Αντί να συμμετάσχουν σε δεξιώσεις και σε καταθέσεις στεφάνων καλύτερα να ασχοληθούν με τα φλέγοντα θέματα της εθνικής άμυνας.

            Ερωτηματικά θέτουν πολλοί γιατί η ελληνική περίπολος δεν έκανε χρήση των όπλων της. Μα εκτός του ότι αιφνιδιάστηκαν, εάν έκαναν χρήση του οπλισμού τους πιθανόν να είχαν περισσότερα προβλήματα με τους δικούς μας παρά με τους Τούρκους. Σχεδόν όλοι οι στρατιωτικοί έχουν γαλουχηθεί με το «μη πυροβολώ», με το «μη προκαλώ», και με το να διαθέτουν  «ψυχραιμία» και «νηφαλιότητα». Η στρατηγική της ήττας και της παράδοσης. Εάν πυροβολούσαν οι πρώτοι που θα τους κατηγορούσαν θα ήταν η ελληνική πλευρά. Θα τους ζητούσαν εξηγήσεις γιατί δεν συμπεριφέρθηκαν με σύνεση. Πολλοί θα τους κατηγορούσαν ότι δεν πήραν άδεια για να πυροβολήσουν. Οι κανόνες εμπλοκής σε αυτή τη χώρα είναι της «πλάκας». Υπάρχει ευθυνοφοβία στο ύψιστο βαθμό.

Το συγκεκριμένο επεισόδιο αποτελεί μια ήττα για την Ελλάδα. Μέχρι πριν λίγο είμαστε ήσυχοι στον Έβρο, τώρα όχι. Υπάρχουν προβλήματα, κενά και παραλείψεις. Αιφνιδιαστήκαμε και δεν μπορέσαμε να αντιδράσουμε και ήταν 14:30, μέρα μεσημέρι και εργάσιμη ημέρα. Το μόνο που έκανε η ελληνική ηγεσία ήταν να τηλεφωνήσει ο Έλληνας Α/ΓΕΕΘΑ στον ομόλογό του, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Μια ανίσχυρη ελληνική ηγεσία που δεν μπορεί να φέρει κανένα αποτέλεσμα, ενώ εξευτελίζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις και η χώρα. Ένα ζήτημα που θα έπρεπε να διευθετηθεί σε επίπεδο τοπικών διοικητών χωρίς χρονοτριβή και αντιπαλότητες δεν μπορεί να το χειριστεί η ανώτατη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Ο «επαγγελματισμός» στο απόγειο του.

Τη Δευτέρα δικάζονται οι 2 Έλληνες στρατιωτικοί και μαζί με αυτούς δικάζονται και όλες οι Ένοπλες Δυνάμεις. Η Τουρκία πέτυχε μια νίκη και κατάφερε να μας εξευτελίσει καταρρακώνοντας το ηθικό στρατού και λαού. Όπως είπε ο Ερντογάν το ερχόμενο καλοκαίρι θα είναι πολύ θερμό. Ένα σοβαρότατο θερμό επεισόδιο είναι κάτι παραπάνω από πιθανό. Το είπε και ο Αμερικανός πρέσβης. Ας το καταλάβουμε, η ειρήνη είναι πολύ εύθραυστη και μια προσπάθεια κατάληψης μιας ή περισσοτέρων ελληνικών νησίδων είναι πιθανότατη. Με αυτές τις Ένοπλες Δυνάμεις γεννώνται πολλά ερωτηματικά ως προς την μαχητική τους ικανότητα και αποτελεσματικότητα. Εκτός και εάν περιμένουν από τον κ. Κουβέλη να τους επιλύσει όλα τα ζητήματα, από έναν «τυφεκιοφόρο άνευ τυφεκίου» όπως λέει ο ίδιος. Και μη χειρότερα.

Προηγούμενο άρθροΣτο Πάσχα το βλέμμα των εμπόρων! – Γράφει ο Δημήτρης Χριστούλιας
Επόμενο άρθρο«Ακραία Καιρικά Φαινόμενα: Μια προειδοποίηση για αυτό που πρόκειται να συμβεί», του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου(*)
O αντιστράτηγος Λάζαρος Σκυλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 4 Οκτωβρίου 1961. Μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Ευελπίδων (1979-1983) ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού και συνέχισε την εκπαίδευσή του στη Σχολή Πυροβολικού. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις του όπλου του, μεταξύ των οποίων διετέλεσε διοικητής υπομονάδων και μονάδων πυροβολικού μάχης και αντιαεροπορικού πυροβολικού, αξιωματικός τακτικού ελέγχου, επιχειρήσεων και πληροφοριών. Επίσης τοποθετήθηκε σε θέσεις επιτελείων σχηματισμών, διευθυντής στρατιωτικής εκπαίδευσης στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, καθώς και στο Γενικό Επιτελείο Στρατού. Υπηρέτησε στο ΓΕΕΦ (Κύπρο), στο Αφγανιστάν, ως αξιωματικός μελλοντικών επιχειρήσεων, και Ακόλουθος Άμυνας στην Κίνα. Αποστρατεύτηκε το 2016, ως διοικητής του Πεδίου Βολής Κρήτης. Έχει αποφοιτήσει από όλα τα προβλεπόμενα σχολεία του όπλου του, την ΑΔΙΣΠΟ και την ΣΕΘΑ. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, του τμήματος Ιστορίας Χωρών Χερσονήσου του Αίμου και Τουρκολογίας, καθώς και μεταπτυχιακού τίτλου στις Στρατηγικές Σπουδές του τμήματος του Γαλλικού Πανεπιστημίου στην Αθήνα, Pari 2.