Αποκατάσταση των Υγροτόπων της Ελλάδας
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων
Οι 400 και πλέον υγρότοποιτης Ελλάδας αποτελούν διακριτό τμήμα του φυσικού κεφαλαίου της ηπειρωτικής και νησιωτικής χώρας. Υποστηρίζουν ένα ευρύ φάσμα οικοσυστημικών υπηρεσιών, συμβάλλοντας στην περιβαλλοντική υγεία, αλλά και στη διατήρηση και προστασία πόρων και δραστηριοτήτων που είναι καίριες για την ευημερία των πολιτών.
Στην Ελλάδα,από τη δεκαετία του 1920 και μετά, αυτοί οι πολύτιμοι φυσικοί πόροι έχουν συρρικνωθεί (αποξηράνσεις, αποστραγγίσεις, κατασκευή φραγμάτων, φυτεύσεις ξενικών, ταχυαυξών υγρόφιλων ειδών και επέκταση καλλιεργειών), σε βαθμό τέτοιο που σήμερα να υπάρχει περίπου το ένα τρίτο από τη φυσική έκταση των υγροτόπων του πρόσφατου παρελθόντος.
Σήμερα, το μοντέλο αυτό δεν είναι βιώσιμο, τόσο για τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις, όσο και για το φυσικό περιβάλλον.
Σήμερα, δεν αρκεί η έκφραση προθέσεων και η παράθεση σχεδίων επί χάρτου ούτε πρέπει να αναπαράγουμε το ορθό ή το λάθος των πεπραγμένων του παρελθόντος.
Σήμερα, είναι η εποχή των αποφάσεων και της δράσης για την αποκατάσταση των υγροτοπικών περιοχών της χώρας (περιλαμβάνοντας και τις ευρύτερες περιοχές που αλληλεξαρτώνται από τα υγροτοπικά συστήματα).
Σήμερα υπάρχουν η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και το Σχέδιο του Ευρωπαϊκού Νόμου για την αποκατάσταση της Φύσης, που ορίζουν το πλήρες θεσμικό πλαίσιο για τα Κράτη-Μέλη, ενώ χρηματοδοτικά εργαλεία κοινοτικών και εθνικών πόρων (π.χ. πρόγραμμα LIFE, INTERREG, Ταμείο Ανάκαμψης), παρέχουν την απαιτούμενη χρηματοδότηση, σε βαθμό μεγαλύτερο από ότι ποτέ στο παρελθόν.
Ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ) πρέπει να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάρτιση και εφαρμογή ενός Εθνικού Σχεδίου Δράσης για μια ιεραρχημένη και ολοκληρωμένη προσέγγιση αποκατάστασης και προστασίας των ελληνικών υγροτόπων.
Και να θυμόμαστε
“Κανείς δε θα προστατέψει κάτι για το οποίο δε νοιάζεται. Και κανείς δε νοιάζεται για κάτι που δεν βιώνει” (DavidAttenborough)
