Στα πρόσφατα συλλαλητήρια κατά των εμβολιασμών, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, υπήρχε ένας ξεκάθαρα ακροδεξιός χαρακτήρας. Έγινε πολύς λόγος – και δικαιολογημένα – για τα ράσα, τις εικόνες της Παναγίας και την έντονη χρυσαυγίτικη παρουσία και στις δύο εκδηλώσεις και σε αυτόν τον λόγο, αναμενόμενα, πρωτοστάτησε η Αριστερά. Ωστόσο, η αντίδρασή της δεν είχε στόχο να τα βάλει με τους ακροδεξιούς αντιεμβολιαστές, αλλά να βγάλει την ουρά της απ’ έξω. Βλέπετε, στην Αριστερά, όπως έχουμε ξαναπεί, έχουν τεράστιες ευθύνες τόσο για τον αντισυστημισμό της πλατείας που καλλιεργείται στη χώρα εδώ και δεκαετίες, όσο και για το αντιεμβολιαστικό κίνημα ειδικότερα.
Για την ακρίβεια, στην Ελλάδα το ζήτημα που λέγεται «άρνηση στο εμβόλιο», σε θεσμικό επίπεδο, αφορά σχεδόν αποκλειστικά την Αριστερά, πράγμα που την κάνει μεγαλύτερο εμπόδιο στην εμβολιαστική εκστρατεία από ό,τι την Ακροδεξιά. Για την Ακροδεξιά τα πράγματα στη χώρα μας είναι ξεκάθαρα. Και μόνο που η ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής είναι στη φυλακή, μπορούμε να θεωρούμαστε ως κοινωνία αρκούντως συνειδητοποιημένοι για τους κινδύνους της συγκεκριμένης ιδεολογίας, τουλάχιστον για την ώρα. Ίσως για αυτό και οι ακόλουθοί της είναι τόσο εξόφθαλμα ακραίοι… Στην απελπισία της να γίνει και πάλι επίκαιρη, η Ακροδεξιά δεν αρκείται πια στην αντιμεταναστευτική της ατζέντα και καλωσορίζει στους κόλπους της τις πιο ανόητες θεωρίες συνωμοσίας, καθιστώντας έτσι την άρνησή της στην πραγματικότητα απόλυτη και εύκολα εντοπίσιμη. Η άρνηση της Αριστεράς στην πραγματικότητα, από την άλλη, έχει πιο ήπια χαρακτηριστικά, πιθανώς λόγω της ευρύτερης επαφής της με την κοινωνία, αλλά δεν παύει να είναι άρνηση. Είναι η διαφορά του Κασιδιάρη με τον Πολάκη… Ο πρώτος είναι φυλακή, ενώ ο δεύτερος έχει ελπίδες να γίνει (πάλι) κυβέρνηση.
Εν προκειμένω, δείτε τι έλεγε έρευνα του Pew Research Center που δημοσιεύτηκε πρόσφατα: Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα όπου οι Αριστεροί αντιτίθενται στα μέτρα περιορισμού της πανδημίας περισσότερο από ό,τι οι δεξιοί. Η εκπεφρασμένη αντίθεση στα μέτρα είναι μία σαφώς πιο ήπια αντιδραστική στάση σε σχέση με την αντίθεση στον εμβολιασμό, μόνο που ο αγώνας κατά του κορονοϊού δεν δίνεται ενάντια σε ακραίους ψεκασμένους που νομίζουν ότι ο Bill Gates έχει βάλει τσιπάκια παρακολούθησης στα εμβόλια, αλλά ενάντια σε “light” αρνητές που νομίζουν ότι ο κορονοϊός δεν αξίζει όλη αυτή τη φασαρία. Αυτοί είναι περισσότεροι κι ας κάνουν οι άλλοι πιο πολύ θόρυβο και αυτοί είναι και το εκλογικό target group της Αριστεράς… Ο Π. Πολάκης δεν χρειάζεται να βγει στους δρόμους και να καταριέται την κυβέρνηση μαζί με τους χρυσαυγίτες. Κάνει την αντιπολίτευσή του λέγοντας ουσιαστικά στα social media «μην κάνετε ακόμα το εμβόλιο, εγώ θα το κάνω αργότερα.» Έτσι δεν λένε κατά κανόνα και οι αρνητές; «Από Σεπτέμβριο και βλέπουμε…» Τα συνδικαλιστικά σωματεία, ομοίως, λένε ό,τι και ο ΣΥΡΙΖΑ: «Ναι στα εμβόλια, όχι στην υποχρεωτικότητα». Ούτε ράσα ούτε ουρλιαχτά κάτω από σταυρούς ούτε 5G που αλλοιώνει το DNA μας.
Εν ολίγοις, η Ακροδεξιά, ναι, κάνει σίγουρα ζημιά στην εμβολιαστική εκστρατεία. Δεν το συζητάμε. Αυτή η ζημιά όμως επ’ ουδενί δεν έχει το εύρος της ζημιάς της Αριστερής θολούρας. Από το «δεν υπάρχουν εμβόλια» στο «όχι στην υποχρεωτικότητα» και εσχάτως στο «ναι στην υποχρεωτικότητα, αλλά όχι στις κυρώσεις», οι συριζαϊκές θέσεις περί των εμβολίων υιοθετούνται με αξιοθαύμαστη συνέπεια από όλους τους κοινωνικούς φορείς που αντιστέκονται στον εμβολιασμό και, την ίδια ώρα, η Αριστερά νομίζει όχι μόνο ότι μπορεί να λογίζεται ως σοβαρή πολιτική συνιστώσα, αλλά και ότι μπορεί να λέει στο μέλλον ότι «έβαλε πλάτη» κατά τη διάρκεια της πανδημίας, απλά και μόνο επειδή βρέθηκαν κάποιοι γραφικοί που φωνάζουν πιο δυνατά από εκείνη. Σαν να λέμε, και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο και μία πίτα δώρο…
