Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Καλά τα είπες ο Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη, καλά τα σκέφτεσαι, καλά τα προγραμματίζεις.
Με ποιους, όμως, θα τα υλοποιήσεις;
Με τύπους σαν αυτούς της ΔΑΚΕ που έχεις μέσα στο κόμμα του; Ή με τους βουλευτές που έχεις σήμερα κι οι περισσότεροι σε καυτηριάζουν μόλις γυρίσεις την πλάτη σου;
Και ποιοι θα τα καταλάβουν;
Άκου Κυριάκο.
Πώς θα ξεφύγουμε από την κουλτούρα του κρατισμού και της αυθαιρεσίας που έχει έντονα τα σημάδια στο dna των νεοελλήνων;
Πώς θα ζωντανέψουν τα ημιθανή αντανακλαστικά της αστικής τάξης και πώς θα δοθούν διέξοδοι στη σιωπηλή λαϊκή κατακραυγή;
Πώς θα επανέλθει στο επίκεντρο της πολιτικής ο ορθολογιστικός πολιτικός λόγος και πώς θα καταφέρεις να κάνεις την κοινωνία να πειστεί ότι το εικονοστάσι της Αριστεράς δεν είναι ιερό αλλά ανίερο τερατούργημα που καταδικάστηκε σε όλο τον κόσμο;
Πώς θα τα κάνεις όλα αυτά όταν μεγάλο μέρος της αστικής τάξης δείχνουν να αντιμετωπίζουν την Αριστερά με φοβίες κι εμμένουν σε στρογγυλεμένο πολιτικό λόγο και παθητικές λογικές κατευνασμού και λήθης;
Δεν πρέπει να διαβαστεί καλύτερα η κοινωνία;
Είναι δυνατόν, επί παραδείγματι, στο περιβάλλον που ζούμε σήμερα και παρά τα όσα έχει υποστεί η Μεσαία τάξη, να μην υπάρχει η δημοσκοπική εκτόξευση και η συντριβή της Αριστεράς και του κρατισμού;
Δεν πρέπει, να προσεγγιστεί η αγχωμένη, απογοητευμένη κι εντόνως καταπιεσμένη Μεσαία τάξη, στην οποία ανήκουν κι οι μισθοσυντήρητοι κι οι συνταξιούχοι κι οι αγρότες; Που ασφυκτιούν από την υπέρμετρη φορολογία που ήταν ΕΠΙΛΟΓΗ της Αριστεράς; Που αντί να καλυτερεύει η ζωή τους εκείνοι βρίσκονται όμηροι του κρατισμού και της συντήρησης αντιπαραγωγικών φορέων και μονίμων υπαλλήλων τους;
Ξέρουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι την πραγματικότητα; Ξέρουν για ποιον λόγο βρίσκονται στην κατάσταση που βρίσκονται; Για να συντηρούν τι;
Ξέρουν όλοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι δουλεύουν στο δημόσιο και πληρώνουν φόρους (πληρώνουν ούτως ή άλλως από αυτά που λαμβάνουν από την κοινωνία) ότι δεν παράγουν πλούτο; Κι ότι οι ίδιοι αποστερούνται πλούτο, όπως κι οι υπόλοιποι;
Ξέρει η κοινωνία ότι κάθε θέση δημοσίου τομέα στοιχίζει όσο τρεις θέσεις στον ιδιωτικό, όπως δείχνουν όλες οι εμπεριστατωμένες και σοβαρές μελέτες;
Ξέρει η χειμαζόμενη οικονομικά κοινωνία (κι όχι μόνο) ότι το πελατειακό σύστημα ζει και βασιλεύει κι ότι κύριος γνώμονας των οιονδήποτε παροχών ή ρυθμίσεων είναι η ψηφοθηρία κι όχι η κάλυψη πραγματικών κοινωνικών αναγκών;
Πόσοι Έλληνες – ο μπάρμπα Μήτσος στο χωριό ή η κυρά Καλλιόπη που πάει στη λαϊκή ή ο κυρ Αρτέμης που ψάχνει εναγωνίως δουλειά ή η Ελενίτσα που είναι κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού και δεν έχει δουλειά- γνωρίζουν ότι ο κρατισμός κι η άχρηστη γραφειοκρατία για δικαιολόγηση διορισμών και αμοιβών στο δημόσιο, τους περνούν τη θηλιά στο λαιμό; Κι ότι χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά, η ελληνική οικονομία δεν θα είχε ανάγκη επιτροπείας (μνημόνια) και θα είχε ραγδαία οικονομική ανάπτυξη; Και μάλιστα χωρίς παλινδρομήσεις και οικονομικά αδιέξοδα;
Άκου Κυριάκο!
Η μεγάλη μερίδα της κοινωνίας που αποτελεί την κινητήριο δύναμη της οικονομίας και της χώρας –είτε μας αρέσει είτε όχι- δεν έχει ιδέα τι της γίνεται.
Πληρώνει, πληρώνει, πληρώνει… Και ρίχνει τα χρήματά της σε ένα αδηφάγο πηγάδι χωρίς πάτο.
Ποιος θα της ανοίξει τα μάτια; Με σαφήνεια κι αλήθειες;
Ποιος θα της μιλήσει όπως εκείνη καταλαβαίνει και για όσα οφείλουν να γίνουν;
Ποιος θα τη νοιαστεί; Ποιος θα τη βγάλει από την φυλακή στην οποία την έχει έγκλειστη το αδηφάγο δημόσιο κι οι υποστηρικτές του;
Τόλμα Κυριάκο!
Κι ας έχεις καοήθη όγκο ακόμη και μέσα στο κόμμα σου…
