Αν δεν το ξέρετε, σας λέω ότι σε οκτώ μήνες (τον επόμενο Φεβρουάριο)θα γίνουν προεδρικές εκλογές στην Κύπρο.
Όπου το ΑΚΕΛ, το μεγαλύτερο και πιο σκληρό κομμουνιστικό κόμμα της Ευρώπης, ανακοίνωσε ότι θα κατέβει με μπροστάρη έναν άνθρωπο των αγορών και του καπιταλισμού!
Τον Μιχάλη Σπανό.
Από περιέργεια αναζήτησα το βιογραφικό του. Κι εκεί ήρθε το σοκ!
Ο Μιχάλης Σπανός, είναι πρώην διευθύνων σύμβουλος της τουρκικής Coca Cola, γενικός διευθυντής της στην Κύπρο, διευθυντής τραπεζών κι υπέρμαχος του μνημονίου στο οποίο κατέφυγε ο νυν πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης.
Κι όχι μόνο αυτά. Είχε αντιταχθεί σφοδρά στις επιλογές και τις πολιτικές του πρώην προέδρου της Κύπρου, Δημήτρη Χριστόφια, οι οποίες οδήγησαν την Κύπρο στη μνημόνιο. Ο οποίος Χριστόφιας ήταν ο κατεξοχήν άνθρωπος του ΑΚΕΛ…
Αναφορικά με την επιλογή του ΑΚΕΛ, λοιπόν, μπορεί κάποιος από εσάς να πει ότι αυτό το κόμμα έχει συνηθίσει την κυπριακή κοινωνία με τέτοια άλματα, αφού πριν από κάποια χρόνια είχε υποστηρίξει κι είχε εκλέξει πρόεδρο τον Γιώργο Βασιλείου, επιχειρηματία μεγάλου βεληνεκούς.
Μα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Ο Βασιλείου μπορεί να ήταν επιχειρηματίας και βουτηγμένος μέχρι το λαιμό στον εχθρό του ΑΚΕΛ, τον καπιταλισμό και την φιλελεύθερη οικονομία, μα «έσερνε» μαζί του μια βαριά οικογενειακή κληρονομιά αγώνων στα εντός της Αριστεράς. Οι δε γονείς του, κυνηγημένοι από τους Άγγλους ήρθαν στην Ελλάδα κι εντάχθηκαν στον ΕΛΑΣ και στο ΕΑΜ…
Ο Σπανός, είναι τελείως διαφορετική περίπτωση.
Είναι ένας άνθρωπος γαλουχημένος και χειραφετημένος πέριξ της φιλελεύθερης οικονομίας, εναντίον κάθε κρατικής παρέμβασης και κυρίως παντελώς αντίθετος στις παλαβομάρες του κομμουνισμού και του…. μπολσεβικισμού.
Άρα; Τι έγινε; Έχει χειραφετηθεί τόσο πολύ το ΑΚΕΛ και δεν διστάζει να συμπορεύεται με την πραγματικότητα ή τρελάθηκαν οι σταλινιστές ηγήτορές του;
Νομίζω τίποτα από τα δυο.
Απλώς επέλεξε τον κορυφαίο Κύπριο manager προκειμένου να στοχεύσει και πάλι την εξουσία και να την καταλάβει. Κι εν συνεχεία, με τα ζητήματα που θα κυριαρχήσουν από του χρόνου (ενεργειακό, κυπριακό, οικονομία κλπ) να τα αντιμετωπίσει με τον ρεαλισμό των καιρών μας και χωρίς ουτοπίες και οράματα.
Οι Κύπριοι κομμουνιστές σκέφτονται και κάτι ακόμη: Αν νικήσει ο Σπανός τον Αναστασιάδη, θα έχουν νικήσει εκείνοι. Αν χάσει, θα έχει χάσει εκείνος…
Κι έρχομαι στα καθ’ ημάς.
Θα μπορούσε να συμβεί αυτό ή κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα με το ΚΚΕ ή τον ΣΥΡΙΖΑ;
Να βάλουν, δηλαδή, με απόφασή τους (οιασδήποτε σκοπιμότητας) έναν …καπιτάλα στέλεχος πολυεθνικών εταιρειών και τραπεζών και… μνημονιακό επικεφαλής των κομμάτων τους σε εκλογές;
Και τι θα έλεγαν το ΠΑΜΕ, τα διάφορα κινήματα των πέντε νοματαίων κι οι δέκα ναυτεργάτες που καταδυναστεύουν την ναυτιλία και τον Πειραιά;
Τι θα έλεγαν ο Καζάκος, ο Καρανίκας, η Θεανώ Φωτίου κι οι «δεν πληρώνω»;
Τι θα έλεγαν και θα έκαναν εκείνοι που κτίζουν τα γραφεία των καθηγητών στα Πανεπιστήμια;
Θου Κύριε…
