Την ημέρα που η δημοσκόπηση της Opinion που έφερνε δεύτερο κόμμα του ΠαΣοΚ, έβλεπε το φως της δημοσιότητας, στο τέλος της πορείας του Πολυτεχνείου ήταν μια ομάδα στελεχών του ΠαΣοΚ που προσπαθούσε να ξεχωρίσει ανάμεσα στα «μπλοκ» του ΚΚΕ. Η ομάδα αυτή ήταν εντυπωσιακά παθιασμένη και φώναζε ένα σύνθημα: «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά, Δεξιά σημαίνει Ελλάδα πουλημένη».
Όποιοι τους έβλεπαν ή τους άκουγαν, απλά μειδιούσαν.
Συνειδητοποιούσαν το μεγάλο πρόβλημα του Ανδρουλάκη που έχει μεταφέρει σε ένα κόμμα που επιθυμεί να πάει μπροστά, να ξαναβρεί την αίγλη του και κυρίως να πείσει ότι είναι σύγχρονο. Τα ΠαΣοΚ θέλει να συναντήσει το αύριο και να πείσει ότι κτίζει για να γίνει εναλλακτική πρόταση εξουσίας, με δεδομένα και συνθήματα του ’70 και του ’80!
Είναι αυτό που λέει η κοινωνία: Έλεος!
Αναρωτιέται κάποιος αν στη Χαριλάου Τρικούπη πιστεύουν στα αλήθεια ότι θα επανέλθουν σε τροχιά εξουσίας με ζητήματα στα οποία ο Ανδρουλάκης επιδεικνύει εμμονές ή αναχρονιστικά συνθήματα, παντελώς αναντίστοιχα με την σημερινή πολιτική και κοινωνική κατάσταση.
Ξέρετε ποιο είναι το οξύμωρο; Ότι το ΠαΣοΚ δείχνει να προσπερνά τον ΣΥΡΙΖΑ σε δημοσκοπικό επίπεδο, αλλά ουδόλως μπορεί να απειλήσει την κυριαρχία της ΝΔ στο Μεσαίο/Κεντρώο χώρο. Μπορεί το ΠαΣοΚ να εμφανίζεται πια δεύτερο, αλλά ο πρόεδρός του μοιάζει με φτωχό επαρχιώτη στην Ομόνοια, ανήμπορος να δει την εποχή ή να οραματίσει τους Έλληνες, πλην του… Δουδωνή και της ηγετικής ομάδας του ΠαΣοΚ.
Ακόμη και για τους φευγάτους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠαΣοΚ του Ανδρουλάκη δεν αποτελεί επιλογή αλλά καταφυγή!
Μπορούν να κερνάνε γι αυτό στη Χαριλάου Τρικούπη; Ειδικά όταν εξακολουθητικά βλέπουν μπροστά τους και παντού τον Μητσοτάκη που τους έχει αλώσει; Κι όταν συντριπτικά ποσοστά ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ βλέπουν με θετική ματιά τον πρωθυπουργό;
Η αλήθεια είναι ότι ο Ανδρουλάκης κι οι δυο-τρεις της ηγετικής του ομάδας, βρίσκονται μπροστά σε διλήμματα. Αν στραφούν προς τα Αριστερά , μπορεί να «τσιμπήσουν» κάποιους «πασοκογενείς συριζαίους», αλλά θα δυσαρεστήσουν τους δικούς τους κεντρογενείς που δεν ήθελαν συστηματικά συνεργασία με την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν στραφούν προς το Κέντρο εκεί οι συγκρίσεις με τον Μητσοτάκη είναι καταλυτικές εις βάρος τους. Πώς θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν ψηφοφόρους και από τη ΝΔ και από τον ΣΥΡΙΖΑ; Και πώς αυτοί θα συστεγαστούν σ’ ένα κόμμα που θα μοιάζει ουράνιο τόξο;
Η πεποίθηση που υπάρχει ότι τις απαντήσεις μπορεί να τις δώσει μόνο μια ισχυρή και καταλυτική προσωπικότητα, δυσκολεύει το ΠαΣοΚ. Που δεν διαθέτει τέτοια σε ηγετικό επίπεδο. Κάποιοι ήδη άρχισαν να κοιτάνε στην πλευρά του νέου δημάρχου της Αθήνας, αλλά αυτός μέχρι στιγμής δεν έχει διοικήσει ομάδα περισσότερων των 4-5 ατόμων… Χώρια που ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε…
Όπως και νάναι, το μέλλον δεν συναντάται με … νεοπασόκους του…’70 ή του ’80. Ούτε με φράσεις του τύπου « «για να ξαναζήσει ο ελληνικός λαός ευκαιρίες δημιουργίας, αξιοπρέπειας και προοπτικής»…. Όταν αυτά, μάλιστα, δεν συνοδεύονται από όραμα και προοπτική.
Σε μια εποχή που η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό συμπαρατάσσεται με τον Μητσοτάκη, ο Ανδρουλάκης και το ΠαΣοΚ χρειάζονται τεκμηριωμένες προτάσεις, για ένα μέλλον καλύτερο και πιο σταθερό από αυτό που δημιουργεί και προσφέρει ο Μητσοτάκης.
Αυτό φυσικά δεν γίνεται με συνθήματα του τύπου …. «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»…. Ούτε με προσωπικές εμμονές…
