Όσο περνούν οι ημέρες τόσο περισσότερο ξεθωριάζει το αφήγημα του Τσίπρα και της κυβέρνησής του για το χρέος και την ένταξη της χώρας στον μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ο Πρωθυπουργός κι οι συν αυτώ, με αναλύσεις επιπέδου συνοικιακού καφενείου, επένδυσαν σε κάτι μη ρεαλιστικό, επειδή το προσέγγισαν με τη συνήθη … επαναστατική κι απλοϊκή λογική τους. Έναν σύμμαχο είχε η χώρα στο ζήτημα του χρέους, το ΔΝΤ, κι εκείνοι έκαναν συνεχείς ρήξεις με τα στελέχη του.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι τα μαντάτα στο ζήτημα του χρέους και του QE δεν είναι τα επιθυμητά. Κι αυτό το πληρώνει ήδη η κυβέρνηση. Φαίνεται στα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Τόσο εκείνων που δημοσιοποιούνται όσο κι εκείνων που έχουν στα χέρια τους τα επιτελεία όλων των κομμάτων.
Ξέρετε ποιο είναι το πρώτιστο και βασικό συμπέρασμα όλων αυτών των δημοσκοπήσεων;
Η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης στον πρωθυπουργό!
Ο Αλέξης Τσίπρας, από ισχυρό χαρτί της Αριστεράς και της κυβέρνησης, τείνει να καταστεί το απόλυτο ανάχωμα, το μεγάλο της πρόβλημα.
Νομίζω ότι είναι φυσικό. Άλλωστε το αποτυπώνει πεντακάθαρα κι η παροιμία που λέει για το πόσο χαίρονται ο ψεύτης κι ο κλέφτης…
Κι ο Αλέξης Τσίπρας είπε πολλά ψέματα. Κι όχι μόνο. Έγινε και κλέφτης. Κλέφτης ελπίδων της κοινωνίας που τον πίστεψε.
Ένα δεύτερο κι ολοφάνερο συμπέρασμα των δημοσκοπήσεων, είναι ότι καθημερινά η Νέα Δημοκρατία φτάνει όλο και πιο κοντά στα όρια της αυτοδυναμίας.
Νομίζω ότι κι αυτό είναι φυσικό. Όχι μόνο επειδή έχει πρόεδρο έναν άνθρωπο που δεν τάζει σε κανέναν τίποτα, όχι μόνο επειδή ο κόσμος κατανοεί πια που τον έφτασαν οι πειραματισμοί με τις ουτοπίες και τις αυταπάτες. Αλλά κι επειδή σχεδόν όλη η υπόλοιπη αντιπολίτευση δρα με τακτικισμούς που δεν συνάδουν με την κρισιμότητα των καιρών. Με κορύφωση αυτούς της Φώφης Γεννηματά.
Κι αυτό το τρίτο στοιχείο, αποτυπώνεται από το γεγονός ότι στις μετακινήσεις ψηφοφόρων, η Νέα Δημοκρατία υποδέχεται από όλα τα κόμματα. Περισσότεροι από 20% προέρχονται από το ΠαΣοΚ (Δημοκρατική συμπαράταξη), ενώ είναι πολύ σημαντική η εισροή ψηφοφόρων σ’ αυτήν απευθείας από τον ΣΥΡΙΖΑ, που αγγίζει το 15%. Από δεν το Ποτάμι, ο λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αποδεκτός από το 30% των πρώην ψηφοφόρων του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη, που οδεύουν προς τη Νέα Δημοκρατία.
Τι σημαίνουν αυτά;
Σημαίνουν δυο πράγματα:
Ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αρχίσει και δημιουργεί μεγάλα «περάσματα» στην κοινωνία και μάλιστα σε τάξεις που παραδοσιακά δεν ήταν κοντά στη Νέα Δημοκρατία.
Κι ότι η Νέα Δημοκρατία, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα έχει ανάγκη καμιά Φώφη για να την εκβιάζει και να βάζει προϋπόθεση για στήριξη να μην είναι πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης!
Όμως είναι και κάτι άλλο. Που δεν αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις αλλά είναι ηλίου φαεινότερο.
Ότι, δηλαδή, η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να πάει να συναντήσει το μέλλον με το υπάρχον στελεχιακό δυναμικό σε επίπεδο Βουλής. Κι ότι απαιτείται μεγάλη ανανέωση…
Την οποία αν δεν μπορεί να την κάνει ο πρόεδρός της λόγω εσωκομματικών ισορροπιών, οφείλει να την κάνει η κοινωνία.
Στέλνοντας σπίτια τους τούς κουρασμένους, τους φθαρμένους κι εκείνους που δεν μπορούν ν’ ακολουθήσουν τους νέους καιρούς.
Αυτό το τελευταίο, είναι περισσότερο απαραίτητο από οποιαδήποτε αυτοδυναμία…
