Αποκαΐδια, τέφρα κι οσμή καπνού παντού… Μαυρίλα που σκοτεινιάζει την ψυχή, που θολώνει τον νου. “Σκότωσαν τα δέντρα μας”, θα μπορούσε να είναι ένας γλαφυρός λογοτεχνικός τίτλος για το κακό που βρήκε την πατρίδα μας.
Αυτή είναι η εικόνα που αποκομίσαμε, αντικρίζοντας τα καμένα της Αττικής. Εικόνα που στοιχειώνει τα όνειρά μας. Η χώρα μας αποτεφρώνεται από χέρια ανθελληνικά. Ο θάνατος της ελληνικής φύσης σε ζωντανή μετάδοση…
Θα μπορούσαμε, εν τούτοις, να αποφύγουμε τη νέα συμφορά για τη φύση μας. Σε έναν πλανήτη Γη, όπου αόρατα ιερατεία απεργάζονται μυστικά την “κλιματική αλλαγή”, η νεοελληνική πολιτεία βρέθηκε για πολλοστή φορά ανεπαρκής και μετεξεταστέα. Εδώ και χρόνια, κάθε καλοκαίρι, τα δάση μας κατακαίγονται, τα ιερά χώματά μας αργοπεθαίνουν κι ο αέρας μας γίνεται δηλητήριο από τα τοξικά. Πού είναι η δασοπροστασία; Πού είναι η αναδάσωση που κάθε τόσο κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων υπόσχονται; Όσο κι αν ο όλεθρος κι ο θρήνος, σήμερα, δεν επιτρέπουν την πολιτική κριτική, είναι να εξοργίζεσαι από την αδιαφορία των αρμοδίων.
Η έγνοια για το περιβάλλον είναι (πρέπει να είναι) διαρκής, όχι φτηνή δημαγωγία. Ξεκινάει από την ατομική παιδεία του καθενός, πέρα και πάνω από πολιτικές ιδεολογίες. Εδώ και δύο χρόνια -από τότε που με τίμησε ο λαός των βορείων προαστίων των Αθηνών- έχω φέρει στη Βουλή των Ελλήνων πολλές φορές το θέμα της πρόληψης των πυρκαγιών: να προστατεύσουμε τον φυσικό μας πλούτο, τα δέντρα μας, να μην ξαναζήσουμε άλλη τραγωδία πάνω στα καμένα! Αυτά τα δέντρα είναι η ψυχή μας, οι ρίζες τους είναι ρίζες του Ελληνισμού μας.
Οι Έλληνες δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από κανέναν. Μόνοι μας θα ξαναφτιάξουμε τον τόπο μας, όπως τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν, μέσα από τραγωδίες και προκλήσεις. Θα αναδασώσουμε ό,τι καταστράφηκε, θα φροντίσουμε τα δάση μας να είναι καθαρά, θα γεμίσουμε με πράσινο την Ελλάδα! Όχι, δεν φοβόμαστε τους εμπρηστές, γιατί τη χώρα μας θα την ξαναναστήσουμε.
Πολύ σωστά είχε πει ο νομπελίστας ποιητής μας, ο Οδυσσέας Ελύτης: “Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις”.
Θα δημιουργήσουμε απ’ την αρχή όλα όσα κάψατε! Την καμένη γη μας, θα την καλλιεργήσουμε ξανά!
*Η Αναστασία – Αικατερίνη Αλεξοπούλου είναι Βουλευτής Β1′ Βορείου Τομέα Αθηνών, με την Ελληνική Λύση.
