Την ώρα που στην Ελλάδα κυβέρνηση και πολίτες αντιμετωπίζουμε την εξάπλωση του κορωνοϊού με σχετική αποτελεσματικότητα, έρχεται η θρησκεία με τους πιστούς της να απειλήσει ό,τι έχουμε χτίσει τόσο καιρό με κόπο και πειθαρχία. Έτσι είναι οι θρησκείες όμως. Θέλουν μόνο να γίνει η δουλειά τους. Δεν βλέπουν νόμους και πατρίδες, δεν βλέπουν καν ανθρώπους. Βλέπουν μόνο πιστούς και απίστους, νόμος είναι το δόγμα τους και πατρίδα η εκκλησία τους.
«Μένουμε σπίτι», λέει η πολιτεία, «μαζευόμαστε για τελετή», λένε οι πιστοί… «Προέχει η υγεία», λέει η πολιτεία, «προέχει η πίστη μας», λένε οι πιστοί… «Θα συλληφθείτε», λέει η πολιτεία, «θα αντισταθούμε», λένε οι πιστοί…
Τελικά, με τα πολλά κι αφού τηρήθηκε για κάποιον καιρό η τάξη, πλην κάποιων «σκληροπυρηνικών» εξαιρέσεων, τα κρούσματα του κορωνοϊού πήραν την κατιούσα, αλλά οι αρχιερείς μέσα τους έβραζαν που το ποίμνιο μένει ακαθοδήγητο. Πώς θα ανανεωθεί η πίστη των ακολούθων αν μένουν κλεισμένοι μέσα; Χωρίς την απαγγελία των γραφών, τις λιτανείες και τα εξαπτέρυγα, θα χάσουν τον δρόμο τους, θα ξεχάσουν την αποστολή τους…
Σαν εξάχρονα παιδιά που νομίζουν ότι για του κόσμου τα δεινά φταίει ο μπαμπάς τους, οι αρχιερείς άρχισαν τα μηνύματα προς την κυβέρνηση για να τους αφήσει να ασκήσουν το λατρευτικό τους καθήκον και, όσο αυτή επέμενε στη στάση της, τα μηνύματα άρχισαν να ακούγονται σαν απειλές. «Έρχεται μεγάλη γιορτή», της λένε, «δεν μπορούμε να μείνουμε μέσα… Έχουμε χρέος… Είναι το έθιμο…»
«Θα μεταθέσουμε τη γιορτή», απάντησε η κυβέρνηση, «όχι, τώρα θέλουμε», ανταπάντησαν οι αρχιερείς της εκκλησίας, έτοιμοι για μάχη. Βλέπετε, όταν πιστεύεις σε μία άλλη, ουτοπική ζωή, αυτή εδώ σου φαίνεται να έχει νόημα μόνο σαν μαρτύριο, σαν αγώνας… Δεν καταλαβαίνεις ούτε από κρατική καταστολή ούτε από ιούς… Για τον άγιο τούτο αγώνα τούς μίλησε κάποτε και ο μεσσίας τους: «Δεν έχετε να χάσετε τίποτα, παρά μόνο τις αλυσίδες σας!»
Όπου «μεσσίας», φυσικά, ο Μαρξ, όπου «γραφές» οι Αριστερές θεωρίες, όπου «θρησκεία» ο κομμουνισμός και όπου «εκκλησία» το αυτοκέφαλο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, που θέλει σώνει και ντε να γιορτάσει την Πρωτομαγιά με τον «παραδοσιακό» του τρόπο… Θέλει, δηλαδή, να βγει έξω και να κάνει ακόμα μία από τις γνωστές λιτανείες του για να ξορκίσει τον καπιταλισμό, σαν να μην υπάρχει πανδημία, σαν να μη πεθαίνει κόσμος στα νοσοκομεία ή κι αν πεθαίνει, ο αγώνας κατά του κεφαλαίου είναι σημαντικότερος.
Είπαμε, όμως, έτσι είναι οι θρησκείες. Ο κορωνοϊός ήρθε στη γη για να δοκιμάσει το εργατικό κίνημα και όποιος τον φοβάται είναι «άπιστος». Όπως το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, που το έβαλε εκεί ο διάβολος του καπιταλισμού για να πλήξει τον κομμουνισμό.
«Δεν κάνουμε πίσω σε διεκδικήσεις εργατικές, δεν θα εκχωρήσουμε δικαιώματα, η Πρωτομαγιά του κορωνοϊού πρέπει να έχει και ένα σύνθημα, γιατί ο λαός έχει πληρώσει πολλά», λέει στέλεχος του ΚΚΕ στην τηλεόραση, προετοιμάζοντας το έδαφος για πρωτομαγιάτικες «αγωνιστικές» συγκεντρώσεις εν μέσω καραντίνας και αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο ο λαός να πληρώσει ακόμα περισσότερα, επειδή το κόμμα θέλει να κάνει τα δικά του. Προφανώς οι «εργατικές διεκδικήσεις» είναι πάνω από τη δημόσια υγεία. Αυτή είναι «αστική διεκδίκηση» μάλλον, δεν πιάνεται.
Να που μάθαμε και κάτι καινούριο με αφορμή τον κορωνοϊό από το ΚΚΕ: Εκτός από την «αστική τάξη», την «αστική ευγένεια», την «αστική δημοκρατία», υπάρχει φαίνεται και η αστική συνήθεια του να ζεις…
