Ήρθε η κυβέρνηση Μητσοτάκη πριν σχεδόν τρία χρόνια κι η χώρα ανέπνευσε. Ουδείς καλόπιστος άνθρωπος μπορεί να το αμφισβητήσει. Η χώρα απέκτησε μια κυβέρνηση με στοιχειώδη λογική που δεν προκαλεί την κοινωνία με ανεδαφικές ουτοπίες και γραφικότητες ή επικίνδυνες θέσεις του τύπου… «η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός»!
Με την κυβέρνηση αυτή κατέβηκαν αμέσως τα επιτόκια δανεισμού της χώρας κοντά στα μηδενικά επίπεδα, ενώ η εμπιστοσύνη που ενέπνευσε την αναβάθμισε στους οίκους αξιολόγησης. Ταυτοχρόνως, ξεκόλλησαν εμβληματικές επενδύσεις που θα αλλάξουν την όψη της χώρας, η ανάπτυξη «τρέχει» με πρωτοφανή ποσοστά άνω του 6%, προχώρησε με ρυθμό δρομέα ταχύτητας η ψηφιακή μεταρρύθμιση, «καθάρισαν» τα Εξάρχεια, ψηφίστηκε η διαδικασία ασφάλειας στα ΑΕΙ και σύντομα θα εγκατασταθεί σ’ αυτά η εκπαιδευόμενη σήμερα Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Χώρια που θωρακίστηκε η χώρα με την προμήθεια των φρεγατών και των γαλλικών αεροσκαφών. Κι αυτό αφού προηγουμένως και δη στην αρχή της θητείας της, αυτή η κυβέρνηση απέκρουσε με επιτυχία στον Έβρο την τουρκική επίθεση κι αφού αποκαταστάθηκε το κύρος της Ελλάδας στα διεθνή φόρα. Όπως αποκαταστάθηκε η πολιτική σοβαρότητα. Αυτά και πολλά άλλα συνέβησαν εν μέσω της φοβερής πανδημίας και κυρίως με μια έξαλλη αντιπολίτευση που καταψηφίζει ακόμη και τις αμυντικές δαπάνες της χώρας και… καλεί τον πρωθυπουργό να κρίνει αποφάσεις της Δικαιοσύνης! Δείγμα της πολιτικής της κουλτούρας….
Η πορεία της κυβέρνησης αποτυπώνεται σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης με την πλειοψηφία των πολιτών να την εμπιστεύεται και να βλέπει το μέλλον με ιδιαίτερη αισιοδοξία και ανακούφιση, ειδικά μετά τη μεγάλη νύχτα των μνημονίων και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ. Δηλαδή, δόξα τω Θεώ!
Κι εκεί λοιπόν που η χώρα κι όλοι αρχίζουμε να κάνουμε σχέδια για καλύτερες ημέρες, έρχεται η παγκόσμια ενεργειακή κρίση και φέρνει πονοκεφάλους και μεγάλα ζόρια. Φυσικό αέριο, βενζίνη και πετρέλαιο «φουσκώνουν» την αξία τους με γεωμετρική πρόοδο καθημερινά, οι εφοδιαστικές αλυσίδες παγκοσμίως αποδιοργανώνονται (και λόγω covet), οι πρώτες ύλες εκτοξεύονται τιμολογιακά στα ύψη. Και μέσα σ’ όλα έρχεται κι η γεωπολιτική αστάθεια με την τεράστια κρίση στην Ουκρανία και τα «παιγνίδια» των Ρώσων που αρνούνται την αυτοδιάθεση των γειτόνων τους.
Τα πορτοφόλια αδειάζουν παγκοσμίως. Τα νοικοκυριά φτάνουν στα όριά τους. Όλοι, για να μιλήσουμε για τη χώρα μας–πολλές φορές και υπό την καθοδήγηση της Αριστεράς– ζητάνε χρήματα ως επιδόματα ή ενισχύσεις. Κι αναρωτιέται κάποιος εχέφρων: Πού στο καλό θα βρεθούν τόσα χρήματα για να σηκωθούν αναχώματα στην ακρίβεια όταν τα εργαλεία αντιμετώπισης δεν υπάρχουν;
Τι να κάνουμε; Να ξαναπέσουμε στις παραστάσεις του λαϊκισμού με τα νταούλια ή τις παλιές κραυγές του τύπου «Τσοβόλα δώστα όλα»; Να ξαναμπούμε σε λογικές λεφτόδεντρων και υποσχέσεων για οριζόντιες ελαφρύνσεις και χαρίσματα; Να πυροδοτούμε τον θυμό και να διαλύουμε την κοινωνία, όπως κάνει η Αριστερά; Ν’ αρχίσει να φωνάζει η κυβέρνηση «πάρε κόσμε» κι εκεί που άρχισε το συμμάζεμα κι η ανάκαμψη της οικονομίας να καταλήξουμε πάλι στο Καστελόριζο;
Ναι, έχουμε περάσει από το Δόξα τω Θεώ στο βόηθα Παναγιά.
Μόνο που χρειάζεται σύνεση και φυσικά ομπρέλες προστασίας επάνω από εκείνους που πραγματικά τις έχουν ανάγκη. Με μέτρα που θα στοχεύσουν τις πιο ευπαθείς ομάδες, τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά. Πάντα με δικαιοσύνη στη διαχείριση.
Ναι έγιναν και λάθη, πάντα θα γίνονται λάθη.
Μα στην ουσία και μέχρι τώρα η κυβέρνηση αυτή έχει δείξει ισχυρά αντανακλαστικά σε ότι καταπιάστηκε ή της προέκυψαν. Ας το πράξει και τώρα.
Άλλωστε στο Μέγαρο Μαξίμου και στο οικονομικό επιτελείο γνωρίζουν καλά και τους δημοσιονομικούς κανόνες (μη τρέχουμε πάλι στα ακριτικά νησιά) αλλά και την αγωνία πολλών να τα βγάλουν πέρα.
Απλά αναλογιστείτε –όπως σε όλα σχεδόν- τι θα μπορούσε να μας συμβεί με άλλο καπετάνιο στο τιμόνι…
