Ογκολογικό: Να μην οδηγηθεί η Δημόσια Υγεία στο «τελικό στάδιο»!
Αναστασία-Αικατερίνη Αλεξοπούλου *
Σκοπός του νομοσχεδίου για το Ογκολογικό Κέντρο Παίδων, που έφερε η Κυβέρνηση, είναι (υποτίθεται) «η δημιουργία ενός αυτοτελούς και υπερσύγχρονου δημόσιου φορέα παροχής υπηρεσιών υγείας, αφιερωμένου κατά τρόπο εμβληματικό, στην αποκλειστική φροντίδα και περίθαλψη των παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες». Επειδή, λοιπόν, το θέμα είνα εξαιρετικά σοβαρό και ευαίσθητο, αφού έχει να κάνει με τα παιδιά μας, ας δούμε κατά πόσο το κατατεθέν Σχέδιο Νόμου συμβάλλει όντως προς αυτή την κατεύθυνση…
Το μέγα ερώτημα είναι: Θέλουμε όντως Δημόσια Υγεία; Γιατί (πολύ φοβάμαι) ότι με τις διατάξεις του νομοσχεδίου ο δημόσιος χαρακτήρας της υγείας στην Ελλάδα υπονομεύεται! Και μάλιστα, όπως αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς, επειδή πρόκειται για ζήτημα που αφορά παιδιά και ανήλικους, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο σοβαρά και καθιστούν το Σχέδιο Νόμου ένα επικίνδυνο νομικό κατασκεύασμα, πρόπλασμα μελλοντικής ιδιωτικοποίησης της Υγείας στο σύνολό της. Κάτι σαν πείραμα, δηλαδή, για την καθιέρωση συστήματος υγείας που θα αφορά τους λίγους και θα αποκλείει τους πολλούς: τους μη έχοντες, τις ευάλωτες και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες…
Τι είναι, αλήθεια, αυτό το νομικό καθεστώς που διέπει το Ογκολογικό Κέντρο; «Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου», μας λέει το νομοσχέδιο. Και ρωτά πάλι κανείς, εύλογα: αφήνει αυτός ο ορισμός και μόνο το περιθώριο για περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών αυτών των παιδιών, οι οποίες ήδη είναι πληγωμένες από κάθε άποψη και τώρα βρίσκονται σε δεινή θέση ανασφάλειας και αβεβαιότητας για τη ζωή και την υγεία των παιδιών τους; Συμβαίνει αυτό, ναι ή όχι;
Βέβαια, η Κυβέρνηση αντιλέγει ότι οι υπηρεσίες που θα παρέχει το Κέντρο θα είναι «δωρεάν»… Αποκρύβοντας όμως, την ίδια στιγμή, ότι οι εν λόγω «δωρεάν» υπηρεσίες θα είναι, έτσι κι αλλιώς, ελάχιστες, κι αυτό επειδή πρόκειται για εξωτερικά ιατρεία και κλινικές. Όλες οι άλλες όμως υπηρεσίες, οι πιο κρίσιμες και νευραλγικές για τη ζωή του παιδιού, δεν θα είναι καθόλου δωρεάν! Αντίθετα, θα χαρίζονται πλέον στην περίφημη (όπως την αποκαλούν) «ιδιωτική πρωτοβουλία», με μόνο γνώμονα το κέρδος.
Έτσι όμως, όσοι γονείς δεν διαθέτουν τους πόρους, δεν θα μπορούν -κατά την κοινή λογική- να ανταπεξέλθουν. Και τα παιδιά τους, η συντριπτική δηλαδή πλειοψηφία των Ελληνόπουλων, στα μεταγενέστερα κρίσιμα στάδια, μετά τη διάγνωση της ασθένειας, θα αφεθεί κυριολεκτικά στο έλεος της τύχης: χωρίς περίθαλψη, χωρίς θεραπεία. Τα παιδιά αυτά θα είναι ολομόναχα στο λεγόμενο «τελικό στάδιο». Εκεί οδηγείται, δυστυχώς, η Υγεία.
Γι’ αυτό, εξάλλου, εμείς -η Ελληνική Λύση- τονίσαμε ότι όλοι οι ενδιαφερόμενοι, δηλαδή τόσο οι γονείς όσο και οι σχετικοί σύλλογοι και φορείς, είναι σαφώς αντίθετοι στον νομικό χαρακτήρα του Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου σε ό,τι αφορά το Ογκολογικό Κέντρο. Διότι η Κυβέρνηση έφερε την τελευταία σχεδόν στιγμή, και ενώ βαδίζουμε προς εκλογές, ένα νομοσχέδιο, το οποίο ιδιωτικοποιεί τον τομέα του παιδικού καρκίνου στην πατρίδα μας! Και ταυτόχρονα καταργεί τις, ομολογουμένως πιο ανθρώπινες, υποδομές που υπάρχουν έως τη στιγμή αυτή που μιλάμε, και οι οποίες δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στο ποιο παιδί έχει χρήματα για να πληρώσει τα νοσήλια και να ζήσει και ποιο δεν έχει.
Και, για να καταλάβουμε καλύτερα τι πάει να γίνει, ένα απλό παράδειγμα… Ξέρουν οι συντάκτες του νομοσχεδίου πόσα παιδιά ζουν και απολαμβάνουν σήμερα το αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή, χάρη στο σύστημα το οποίο θέλουν να καταργήσουν; Ας κοιτάξουμε αυτά τα παιδιά στα μάτια και ας αναρωτηθούμε: θα επιβίωναν άραγε, θα υπήρχαν σήμερα ανάμεσά μας, εάν ίσχυε και πριν αυτό που πάει τώρα να γίνει; Μιλάμε, συνεπώς, για ένα νομοσχέδιο-«Μολλώχ». Όπως στον αρχαίο θεό Μολλώχ της Ανατολής θυσίαζαν μικρά παιδιά, κατά τον ίδιο τρόπο στον 21ο αιώνα θυσιάζεται το μέλλον της χώρας μας, κι αυτό στον βωμό του υλικού κέρδους.
Κλείνοντας το άρθρο αυτό, θα αναφερθώ και στο άρθρο 7 του νομοσχεδίου, που τιτλοφορείται «Εποπτεία – Έλεγχος», και το οποίο από τη φύση του είναι ιδιαίτερα κρίσιμο και σοβαρό. Δεν μας λέει το άρθρο όμως το πλέον σημαντικό: Πώς ακριβώς θα γίνεται ο όποιος έλεγχος, και από ποιους; Δεν γίνεται καμία αναφορά στο λεγόμενο «πλαίσιο διενέργειας ελέγχων», που θεωρείται πάντοτε αυτονόητο σε παρόμοια νομοθετήματα. Γιατί άραγε; Είναι αυτή η έλλειψη τυχαία ή γίνεται σκόπιμα; Εγώ απλά διερωτώμαι. Κι αυτό, επειδή η ασάφεια ως προς τον έλεγχο και την εποπτεία του Ογκολογικού Κέντρου, που προωθεί το Σχέδιο Νόμου, έρχεται ακριβώς να επιβεβαιώσει τους φόβους μας ως προς την τελική στόχευση της Κυβέρνησης. Που είναι (δυστυχώς) η ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Υγείας και η ανεξέλεγκτη και φρενήρης δράση του κέρδους!
