Η Διεθνής Ημέρα Κώφωσης και Τυφλότητας υπενθυμίζει τη θεσμική υποχρέωση για ουσιαστική ισότητα και καθολική συμμετοχή.
Είναι μια ημέρα απολογισμού για τα κενά που παραμένουν και τα δικαιώματα που δεν έχουν ακόμα διασφαλιστεί. Σε μια δημοκρατία, η πρόσβαση στην ενημέρωση, στην εκπαίδευση, στην εργασία και στον πολιτισμό δεν μπορεί να είναι προνόμιο των λίγων, αλλά όρος ελευθερίας για όλους.Οι συμπολίτες μας με αναπηρία όρασης και ακοής εξακολουθούν να ζουν σε ένα περιβάλλον που δεν τους περιλαμβάνει. Στερούνται βασικά δικαιώματα, από την προσβασιμότητα στην πληροφόρηση και τις δημόσιες υπηρεσίες, μέχρι την αυτονομία στις μετακινήσεις και την ουσιαστική ένταξη στην εκπαίδευση, την εργασία και τον πολιτισμό. Η εκπαίδευση στην κινητικότητα, η διερμηνεία στη νοηματική, η ψηφιακή προσβασιμότητα, οι υπηρεσίες υποστήριξης, όλα παραμένουν αποσπασματικά, ελλιπή ή παντελώς ανύπαρκτα.
Η Ελλάδα βρίσκεται ουραγός στην απασχόληση των ατόμων με αναπηρία, με την κοινωνική και θεσμική αορατότητα να αναπαράγεται μέσα από τη σιωπή της Πολιτείας. Η ισότιμη ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ύπαρξη ισχυρών δημόσιων πολιτικών και δομών.
Η Πολιτεία οφείλει να εγγυάται την παροχή επαγγελματικής κατάρτισης, εξατομικευμένης κοινωνικής υποστήριξης και προσβάσιμων, αξιοπρεπών θέσεων εργασίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάπτυξη της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας αποτελεί σημαντικό και συμπληρωματικό εργαλείο, το οποίο όμως δεν μπορεί να λειτουργεί απομονωμένα ή να υποκαθιστά το κράτος πρόνοιας.
Αντιθέτως, χρειάζεται να ενισχύεται μέσω θεσμικών παρεμβάσεων και χρηματοδοτικών εργαλείων, στο πλαίσιο ενός συνολικού σχεδιασμού που στοχεύει στη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, της ισότητας ευκαιριών και της πλήρους κοινωνικής συμμετοχής όλων των πολιτών. Αν δεν δημιουργηθούν δημόσιες δομές που να προσφέρουν επαγγελματική κατάρτιση, κοινωνική υποστήριξη και θέσεις εργασίας για ανθρώπους με αναπηρία, κάθε πολιτική ένταξης θα παραμένει κενή περιεχομένου.Αλλά το κρίσιμο ζητούμενο δεν είναι μόνο η αποκατάσταση «παροχών». Είναι η εξασφάλιση αξιοπρεπούς και ανεξάρτητης ζωής. Είναι η μετάβαση από μια αντίληψη φιλανθρωπίας, σε μια κοινωνία ισοτιμίας. Στο ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής πιστεύουμε ότι το δικαίωμα στην αυτονομία, στην εκπαίδευση, στη συμμετοχή και στην εργασία είναι θεμέλια της δημοκρατίας. Και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ώστε να γίνει πράξη το αυτονόητο: η αναπηρία να μην είναι λόγος αποκλεισμού αλλά αφετηρία θεσμικής ισοτιμίας.
