Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Αλεξάνδρεια, 11/10/2017
Συρόπουλος Δημήτριος Προς Δήμαρχο:
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αλεξάνδρειας Παναγιώτη Γκυρίνη
Πρόεδρος Σχολικής Επιτροπής Δευτεροβάθμιας
Εκπαίδευσης Δ.Αλεξάνδρειας
Κύριε Δήμαρχε, Αρχίζοντας από το τέλος του εγγράφου που μας στείλατε, με θέμα «Λειτουργία Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας και Σχολικών Επιτροπών» και πριν ανακαλέσουμε στη μνήμη μας μερικά από αυτά που λέγαμε στη διακήρυξη της παράταξης «ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ», σας θυμίζω ότι εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου σας έχω υποβάλει την παραίτηση μου από τη θέση του Προέδρου Β/βάθμιας Σχολικής Επιτροπής, που για άγνωστους λόγους σε μένα, δεν την κάνατε αποδεκτή.
Ωστόσο, εξυπακούεται ότι υποβάλλεται αμετάκλητα μαζί με τον διαχωρισμό της θέσης μου από την παράταξη, την οποία μαζί φτιάξαμε με εντιμότητα, συντροφικότητα, αλληλεγγύη και ίσως- ίσως μερικοί από εμάς- και καλές προθέσεις, επειδή προσωπικά αισθάνομαι την συνευθύνη της «ΩΡΑΣ ΕΥΘΥΝΗΣ», την οποία δυστυχώς προδώσαμε. Το πρόγραμμα του συνδυασμού «ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ» του 2014 που επικαλείστε, ευτυχώς ήταν αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, δυστυχώς όμως κατέληξε μέχρι σήμερα ως ξένο σώμα, σε απολίθωμα, και θα ήταν απορίας άξιο γιατί σήμερα το θυμηθήκατε αν δεν προέκυπτε ανάγλυφα αυτό το γιατί. Γιατί, εκτός από τα 36 αναπάντητα «γιατί» ενός επίσης προβληματισμένου Προέδρου Τοπικής Κοινότητας, όπως προκύπτει από την διαδρομή των 36 μηνών που περάσαμε, εκείνο που υποστηρίζαμε τότε, πως τάχα «καταργούμε τις καθεστωτικές συμπεριφορές», φαίνεται ότι ήταν το πρώτο που ξεχάσαμε.
Μάρτυρες σ’ αυτό αφενός οι παραιτήσεις πρωτοκλασάτων στελεχών, που χωρίς την συμμετοχή τους η «ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ» θα ήταν ένα «ανεύθυνο συνονθύλευμα» και αφετέρου οι πολιτικάντικες παλινδρομήσεις κακομαθημένου ανεύθυνου τριτοκλασάτου που την μια παραιτείται λούζοντας τον δήμαρχο με ανοίκειες προσβολές και την άλλη επιστρέφει με απαιτήσεις- απορίας άξιο είναι το γιατί- και πετυχαίνει να στοχοποιεί αυτούς που, όπως υποστηρίζατε μέχρι χθες εσείς κύριε Δήμαρχε, προσπαθούν και τα καταφέρνουν να λύνουν τα προβλήματά του τόπου που αφορούν τον τομέα ευθύνης που εσείς αναθέσατε, δημιουργώντας έτσι «αντιπάλους» προφανώς μέσα από «ανταγωνισμό» για να έχει λόγο ύπαρξης ο κύριος τίποτα. Για την τραγική κατάσταση που επικρατεί στο δήμο μας είναι βέβαιο ότι φταίνε αρκετά πράγματα, γιατί όπου κυριαρχεί το ανθρώπινο στοιχείο υπάρχει πάντα μια χαμένη αλήθεια.
Και βέβαια, δεν αναφέρομαι στα διαδικαστικά των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) όπως είναι οι Σχολικές Επιτροπές, καθώς όπως εξήγησα με έγγραφό μου, το οποίο δεν έτυχε καμιάς αμφισβήτησης, αυτά είναι λυμένα διά νόμου. Αναφέρομαι όμως στην εγωπάθεια, τον ναρκισσισμό και την αμετροέπεια αυτού που χωρίς να δικαιούται, συντάσσει εισηγήσεις με κατηγορίες «περί ατασθαλιών» τις οποίες όποιος δεν έχει ελαστική συνείδηση, δεν πρόκειται να δεχτεί.
Άρα, εδώ, ενώ υπάρχει και εσείς αποδέχεστε, σημαντικός και ουσιαστικός λόγος, δεν προκύπτει παράλληλα καλή διάθεση, πράγμα που ένας ηγέτης , ένας αρχηγός παράταξης αντιλαμβάνεται εξ αρχής και αποδίδει γρήγορα και αποφασιστικά το δίκαιο όπου ανήκει, και τις ευθύνες εκεί που αναλογούν. Δεν είναι χαρακτηριστικό ενός ηγέτη, ούτε να κινείται μεσοβέζικα, ούτε κατευναστικά για να είναι και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος. Ασφαλώς, τα γεγονότα αλλάζουν και βέβαια η πραγματικότητα- καθώς ανανεώνεται διαρκώς- τείνει να παραπλανήσει εκείνον που την παρατηρεί.
Έτσι, ενώ στις εκλογές θέσαμε υποψηφιότητα ως «ανεξάρτητοι», όταν άνοιξαν οι πύλες της εξουσίας αρκετοί ξεχύθηκαν φορτωμένοι απληστία, αλαζονεία και ασίγαστο πάθος για τα πρωτεία. Έγιναν «απόλυτα εξαρτημένοι» από την υποκρισία, τα προσωπικά οφέλη, τις πελατειακές σχέσεις, το παρασκήνιο κομμάτων, τις συναλλαγές, και κοντέψαμε να γίνουμε, αν δεν γίναμε κιόλας, ένα χωνευτήρι ανίκανων λειτουργών. Και ευτυχώς, που δεν υπάρχει αντιπολίτευση γιατί θα γινόμασταν και η χλεύη των αντιπάλων. Επειδή όσοι θέλουν να είναι πιστοί στις αρχές της διακήρυξης του συνδυασμού και στις αρχές της αξιοπρέπειας, χωρίς να εναλλάσσουν συνέχεια τους ρόλους του κατήγορου και του υμνητή, χωρίς εκβιασμούς και βουτιές στη διαφθορά, είναι βέβαιο ότι δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους. Ούτε δέχονται μάχες παρασκηνίου, και άρα αποποιούνται το ότι για κάποιους η εκπροσώπηση της εξουσίας είναι εξαίρεση, γιατί για αυτούς τους λίγους δεν είναι εξαίρεση, είναι κανόνας προσφοράς και όχι απολαβών, είναι εν τέλει κανόνας ζωής, ο οποίος δεν επιδέχεται κανέναν συμβιβασμό.
Θα τελειώσω αποχαιρετώντας την όποια μικρή μου προσφορά στα του δήμου με τις «Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια.» του Μπρεχτ, που άλλοι μας έγραψαν στο προεκλογικό μας φυλλάδιο: «Για αυτούς που γράφουν, έχει σημασία να πετύχουν τον σωστό τόνο της αλήθειας», κύριε Δήμαρχε.
