Ο αγαπημένος μου μήνας Μάιος, κόκκινος όσο ποτέ. Κόκκινος από ζωή, κόκκινος από θάνατο.
Μέσα σε όλα τα θύματα του Μαΐου δεσπόζει αυτό της γενοκτονίας των Ποντίων από τους Τούρκους και τους Ευρωπαίους συνεργάτες τους.
Η επέτειος μνήμης της 19ης Μαΐου στην Ελλάδα καθιερώθηκε στις 11 Μαρτιου 1994 με κυβέρνηση Α. Παπανδρέου, αφού την 1η Απρίλιου 1992 όταν καταθέσαν Πόντιοι βουλευτές την σχετική πρόταση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη την απέρριψε. Αυτή είναι η αλήθεια, όσο και αν μερικούς τους πειράζει .
Καταραμένη μέρα η 19η Μαΐου για εμάς τους Πόντιους πρόσφυγες. Την ημέρα αυτή ο εθνικιστής Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα μετά από εντολή των φασιστικών δυνάμεων της Ευρώπης, για τη δήθεν ειρήνευση στην περιοχή. Με το σύνθημα “Η Τουρκία στους Τούρκους” εξοντώνει των ποντιακό ελληνισμό της περιοχής. Πάνω από 353.000 ΨΥΧΕΣ έχουν εξοντωθεί και άλλοι τόσοι διασκορπισμένοι. Ανεξάρτητα από πολιτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις, οι Έλληνες του Πόντου στην περιοχή αυτή κυριαρχούσαν. Ένας κόσμος γεμάτος με σπουδαίους ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων. Ένας κόσμος με έντονη οικονομική δραστηριότητα. Ένας προοδευτικός λαός, που ενώ αυτά σήμερα μερικοί τα θεωρούν πολιτικές αντιλήψεις, οι άνθρωποι εκεί τα είχαν ως δεδομένα.
Μέσα στον πόλεμο αυτό λοιπόν, είχε δημιουργηθεί το αντάρτικο κίνημα στον Πόντο. Ίσως ο πιο σημαντικός οπλαρχηγός, ο Αντών Πασάς, αναλαμβάνει να ενοποιήσει τις ένοπλες αντάρτικες ομάδες της περιοχής. Το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν “Να ληστέψουμε τους ληστές”. Μέχρι το Φεβρουάριο του 1917 οι Έλληνες του Πόντου είχαν συμμάχους τους Ρώσους, αφού μετέπειτα η αστική επανάσταση ανέτρεψε τον Τσάρο και αργότερα η Οκτωβριανή Επανάσταση ανέτρεψε εντελώς την κατάσταση. Αργότερα οι Στάλιν και Λένιν είχαν πει ότι η Κωνσταντινούπολη πρέπει να μείνει στα χέρια των Οθωμανών. Έτσι λοιπόν οι Πόντιοι έμειναν χωρίς συμμάχους, άσχετα αν αρκετοί έβρισκαν άσυλο στην Σοβιετική Ένωση πλέον.
Αυτό που πρέπει να πούμε και είναι σημαντικό, είναι ότι από το 1917 – 1922 υπήρξε μα προσπάθεια για την Αυτόνομη Δημοκρατία του Πόντου, κάτι που έβρισκε αντίθετο τον ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ. Στο Παρίσι, τον Ιανουάριο του 1918 στο σύνεδριο ειρήνης, είχε πει ότι καλυτέρα να παραμείνει το κρατίδιο αυτό στην ΑΡΜΕΝΙΑ!
Τον Μάρτιο του 1921 ο Κεμάλ υπογράφει οικονομική συμφωνία με τον Λένιν και έτσι οι Πόντιοι έμειναν μόνοι και από τους Έλληνες και χωρίς κανένα σύμμαχο πλέον.
