Από τις πρώτες ημέρες που εμφανίστηκε στον πολιτικό μας στίβο ο κομήτης Κασσελάκης, γράφαμε ότι αποτελεί προσωπική επιλογή Τσίπρα. Αφενός για να «καθαρίσει» το κόμμα από εκείνους που θεωρούσε ότι τον υπονόμευσαν και (ξανά) έχασε από τον Μητσοτάκη κι αφετέρου επειδή ήθελε έναν υπάκουο μεταβατικό πρόεδρο της αγέλης ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι ο ίδιος να επιστρέψει ως παράκλητος και με σχηματισμό/κόμμα που θα χωρούσε όλη ή Κεντροαριστερά.
Το πρώτο έγινε πράξη εν ριπή οφθαλμού. Τσακαλώτος, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης, Τζανακόπουλος και λοιποί νεοκομμουνιστές πήραν των ομματιών τους και έκοψαν δρόμο μυρωμένο.
Το δεύτερο δεν βγήκε. Ο Κασσελάκης αποδείχτηκε ότι δεν ήταν χειραγωγήσιμος. Δεν είχε μεν ιδέα από πολιτική κι ιστορία, ενώ έλεγε και πράγματα που έκαναν τους σταλινιστές της Κουμουνδούρου να υφίστανται συνεχείς αλλεργικές κρίσεις, ακούγοντας τον νεόφερτο να εισαγάγει στο κόμμα τους καπιταλιστικά δαιμόνια… Μόλις δε αμφισβήτησε το μεγάλο τιμονιέρη (όρα Τσίπρα) με τα μαύρα ταμεία, τον εκπαραθύρωσαν κλοτσηδόν.
Εκείνος λοιπόν, έφτιαξε κόμμα που δημοσκοπικά βρίσκεται 2-3 μονάδες πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ και χαλάει τη μανέστρα του Τσίπρα να γυρίσει με παρακάλια κι εν χορδαίς κι οργάνοις. Τώρα δε, με το βιβλίο του επιχειρεί κι ελιγμούς, που ίσως του αποβούν χρήσιμοι για το μέλλον. Υποσχόταν ότι θα κάνει λόγο για τα μαύρα ταμεία του ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα, αλλά δεν το έκανε. Είπε ότι θα το κάνει στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου του. Προφανώς δεν έχει στοιχεία ατράνταχτα, αφού αν τα είχε, τα ταμεία δεν θα ήταν μαύρα… Εκθέτει χοντρά και τον Πολάκη. Για τον οποίο ισχυρίστηκε ότι χρωστάει 90 χιλιάδες στον ΣΥΡΙΖΑ κι άλλες τόσες στην ΜΚΟ του κόμματος, την «Αλληλεγγύη» (φιλανθρωπικός οργανισμός).
Τα πράγματα λοιπόν, δεν πήγαν όπως τα είχε σχεδιάσει ο Τσίπρας. Ούτε μπόρεσε, ούτε μπορεί να επανέλθει στην πολιτική σκηνή ως καβαλάρης σε άσπρο άλογο, σε συνδυασμό φυσικά με τη μνήμη της κοινωνίας για τα ψέματα που είπε κι όσα δεινά προξένησε η κυβέρνησή του.
Σ’ αυτό συντελεί και η σχετική κομματική σταθερότητα που επιδεικνύει το ΠαΣοΚ, με συμπαγές κορμό και κοινό, έστω κι αν δημοσκοπικά πέφτει, όπως έδειξε κι η προχθεσινή έρευνα της ΟΡΙΝΙΟΝ. Αυτό το κοινό, επ’ ουδενί επιθυμεί οιαδήποτε συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συνολικά δε, το κοινό που θα μπορούσε να απευθυνθεί ο Αλέξης Τσίπρας και να τον παρακαλέσει να επιστρέψει για να… σώσει τον τόπο, είναι διασκορπισμένο και δείχνει μη ενοποιήσιμο.
Ο Τσίπρας λοιπόν, μπορεί να εμφάνισε τον Κασσελάκη ως χρήσιμο για να κάνει τη βρόμικη δουλειά και μετά να εμφανιστεί ο ίδιος ως παράκλητος, αλλά έχει αρχίσει να βιώνει μια πολιτική μοναξιά που δεν κατάφερε να προβλέψει. Ο άνθρωπος που εμφάνισε για να χειραγωγεί μέσω αυτού τον ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με άλλα, τον καθιστά συνταξιούχο της πρώτης γραμμής…
