Δεν υπάρχει σώφρων άνθρωπος που να μη κατανοεί ότι οι αποκρατικοποιήσεις αποτελούν κορυφαίο ζήτημα για τον τόπο, προκειμένου να βρει τον δρόμο προς την ανάπτυξη.
Κι είναι τουλάχιστον περίεργο ότι η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, άλλα λέει στο εσωτερικό της χώρας κι άλλα στο εξωτερικό.
Περίεργο είναι ακόμη, ότι οι κυβερνητικοί δείχνουν ότι δεν έχουν καν τσίπα στο ψέμα και στο παραμύθι.
Όπως ο Σκουρλέτης. Που ενώ ο ίδιος έχει υπογράψει την πώληση του 17% της ΔΕΗ, βγαίνει και δηλώνει ότι αυτό δεν θα γίνει!
Κι όχι μόνο αυτός. Ο Σπίρτζης, ο Δρίτσας κι ένα σωρό άλλοι κλαίνε και οδύρονται για τις πωλήσεις αεροδρομίων και λιμανιών, τη στιγμή που εκείνοι τις έχουν υπογράψει. Για να ακούει το πόπολο που έχει στο dna του τον κρατισμό και να τρέχει να τρώει το σανό του…
Την ίδια στιγμή, το είδαμε και χθες, η κυβέρνηση προχώρησε στην προστασία από ποινικές και αστικές ευθύνες, των εμπειρογνωμόνων που κάνουν τις εισηγήσεις στο πλαίσιο του νέου υπερ-Ταμείου, και η οποία ψηφίστηκε χθες βράδυ με ρύθμιση σε άσχετο νομοσχέδιο του υπ. Δικαιοσύνης. Κάτι που ήταν απαίτηση των δανειστών.
Αυτό το ζήτημα ήταν κομβικής σημασίας δεδομένου ότι δημιούργησε τεράστια προβλήματα στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι τις ημέρες εκείνες ένας ανακριτής είχε καλέσει έξι εμπειρογνώμονες του ΤΑΙΠΕΔ (μεταξύ των οποίων και τρεις ξένους, έναν Ισπανό, έναν Ιταλό και έναν Σλοβάκο) που αντιμετώπιζαν κατηγορία απιστίας σε βαθμό κακουργήματος για την υπόθεση πώλησης και εκμίσθωσης 28 ακινήτων του ελληνικού Δημόσιο. Κι είχε σηκωθεί μέγας αχός.
Από τότε, εκκρεμούσε η ψήφιση αυτού του νόμου, όπως κι έγινε. Κι ας λένε άλλα στους ιθαγενείς σανοφάγους.
Η κυβέρνηση και τα στελέχη της λοιπόν, μπορεί να κλαίνε και να οδύρονται μπροστά στις κάμερες, αλλά είναι τα πια υπάκουα μαθητούδια μπροστά στους δανειστές. Πετάνε κι αυτά τα αστεία «για όλα φταίνε οι άλλοι» και νομίζουν ότι καθάρισαν….
Επαναλαμβάνουμε: Είναι οι άνθρωποι που άλλα λένε εκτός συνόρων κι άλλα στο εντός. Κυβέρνηση …Ιανός!
Και τα ερωτήματα είναι εύλογα:
Αφού αποτελεί δέσμευση (που η σημερινή κυβέρνηση ανέλαβε) το «ακαταδίωκτο» των εμπειρογνωμόνων του νέου υπερ-Ταμείου, πώς μπορεί να μην αποτελούν δέσμευση οι συμφωνημένες και εγκεκριμένες αποκρατικοποιήσεις; Και ποιος χάνει από τα εμπόδια που θέτουν όλοι αυτοί οι ιδεοληπτικοί υπουργοί, πλην όλων ημών;
Να πούμε κι ένα τελευταίο;
Πώς είναι δυνατόν να έχουν υπογράψει το επιχειρησιακό σχέδιο του ΤΑΙΠΕΔ ο Τσακαλώτος, ο Σταθάκης, ο Δραγασάκης, ο Χουλιαράκης και σχεδόν ταυτοχρόνως να βγαίνουν και να το αμφισβητούν σχεδόν όλοι οι άλλοι;
Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
