Λίγο μετά τη συνάντηση του Νίκου Κοτζιά με τον Ρώσο ομόλογό του πριν μια εβδομάδα, τον ακούσαμε να λέει ότι τώρα που λύθηκε το Σκοπιανό, έχουν σειρά να επιλυθούν οι εκκρεμότητες με την Αλβανία και μάλιστα… πριν πάει …διακοπές.
Η ευχή που αρχικά θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να πάει όσο το δυνατόν γρηγορότερα διακοπές (ίσως και διαρκείας), προκειμένου να μη ζήσει πάλι η ελληνισμός όσα προκάλεσε η τραγική συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ με τους Σκοπιανούς, όπου ανερυθρίαστα κι ανιστόρητα τους αναγνώρισε μακεδονική γλώσσα κι εθνικότητα.
Τώρα, η κυβέρνηση, ισχυρίζεται ότι κλείνει –και δη βιαστικά- ζητήματα δεκαετιών.
Μα για να μένουν «ανοικτά» και να μη τα έχουν κλείσει όλοι οι προηγούμενοι, δεν μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο, πέραν του ότι αρνούνταν να ενδώσουν στις διεθνείς πιέσεις αλλά και στις απαιτήσεις των γειτόνων. Όμως, η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, δεν έχει κανένα πρόβλημα να υποχωρεί και να προχωρεί σε ετεροβαρείς συμφωνίες.
Με την Αλβανία βρισκόμαστε ακόμη τυπικά σε εμπόλεμη κατάσταση. Συμφωνούμε όλοι ότι αυτό έχει ξεπεραστεί από την ίδια την ζωή και πρέπει ν’ αρθεί και τυπικά.
Πώς όμως; Με δικές μας παραχωρήσεις, υποχωρήσεις και ταπεινώσεις;
Προσέξτε:
Η Ελλάδα, είχε ήδη υπογράψει με την Αλβανία (2009) συμφωνία για το ζήτημα των θαλασσίων ζωνών (ΑΟΖ), την οποία οι Αλβανοί αναίρεσαν, κατά πρωτοφανές τρόπο στα παγκόσμια διπλωματικά χρονικά.
Κι ο Κοτζιάς, με την ανοχή του Καμμένου, συζητά το θέμα από την αρχή, προκειμένου ν’ αμβλυνθούν, λέει οι διαφορές και να κλείσει το ζήτημα!!! Κι όμως, είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχε απαντήσει προσφάτως στη Βουλή (στη Ντόρα Μπακογιάννη) ότι δεν θα λάβει υπόψιν του (στις διαπραγματεύσεις) την απόρριψη της συμφωνίας από τους Αλβανούς.
Τι άλλαξε, άραγε, κι αναθεώρησε την άποψή του και ξεκίνησε συζήτηση εκ του μηδενός;
Προσέξτε:
Η Αλβανία, με ισχυρούς δεσμούς του ηγέτη της Ράμα, με την Τουρκία και τον Ερντογάν, αμφισβητεί (προφανώς με τουρκικές υποδείξεις) την επήρεια των διαπόντιων νησιών και ζητά νέα οριοθέτηση!!!
Ποια είναι τα διαπόντια νησιά; Είναι το σύμπλεγμα των 11 νησιών και νησίδων βόρεια και βορειοδυτικά της Κέρκυρας, στο δυτικότερο σημείο της ελληνικής επικράτειας.
Αν ανοίξουμε, λοιπόν, συζήτηση γι αυτά, όπως φαίνεται ότι κάνει το υπουργείο Εξωτερικών κι η ελληνική κυβέρνηση, δημιουργούμε τετελεσμένο στις… απαιτήσεις της Τουρκίας στο Καστελόριζο.
Ο υπουργός Εξωτερικών, είχε διαβεβαιώσει τη Ντόρα Μπακογιάννη στη Βουλή ότι δεν συζητά θέματα της ΑΟΖ, παρά μόνο «τεχνικά».
Τι άλλαξε άραγε και ξεχάστηκε ο όρος «τεχνικά» και τώρα συζητά εκ του μηδενός; Και δη την ώρα που οι Αλβανοί ισχυρίζονται ότι η νέα ελληνική ΑΟΖ που θα οριοθετηθεί θα είναι μικρότερη από τη συμφωνία του 2009;
Προσέξτε, είναι κι άλλο.
Η Ελλάδα, φέρεται διατεθειμένη ν’ άρει το καθεστώς του εμπολέμου με την Αλβανία. Ως σκέψη, όπως προείπαμε ακούγεται σωστή κι αναγκαία.
