-Μετά την νίκη των Αθηναίων επί των Περσών ο Περικλής κατάφερε να μετατρέψει την Δηλιακή συμμαχία σε Αθηναϊκή ηγεμονία. Η Αθήνα γνώρισε την μεγαλύτερη ακμή της και ο ίδιος εκλεγόμενος επί 14 χρόνια ως στρατηγός απέκτησε τεράστια πολιτική δύναμη. Υπήρξε ταυτόχρονα προστάτης των τεχνών, της λογοτεχνίας και των επιστημών. Στα χρόνια του κατασκευάστηκαν τα πιο πολλά από τα έργα εκείνης της «χρυσής» περιόδου με την Ακρόπολη ως το κυρίαρχο πολιτιστικό και καλλιτεχνικό θαύμα. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία στα πιο καλά της.
-Υπήρξε και μέγας υποστηρικτής της ελευθερίας του λόγου και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, ενώ λάμβανε υπόψη του πάντα και τα χαμηλότερα στρώματα. Μερικοί τον αποκαλούσαν λαϊκιστή, αλλά ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης τον ανέφερε ως «πρώτο πολίτη των Αθηνών». Ο «επιτάφιος λόγος» του για τους πεσόντες στο πρώτο έτος του Πελοποννησιακού είναι το απόλυτο δείγμα των δημοκρατικών του πεποιθήσεων. Φάρος δημοκρατίας ακόμα και σήμερα.
-Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε με τον εξοστρακισμό του Κίμωνα. Από τότε άρχισε να προτείνει συνεχώς νέους νόμους ολοένα και πιο ριζοσπαστικούς. Οι Αθηναίοι γοητευμένοι και πεπεισμένοι για την αξία του ανδρός ακολουθούσαν. Όλοι οι νόμοι είχαν στόχο την βάθυνση της δημοκρατίας και την συμμετοχή του πολίτη στα πολιτικά πράγματα. Μείωσε με νόμο την περιουσία που απαιτούσε ως τότε η Αθήνα σε κάποιον για να θεωρηθεί «επώνυμος άρχων». Με σκοπό να μπορούν και οι πιο αδύνατοι οικονομικά να ασχολούνται με τα τεκταινόμενα.
-Με άλλον νόμο αύξησε κατά πολύ τους μισθούς των δικαστών της Ηλιαίας, ώστε να είναι άμεμπτοι και αδέκαστοι. Το 451 π.Χ ψήφισε και ένα νόμο που όμως ήταν ο πιο επώδυνος στο τέλος ακόμα και για τον ίδιο. Σύμφωνα με τον νόμο αυτόν έπρεπε και οι δυο γονείς να είναι Αθηναίοι για να γίνει κάποιος Αθηναίος πολίτης. Με αυτόν τον νόμο ανέβασε πολύ την θέση της αθηναίας γυναίκας, αλλά και εμπόδισε μέσα στα πολιτικά πράγματα της Αθήνας να υπάρχουν ξένες επιρροές. Αυτός ο Περικλής όμως που ακολουθούσε πιστά το «σκληρός, αλλά νόμος» έπεσε θύμα του ίδιου του νομοθετήματος.
-Όταν γνώρισε την Ασπασία την εταίρα και χώρισε την γυναίκα του που του είχε χαρίσει δυο γιούς (Αθηναίους πολίτες) και απέκτησε υιό μαζί της βρέθηκε στην πιο δύσκολη θέση του νομοθέτη που ο δικός του νόμος δεν επέτρεπε στο δικό του παιδί να γίνει Αθηναίος πολίτης. Στην διάρκεια του μεγάλου λοιμού στο δεύτερο χρόνο του πολέμου η μοίρα του φέρθηκε πολύ άσχημα. Πέθανε και ο γιός του ο Ξάνθιππος και η αδελφή του. Μέχρι που έχασε και τον Πάραλο. Έτσι όταν του απαίτησαν οι Αθηναίοι να ξαναγίνει ο στρατηγός τους, δέχτηκε με τον όρο να αλλάξει ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ νόμος και να ονομάζονται Αθηναίοι και οι από ένα αθηναίο γονέα.
-Τα έγραψα όλα αυτά για να σας πω ότι η ιστορία σε αυτό τον τόπο επαναλαμβάνεται. Το να διαλέγει μια κυβέρνηση να αλλάξει τους δικούς της νόμους επειδή βρέθηκε σε δυσχερή θέση δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Πάντα γινόταν, ακόμα και από τον μεγάλο Περικλή.
