Τα νέα μέτρα της κυβέρνησης κατά του κορονοϊού, όπως ανακοινώθηκαν την περασμένη Τρίτη, βρίσκονται στο σωστό δρόμο. Ο εμβολιασμός είναι ντε φάκτο υποχρέωση για κάθε Έλληνα και όχι απλά επιλογή, για αυτό και όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν πρέπει να έχουν επιτέλους ένα χειροπιαστό κόστος, χωρίς ταυτόχρονα να τους κάνει κάποιος το εμβόλιο με το ζόρι.
Στην Αριστερά, ωστόσο, δεν συμφωνούν με τα μέτρα, πράγμα εντελώς αναμενόμενο, γιατί δεν συμφωνούν ποτέ με οτιδήποτε κι αν λέει η κυβέρνηση (ακόμα κι αν κυβερνούν οι ίδιοι, αλλά ας μην πιάσουμε πάλι αυτή την κουβέντα). Τα μέτρα, λοιπόν, σύμφωνα με την Αριστερά, είναι διχαστικά. Έτσι γράφει και στη σχετική ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ, κι ένα δάκρυ κύλησε από το πορτρέτο του Άρη Βελουχιώτη στα γραφεία της Κουμουνδούρου για αυτόν τον τρομερό εθνικό διχασμό.
Αυτό το πολύ ενωτικό κόμμα, βλέπετε, δεν τα μπορεί με τίποτα αυτά τα διχαστικά… Εκτός κι αν αφορούν την πάλη των τάξεων, η οποία στη χώρα μας, πάντα κατά την Αριστερά, παραπέμπει στον ελληνικό εμφύλιο και την αιώνια υποτίθεται μάχη «αριστεροί βιοπαλαιστές εναντίον δεξιών βολεμένων»… Κι επειδή όταν είσαι αριστερός όλα έχουν να κάνουν με την πάλη των τάξεων – από το ζήτημα στο Αφγανιστάν μέχρι την κυριολεκτική πάλη, το ολυμπιακό άθλημα –, τελικά η αλήθεια είναι πως στην Αριστερά ξέρουν πολύ καλά από διχασμό, αρκεί να τον θέτουν με τους δικούς τους όρους.
Αυτό, αν πέσατε χθες στην Ελλάδα με αλεξίπτωτο και δεν γνωρίζετε πόσο διχαστικός ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, μπορείτε εύκολα να το διαπιστώσετε τώρα, που η Αριστερά ακυρώνει τον ίδιο της τον εαυτό στο θέμα των νέων μέτρων κατά του κορωνοϊού: Οι πολιτευτές της λένε ότι τα μέτρα είναι διχαστικά, ενώ παράλληλα κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν έκανε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό στις Ένοπλες Δυνάμεις και το ιερατείο της Εκκλησίας.
Οπότε, για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, εδώ φαίνεται πως αν η Αριστερά ήταν στην εξουσία σήμερα, δεν θα αντιμετώπιζε την πανδημία νομοθετώντας προς όφελος του εμβολιασμού των Ελλήνων, αλλά προς καλόπιασμα των επαγγελμάτων που βλέπει ως δεξαμενές ψήφων. Το πρόβλημά της δηλαδή δεν είναι ούτε η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών ούτε ο υποτιθέμενος διχασμός της κοινωνίας ανάμεσα σε εμβολιασμένους και μη. Είναι ότι δεν υπάρχει διχασμός ανάμεσα στους επαγγελματικούς κλάδους. Η αγαπημένη πάλη των τάξεων που λέγαμε…
Συνεπώς, με την αριστερή λογική, πρέπει να υποχρεωθούν σε εμβολιασμό οι στρατιωτικοί και οι παπάδες, αλλά όχι οι υγειονομικοί, οι εκπαιδευτικοί και οι φοιτητές και, στο ίδιο μοτίβο, γιατί να μην υποχρεωθούν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες σε ένα μίνι λοκντάουν…; Αφού όσοι είναι με την ελεύθερη αγορά είναι εχθροί του λαού και υποστηρίζουν το νεοφιλελευθερισμό που μας έφερε την πανδημία! Ένα άλλο προνομιακό πεδίο για την Αριστερά είναι ο καλλιτεχνικός χώρος, οπότε στα θέατρα θα έπρεπε να πηγαίνουν όλοι ελεύθερα. Ούτε εμβόλια ούτε τεστ ούτε τίποτα! Σημειωτέον, δεν είναι υπερβολές αυτά που γράφουμε. Αρχισυνδικαλιστής γιατρός, σύμφωνα με δήλωσή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θεωρεί ότι η κυβέρνηση τα έβαλε με τους ηθοποιούς επειδή τα νέα μέτρα αφορούν και τα θέατρα.
Εν κατακλείδι, η εξ αριστερών αντιπολίτευση που γίνεται στην κυβέρνηση για το θέμα της πανδημίας δεν έχει ούτε αρχή ούτε μέση ούτε τέλος, παρά είναι ένας αυτοαναιρούμενος αχταρμάς γεμάτος «όχι» και «αλλά». Όλο αυτό το μπέρδεμα – από το να χαϊδεύει τους αντιεμβολιαστές την ώρα που στελέχη της εμβολιάζονται μέχρι το να μπλέκει την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών με μη υγειονομικά κριτήρια –, η Αριστερά θα μπορούσε να το είχε αποφύγει αν είχε το «μυαλό» και την ελάχιστη αίσθηση υπευθυνότητας να καταφύγει στην εύκολη, πλην όμως ηθικά δέουσα λύση να επιδείξει πολιτική συναίνεση. Για υγειονομική κρίση μιλάμε, και μάλιστα πρωτοφανή, όχι για την κατάρτιση του προϋπολογισμού. Τώρα θα μου πείτε ότι η ελληνική Αριστερά πάει με την υπευθυνότητα και την συναίνεση, όσο πάει ο Αύγουστος με κασκόλ και μάλλινα γάντια. Δίκιο θα έχετε…