Συμμορίες με αρχηγό τον Τοπάλ Οσμάν τρομοκρατούσαν, λεηλατούσαν και άρπαζαν ό,τι έβρισκαν. Οι Έλληνες αντάρτες συνεχώς ζητούσαν βοήθεια από το ελληνικό κράτος, αλλά ο Βενιζέλος συνεχώς αρνιόταν. Ο Τοπάλ Οσμάν με συνεργούς του Γερμανούς στρατιωτικούς, συνέχιζαν το έγκλημα. Ο Μητροπολίτης Χρύσανθος συνεχώς ζητούσε βοήθεια από αριστερά και δεξιά, αλλά χωρίς ανταπόκριση. Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και η ήττα του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία και έτσι επικυρώθηκε η τουρκική κυριαρχία στην περιοχή. Θα δούμε τα λάθη αυτά σε άλλο κείμενο. Και κάπως έτσι, μέσα στο χαμό, μπήκαν στα καράβια και ήρθαν στην Ελλάδα με την ανταλλαγή πληθυσμών. Τη μεγαλύτερη καταστροφή της Ελλάδας..
Για ακόμα μια φορά ο Βενιζέλος έδειξε αδιαφορία. Ανθρώπινες ψυχές από την άλλη άκρη της Μικράς Ασίας, χιλιόμετρα να περπατούν να μπουν στα καράβια και από πίσω οι Τούρκοι να σκοτώνουν και να βιάζουν παρουσία Άγγλων και Γερμανών στρατιωτικών. Γυμνοί, ξυπόλητοι, χωρίς φαΐ και νερό, όσοι κατάφεραν ήρθαν στην Ελλάδα. Αυτοί που κάποτε ήταν άρχοντες με πολιτισμό και περιουσία, ήρθαν στην Ελλάδα ξυπόλητοι. Και στην Ελλάδα τους υποδέχτηκαν με το χειρότερο τρόπο.. “Ήρθαν οι τουρκόσποροι να πάρουν το φαΐ μας.” Φωτιές στις σκηνές των προσφύγων από επώνυμα πολιτικά πρόσωπα! Πώς να ξαναρχίσουν αυτοί οι άνθρωποι τη ζωή τους; Κάπως έτσι ήρθε και η δική μου γιαγιά.
Και πάμε στο σήμερα, στους αρνητές της γενοκτονίας.
Ποια η σχέση του Κεμάλ Ατατούρκ με τον Βενιζέλο; Γιατί ο Βενιζέλος μετά από όλα αυτά πρότεινε τον Κεμάλ Ατατούρκ για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης; Γιατί ο Μεταξάς ονόμασε την οδό Αποστόλου Παύλου σε οδό Κεμάλ Ατατουρκ; Γιατί ο φασίστας Μεταξάς πενθούσε για το θάνατο του φασίστα Κεμάλ Ατατούρκ; Γιατί ο δικτάτορας Παπαδόπουλος προέβλεπε σε μια ελληνοτουρκική ομοσπονδία; Γιατί όλοι οι πρωθυπουργοί έχουν καταθέσει στεφάνι στον τάφο του Κεμάλ Ατατούρκ; Όσο για τον Φίλη, τη Ρεπούση και τον Καιρίδη, θεωρώ πραγματικά αυτό τον ηλίθιο ροζ χαζοκουλτουριάρικο νεοφιλελευθερισμό κάτι ευκαιριακό και δε θέλω να ασχοληθώ με ανθρώπους σαν και αυτούς. Υπεύθυνοι είναι οι αρχηγοί των κομμάτων τους να ασχοληθούν λίγο μαζί τους. Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι για εμάς δεν υπάρχει ημέρα γενοκτονίας.
Η γενοκτονία για εμάς δεν είναι απλά μια μέρα, είναι ένας συνεχής αγώνας δικαίωσης. Καλό θα είναι το μήνα αυτό, οι σύλλογοι να μην κάνουν εκδηλώσεις χαράς. Η Ημέρα της Γενοκτονίας δεν είναι πανηγύρι, είναι μνημόσυνο. Εγώ, το μήνα αυτό ως ελάχιστο φόρο τιμής στους πρόγονους μου, βάφτισα τη δεξιμιά μου Ιωάννα -γεννήθηκε στις 20 Μαΐου- με την ευχή οι ψυχές μας να βρουν δικαίωση!
*Ο Ακεψιμάς Αποστολίδης είναι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Έργων. Κάθε εβδομάδα αρθρογραφεί στο emvolos.gr