Πώς όμως; Όταν η Αλβανία θέτει συνεχώς το χωρίς καμιά υπόσταση ζήτημα της Τσαμουριάς; Δηλαδή της περιοχής της Ηπείρου στη Θεσπρωτία;
Οι πληροφορίες από την Αλβανία (αφού εδώ στην Ελλάδα όλα γίνονται εν κρυπτώ, όπως στο σκοπιανό ζήτημα) αναφέρουν ότι επιχειρείται συσχετισμός της Βορείου Ηπείρου με την Τσαμουριά.
Μα η Ελλάδα, δεν θέτει εδώ κι ένα αιώνα ζήτημα Βορείου Ηπείρου (παρότι με το πρωτόκολλο της Κέρκυρας, το 1914, είχε καθοριστεί ως ανεξάρτητη κρατική οντότητα) κι αυτή υπάρχει μόνο στο συλλογικό υποσυνείδητο. Αντιθέτως, το ανύπαρκτο θέμα της Τσαμουριάς «ζει και βασιλεύει» στη φαντασία και στην αλυτρωτική πολιτική του αλβανικού κράτους για τη Μεγάλη Αλβανία.
Επιπλέον, στη Βόρειο Ήπειρο υπάρχει αναγνωρισμένη ελληνική μειονότητα, ενώ αντιθέτως δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο για την… Τσαμουριά και τους… Τσάμηδες.
Πώς, λοιπόν, καθόμαστε και τα συσχετίζουμε; Και μάλιστα τόσο ετεροβαρώς;
Προσέξτε κάτι ακόμη:
Οι ίδιες πληροφορίες από τα Τίρανα αναφέρουν ότι οι Αλβανοί ζητούν επιτακτικά ν’ αλλάξουμε τα βιβλία της ιστορίας μας.
Η δε Αλβανική τηλεόραση δείχνει Αλβανούς να ευχαριστούν τη Μέρκελ για τις προσπάθειές της να μπει η χώρα τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση!
Προσέξτε κι άλλο:
Οι Αλβανοί ισχυρίζονται ότι ο Νίκος Κοτζιάς τους διαβεβαίωσε ότι συμφωνεί ν’ αποδώσει η Ελλάδα, ως μεσεγγυούχος, τις περιουσίες Αλβανών που δημεύθηκαν με την κήρυξη του εμπολέμου με την Αλβανία το 1940-41. Οι περιουσίες αυτές, που τοποθετούνται κυρίως στα Γιάννινα, τη Θεσσαλονίκη και σε ορισμένες περιοχές της Θεσσαλίας, έχουν περιέλθει στην κατοχή Ελλήνων κι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών …συμφωνεί να επιστραφούν!
Προσέξτε κι ένα παράδοξο:
Ειδικά στο ζήτημα της ΑΟΖ οι Αλβανοί δεν δείχνουν να βιάζονται κι εμφανίζονται άκρως προβληματισμένοι παρά το γεγονός ότι η ελληνική πλευρά δέχθηκε να συζητήσει από το σημείο μηδέν. Έτσι, δημιουργείται το παράδοξο φαινόμενο να βιάζεται η ελληνική κυβέρνηση για να κλείσει το θέμα, την ώρα που οι Αλβανοί κρατούν επιφυλάξεις ως προς τον χρόνο, αφού θεωρούν ότι οι πιθανότατες αντιδράσεις στην Ελλάδα θα δημιουργήσουν προβλήματα στη συμφωνία. Πολύ περισσότερο αφού δεν έχουν κοπάσει ακόμη οι αντιδράσεις για τους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης στο Σκοπιανό.
Μ’ αυτά και πολλά άλλα, προκύπτουν ερωτήματα:
- Για ποιον λόγο βιάζονται τόσο ο Τσίπρας, ο Κοτζιάς κι ο Καμμένος;
- Μπορεί τα εθνικά θέματα ν’ αποτελούν ζητήματα εκλογικών σχεδιασμών της κυβέρνησης και θέλει να τα έχει κλείσει πριν το φθινόπωρο;
- Γιατί, πάλι, όλες οι διαπραγματεύσεις σε ένα σοβαρό εθνικό ζήτημα, γίνονται εν κρυπτώ;
- Μπορούμε να εμπιστευόμαστε την κυβέρνηση όταν το «αίμα» των εθνικών συμφερόντων ρέει ζεστό ακόμη από την επώδυνη συμφωνία των Πρεσπών;
