Την εβδομάδα που μας πέρασε ζήσαμε πάλι την ακραία βία από την αντιεξουσιαστική … εξουσία!
Ευέλπιδες ξυλοκοπήθηκαν, αστυνομικοί κινδύνεψαν να καούν ζωντανοί μέσα στο αστυνομικό τμήμα της Πεύκης από τις μολότοφ, ενώ ο γνωστός «Ρουβίκωνας» έκανε ντου στον Ευαγγελισμό και πήρε το νόμο στα χέρια του απειλώντας γιατρό ότι θα του σπάσει το κεφάλι!
Τάγματα εφόδου.
Όπως αυτό της οργάνωσης αναρχικών «Αντισπισιστικός Πυρήνας Σφυροφόρων Καταδρομέων», που επιτέθηκε με βαριοπούλες εναντίον του κρεοπωλείου «Ο Γιάννης» στα Εξάρχεια, επειδή ο ιδιοκτήτης του… είναι… σφαγέας ζώων.. της βιομηχανίας του κρέατος!!
Τι να πούμε τώρα; Τι;
Όλοι αυτοί οι περίεργοι τύποι, με την ανοχή της κυβέρνησης, σπάνε, καταστρέφουν, λεηλατούν κι αυτοαποκαλούνται αναρχικοί. Φορώντας κουκούλες οι περισσότεροι!
Για να δούμε τα πράγματα και να τα συζητήσουμε.
Από τα χρόνια της πιτσιρικαρίας μου, που διάβαζα και διαμόρφωνα σιγά σιγά τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, θυμάμαι ότι οι αναρχικοί ήταν εκ πεποιθήσεως εναντίον της βίας, επειδή τη θεωρούσαν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις δομές της εξουσίας. Απέρριπταν οποιαδήποτε συνεργασία ή σχέση με τον κοινοβουλευτισμό και προσέβλεπαν σε μια κοινωνική επανάσταση (αναρχοκολεκτιβιστές/αναρχοκομμουνιστές), σε γενικές και μεγάλες απεργίες (αναρχοσυνδικαλιστές) ή σε μια καθολική κοινωνική ανυπακοή προκειμένου να επέλθει η αναρχία. Οι εκδηλώσεις τους είχαν ως μενού τις πορείες, τις καθιστικές διαμαρτυρίες, τις απεργίες πείνας κι ήταν αποκηρυγμένες από τους ορθόδοξους κομμουνιστές που θεωρούσαν από τα χρόνια των μπολσεβίκων τις ιδέες τους ουτοπικές.
Η ουσία είναι ότι δεν έβγαιναν να σαβουριάζουνε τα ξένα μαγαζιά, ούτε να δέρνουν τον κόσμο!
Από την άλλη μεριά, οι συλλογικότητες – τέτοια χαρακτηρίζεται από τους κυβερνώντες ο «Ρουβίκωνας»- είχαν πάντα θετική έννοια στη βάση τους. Προϋπέθετε ιδεολογία, διάλογο, συνεργασία, μοιρασιά. Κι όχι, όπως σήμερα που είναι συνυφασμένες με καταλήψεις ή καταστροφές δημοσίων κι ιδιωτικών περιουσιών ή με απειλές ότι θα κόψουν χέρια και κεφάλια.
Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό. Αφού κατ’ αυτούς υπηρετούν ιδανικά και θέλουν να σώσουν τον κόσμο, γιατί φοράνε κουκούλες;
Είναι σαφές.
Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Δεν είμαι διόλου βέβαιος ότι η καταστροφή της ξένης περιουσίας μπορεί να σχετίζεται με την αγανάκτηση για τη φτώχεια και τα παιδάκια που πεινάνε στο δρόμο, αφού όταν αναγκάζεται να κλείσει μία επιχείρηση, επειδή την έχουν κάψει ή λεηλατήσει, απολύονται κάποιοι άνθρωποι και έτσι όλο και περισσότερα παιδάκια θα βρεθούν να πεινάνε στο δρόμο και τέλος πάντων, ποιο ακριβώς πρόβλημα λύνεται με τον τρόπο αυτό;
Οι «νεοαναρχικοί μπαχαλάκηδες» δεν φαίνεται να αρκούνται στις απλές καταστροφές· αν κρίνω από τούτα τα τελευταία «κατορθώματα», μοιάζει να νιώθουν την ανάγκη να δούνε και να μυρίσουν αίμα…
Τι άλλο να πω; Μπορεί να μη καταλαβαίνω.
Ίσως να έχει συμβεί κάτι κοσμοϊστορικό και να μην το έχω αντιληφθεί.
Αλλά, δεν γίνεται σε μια ευνομούμενη πολιτεία, να μην μου αρέσει ο τάδε δικηγόρος, ο δείνα επιχειρηματίας, ο αστυνομικός, ο στρατιωτικός και να βγαίνω με τις χατζάρες μου να τόν κάνω μαύρο, πώς να το κάνουμε; Δεν είναι ο νόμος νεροπίστολο στα χέρια πεντάχρονων, να βαράνε κατά το δοκούν κι όποιον πάρει ο χάρος! Πρέπει να υπάρχει ένα ελάχιστο ασφάλειας και σταθερότητας και για μας τους υπόλοιπους!
Κάποιοι προσπαθούν να δώσουν μία καλή δικαιολογία σε όλη τούτη την «αρματοσύνη» και χρησιμοποιούν προς τούτο την οικονομική κρίση, που είχε ως άμεσο αποτέλεσμα τη φτωχοποίηση συγκεκριμένων τάξεων. Δεν μου μοιάζει αρκετά καλό «πρόσχημα» όταν, απ’ την άλλη, ταυτόχρονα αφήνονται ελεύθερα κακοποιά στοιχεία του κοινού ποινικού εγκλήματος και οι πράξεις τους αντιμετωπίζονται με επιείκεια ή και συγχωρούνται εντελώς, για να μην πω ότι πριμοδοτούνται και με θεσούλες στο δημόσιο!
Δεν ξέρω τι μόδα είναι αυτή με τις απονομές χάρητος τώρα τελευταία, ομολογώ δεν θυμάμαι ξανά να γίνονται τόσες.
Ωστόσο, να τα λέμε αυτά: Ετούτη η κυβέρνηση έχει ανάγει την εξυπηρέτηση πελατών σε Τέχνη, οπότε τίποτα πια δεν με εκπλήσσει…
Όταν ένας έμπορος ναρκωτικών, δηλαδή κάποιος που πλουτίζει μέσω του θανάτου νέων ανθρώπων, όχι μόνο παίρνει χάρη, αλλά διορίζεται κιόλας σε καλή δουλίτσα σε ΔΕΚΟ της περιοχής του, μοιάζει να μην ευθύνεται και τόσο η φτωχοποίηση των τάξεων για το χάσιμο της μπάλας…
Και δεν με νοιάζει τι ευθύνεται, όταν η μπάλα έχει πια χαθεί…
Δεν μου είναι καθόλου προφανές γιατί πρέπει να θυμάμαι να καυγαδίζω μόνο κάθε χρόνο τέτοιες μέρες για το ποιος δικαιούται να κρατάει τη σημαία μου στην παρέλαση, αντί να βγαίνω και να καυγαδίζω κάθε μέρα για το ότι αθώος κοσμάκης γίνεται παράπλευρη απώλεια στο γούστο του καθενός.
Έλεος πια, εσείς Αριστεροί της κυβέρνησης κι αντιεξουσιαστές φίλοι τους της εξουσίας…
