Είναι συνεπής η κίνησή του. Όπως τότε που εγκαινίασε το μετρό της Θεσσαλονίκης με τους μουσαμάδες κι έσκυβε κιόλας να δει αν έρχεται ο συρμός, αυτή τη φορά πήγε σε πραγματικό γιαπί. Ο Αλέξης Τσίπρας που ρωτούσε «τι ώρα θα πετάξουν το πρωί τα αεροπλάνα;» την ώρα που ήδη μύριζε καμένη σάρκα στο Μάτι, τώρα έκανε περίπου το ίδιο πηγαίνοντας σε άλλο κτίριο από εκείνο που είναι εγκατεστημένο το σύστημα τηλεδιοίκησης στον σταθμό της Λάρισας. Αν πήγαινε στο σωστό κτίριο, δίπλα, δεν θα ήταν ο Αλέξης Τσίπρας που επιχειρεί πάλι με ψέματα να δημιουργήσει αντιπολιτευτικό αφήγημα.
Έχουμε ξαναπεί, ότι αν ο Μητσοτάκης ήθελε ν’ απαντά με χιούμορ κάθε φορά που ο Τσίπρας κάνει γκάφες ή έστω απευθύνεται σ’ ένα κοινό που φορά παρωπίδες στην αλήθεια, τότε θα του έστελνε λουλούδια!
Η Δευτέρα, προχθές, ήταν τραυματική για τον ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρεί σπέκουλα επάνω στους τάφους. Κι ήταν τραυματική όχι μόνο από όσα ακούστηκαν στη Βουλή, αλλά κι από τις συμπεριφορές των Σπίρτζη, Ραγκούση, Γιαννούλη και Κατρούγκαλου, που θύμισαν τη ρήση Βενιζέλου για τον εκτσογλανισμό της πολιτικής από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν τραυματική και για έναν ακόμη λόγο. Ο Τσίπρας, ο άνθρωπος που θέλει να ξαναγίνει πρωθυπουργός, πήγε στη Λάρισα και έπαιξε το θέατρο της Δευτέρας, παραπλανώντας σκοπίμως τον ελληνικό λαό. Πήγε σ’ ένα κτίριο γιαπί που ετοιμάζεται τώρα για να παραδοθεί τον Σεπτέμβριο κι έκανε δηλώσεις μπροστά σε κάμερες που είχε καλέσει η Τσαπανίδου, με ξεναγό ένα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ από την Ξάνθη, που δούλευε στον ΟΣΕ αλλά είναι συνταξιούχος από το 2010!!!
Είναι απίστευτο! Πήγε κι είπε και πάλι συνειδητά ψέματα. Παρουσιάζοντας ένα γιαπί ως το δήθεν… υπάρχον κέντρο, που … δήθεν είχε εγκαταλείψει η κυβέρνηση.
Είναι απίστευτο! Ο Αλέξης Τσίπρας άκουσε μόλις 20 ημέρες τους επικοινωνιολόγους Λούλη και Μαύρο που προσπαθούσαν να τον πείσουν να γίνει… Κεντρώος! Άντεξε μόλις 20 ημέρες, όσες ήταν κι οι ημέρες σιωπής του Πολάκη. Μα του ήταν άβολο και τον τον έσφιγγε το κοστούμι της μετριοπάθειας και της επιχειρηματολογίας. Και το πέταξε.
Δεν γνωρίζω αν το θέατρο της Δευτέρας στη Λάρισα ήταν καλύτερο έργο από το Μάτι ή τους μουσαμάδες στη Θεσσαλονίκη. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι ένα θέατρο στα αποκαΐδια τραγωδιών θα μπορούσε να θεωρηθεί μια μέγιστη έκφανση αμοραλισμού, αισχρής προπαγάνδας κι εξαπάτησης της κοινωνίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας έγινε ξανά Τσίπρας στο γιαπί της Λάρισας. Δεν του πάει το Κέντρο, το έδειξε πάλι, όπως το είχε δείξει με την κωμωδία επιστροφής Πολάκη. Κι αν αυτό συνέβη επάνω σε φρεσκοσκαμμένους τάφους, δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα σκαρφιστούν ακόμη στην Κουμουνδούρου, στον δρόμο προς τις εκλογές.
Ομολογώ, ότι θέλω να πιστεύω ότι η θυμωμένη ή και οργισμένη κοινή γνώμη, θα κατανοήσει τι πραγματικά επιδιώκουν συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις κι εξωπολιτικοί παράγοντες…
